18 เมษายน 2551 12:54 น.
ฅนกาหลง
รัตติกาลมืดมิดสนิทเงียบ
ดั่งเทียบสายลมไม่พรอดหวน
ฤา เปรียบจิตใจที่แปรปรวน
ให้รัญจวนแปรพัดสบัดไป
สายลม ความมืดสร้างบรรยากาศ
แล้วก็อาจสั่งใจให้คิดไหล
แต่ความคิดมิอาจสั่งหัวใจ
สร้างบรรยากาศเพียงใด ก็หัวใจไม่คิดตาม
11 เมษายน 2551 15:17 น.
ฅนกาหลง
แม้เวลา เนิ่นนาน ผ่านจากนี้
แต่สิ่งดี จะยังอยู่ ไม่หวั่นไหว
ถึงเวลา จะผ่าน นานเท่าไร
แต่จิตใจ มีเพื่อน ตลอดมา
11 เมษายน 2551 12:55 น.
ฅนกาหลง
ดูสิ..ลมพัดหวนยังชวนฝัน
สู่ห้วงทิวาไม่แปรผัน
แม้นไร้ถ้อยจำนรรจ์
ก็เคลิ้มฝันมิรู้กาล
ยินแย้มเล่าขับขาน
โอ้.. เสมือนเจ้าหญิงในนิทาน
พาข้าสุดเบิกบาน
ตั้งแต่เยาว์กาล
สวรรค์คงบันดาล
คงความอ่อนหวานไม่เปลี่ยนเลย..
11 เมษายน 2551 12:48 น.
ฅนกาหลง
ตื่นเถิดหมู่มิตรเรืองอรุณอุ่นเช้าแล้ว
ตื่นเถิดเพื่อเพ่งแนวแถวภูผา
ม่านหมอกเหนือยอดดอยดูชื่นตา
เหนือภูผาเห็นอาทิตย์ส่องสีทอง
11 เมษายน 2551 12:42 น.
ฅนกาหลง
วิหคฉกฉินบินจิกรอน
หอมหวานเรืองรองธารสมัย
เกสรสดรสอำไพ
นัยนาส่องไปเมื่อทิวากาล
เจ้าถลามารุกราน
เพื่อดูดดื่มความหวานธารเกสร
ผึ้งน้อยผ่านพร้อมผีเสื้อมาจากจร
ความหวานมิเสื่อมคลอนเจ้าเกสรไม่เปล่าดาย
หน้าส่วนตัว
807
