15 กันยายน 2547 22:56 น.
ค้างคาวคืนคอน
...หากตราบใด ใบไม้ ยังไหวอ่อน
คลื่นเซาะซอน ผืนทราย ไม่หน่ายแหนง
โปรดเชื่อมั่น ฉันนะ อย่าระแวง
ไม่คิดแบ่ง ใจนี้ ที่มีเธอ
หากตราบใด ไฟฟอน ยังร้อนเร่า
สายลมเจ้า พัดซ้ำ ย้ำเสมอ
โปรดรู้ซึ้ง ถึงใจ ไม่ได้เจอ
มันร้อนเอ่อ เหมือนใจ ถูกไฟฟอน
กลัวคนอื่น หมื่นพัน เพียรกลั่นแกล้ง
คอยยุแยง ทำให้ รักไถ่ถอน
กลัวคำเขา เฝ้าย้ำ ทำรักคลอน
ไม่นึกย้อน ถึงวัน ร่วมสัญญา
โปรดจำไว้ ไม่ลืม รักดื่มด่ำ
ไม่ลืมคำ สักน้อย คอยรักษา
หากสัมพันธ์ หันเห พร้อมเวลา
ตามเขาว่า ขอให้ ไม่ตายดี
เหมือนตราบใด ไร้นก เที่ยวผกผิน
ฟ้าคงสิ้น คุณค่า ไร้ราศี
ฉันคงอาจ ขาดใจ ในทันที
เมื่อเธอนี้ คิดร้าง รักห่างไป
หากตราบเท่า เราสอง ประคองรัก
อย่างแน่นหนัก เหมือนกัน ยากหวั่นไหว
ถึงเส้นทาง ห่างกัน อย่าหวั่นใจ
รักษาไว้ ตราบที่ เรามีเรา...
8 กันยายน 2547 23:31 น.
ค้างคาวคืนคอน
...กาลเวลาพาฉันนั้นมาเจอ
แล้วรักเธออย่างนี้ดีเพียงไหน
เรื่องคิดลาฆ่ารักที่พักใจ
คงรอให้ชีวิตฉันปลิดปลง
ฝากใจฉันนั้นไว้ในใจเธอ
ขออย่าเผลอผลักไสให้ฉันหลง
อย่างโดดเดี่ยวเปลี่ยวใจในป่าดง
ของเศษผงเศร้าผ่านกาลเวลา
เหนือสิ่งใดในโลกได้โชคช่วย
เอื้ออำนวยมอบรักให้รักษา
เป็นสิ่งเดียวเที่ยวหวังที่ตั้งตา
เมื่อไหร่หนาได้รักนั้นสักที
จนเวลาพาฉันนั้นพบเธอ
เหมือนได้เจอที่อยู่คู่ราศี
ความโดดเดี่ยวเดียวดายมาหลายปี
ถึงวันนี้ไม่เหลือเชื่อไหมเธอ
ฉันขออยู่คู่เคียงอยู่เยี่ยงนี้
เพียงขอที่ให้ฉันนั้นเสมอ
กาลเวลาพาใครมาให้เจอ
ไม่ขอเผลอลืมรักเราสักครา
ใช่จะบ่อยน้อยนักเจอรักแท้
จะให้แย่ปล่อยไปไม่รักษา
นานเพียงไหนได้รักจากเวลา
แล้วจะหารักใคร...ไม่ใช่เธอ...
2 กันยายน 2547 23:04 น.
ค้างคาวคืนคอน
...ฉันมาขอต่อรักอีกสักครั้ง
ถ้าเธอยังมีใจให้กับฉัน
มาเติมรักภักดีที่ห่างกัน
ถ้าเธอนั้นยังเหลือซึ่งเยื่อใย
เรื่องแล้วมาอย่าคิดเธอผิดพลาด
ดูนักปราชญ์ยังแย่ยากแก้ไข
เมื่อเจอรักหนักหนาคราแพ้ใจ
ดูยังไร้ปัญญาวิชาตน
เหมือนเจอเขาเท่านั้นลืมฉันหมด
เธอลืมจดรักฉันนั้นคือผล
เหตุเกิดที่มีใจใครอีกคน
ฉันจึงพ้นทางฝันที่ฉันรอ
ในทางฝันฉันนี้มีเธอคู่
เคียงข้างอยู่เป็นเพื่อนในเรือนหอ
ที่รวมใจใช้รักคอยถักทอ
กลับเหี่ยวห่อสุดท้ายมลายลง
ไม่มีเหลือเมื่อเธอมาเจอเขา
ทางฉันเศร้าสับสนจนเดินหลง
ไม่มีเหลือเมื่อเขาเฝ้าเจาะจง
เหมือนลางบ่งบอกเหตุเจตนา
จึงแพ้ใจไปอยู่เคียงคู่เขา
อย่าได้เศร้าเรื่องใดไปเลยหนา
ถึงเขาทิ้งชิงชังกี่ครั้งมา
โปรดรู้ว่าที่นี้มีคนรอ...
9 กรกฎาคม 2547 01:21 น.
ค้างคาวคืนคอน
๏ จากใจฉันกลั่นกรองต่างของขวัญ
ชั่วชีวันขอจำคำนึงถึง
แด่วันดีที่ฉันนั้นตราตรึง
แม้นไม่ซึ้งกลั่นให้จากใจจริง
บังเกิดผลล้นหลามที่งามพร้อม
แล้วรอบล้อมด้วยรักจากชายหญิง
ก้าวทุกก้าวพราวพรั่งดั่งหวังอิง
ทุกทุกสิ่งสมหวังได้ดังปอง
เรื่องร้ายร้ายหายห่างทางชีวิต
อย่ายึดติดเรื่องใดให้หม่นหมอง
อย่าเจ็บไข้ได้ป่วยด้วยเศร้าครอง
มีเงินทองใช้จ่ายไม่ขาดแคลน
อายุยืนชื่นฉ่ำทุกค่ำเช้า
ความสุขเร้ารึงใจให้สุขแสน
ถึงมีบ้างบางวันทุกข์นั้นแทน
อย่าหนาแน่นเกินไปในดวงมาลย์
ต่างของขวัญวันเกิดที่เพริศพริ้ง
จากใจจริงด้วยรักเป็นหลักฐาน
ให้ใจอยู่รู้เห็นเป็นพยาน
ฝากรักวานบอกให้ด้วยไกลตา
ชั่วชีวันฉันนี้ที่มีให้
คือดวงใจบังอาจปรารถนา
มอบสิ่งดีมีให้ไม่ลดรา
ไม่น้อยกว่าคนอื่นยื่นให้เธอ ๚ะ๛
28 มิถุนายน 2547 23:02 น.
ค้างคาวคืนคอน
๏ อย่าดึงหูดูหึงอย่างขึงขัง
เรื่องปิดบังปังบิดไม่คิดหนา
มิเข้าใจใครเจ้าบอกเล่ามา
เหมือนทำฆ่าถ้าคำนั้นสำคัญ
ยิ่งหลานทักหลักฐานจากร้านค้า
เฮ้ยเฮียมาฮาเมียยิ่งเสียขวัญ
เรื่องเมียสองมองเสียให้เพลียพลัน
หลายรักนั้นรั้นนักใครจักทำ
แต่สาวแดงแสงดาวก้าวมาทัก
อยากรอพักรักพอก็ถลำ
เพราะสาวเหนือเสือหนาวถึงคราวจำ
จะสรรคำสำคัญนั้นไม่มี
เธอดูหึงดึงหูจากชู้รัก
แถมตบชักตักชบยากหลบหนี
บ้องข้างหูขู่หาไม่ปรานี
ลืมสามีสีมาเพราะตาลาย
บอกเข้าเวรเค้นเว้าแล้วเข้าบาร์
เที่ยวแลหาลาแหแลน้องสาย
แม่สาวดอยสอยดาวสาวมากมาย
น้องฝนปรายฝายปรนหน้าสนจัง
เริ่มคอพับคับพอก็ลืมบ้าน
ทำใจหาญจานไหได้สมหวัง
พอแสงดำสำแดงแซงถึงรัง
วกวนจังวังจนเกินพ้นมือ
เลยเศร้าหลายสายเหล้าความเจ้าชู้
เฒ่าหัวงูหูงัวกลัวจนหือ
จนสำเนียงเสียงนำเขาร่ำลือ
ว่าเราคือลือเค้าเผ่ากลัวเมีย ๚ะ๛