25 พฤศจิกายน 2545 00:41 น.
ค้างคาวคืนคอน
...ยึดนิยามความคิดอิสระ
ไร้พันธะใดใดให้หม่นหมอง
ถอดหัวโขนโยนไว้ไม่หันมอง
เป็นตัวของตัวเองมิเกรงใคร
หมดเวลาหน้าที่ที่ทำงาน
กลับคืนบ้านที่รักพักอาศัย
หามุมรักพักผ่อนเพื่อหย่อนใจ
สร้างเอาไว้ก่อนตานิทรานอน
วาดรูปบ้างบางครั้งนั่งร้องเพลง
บางคืนเก่งนับดาวคราวอิงหมอน
บางครั้งจิตคิดถึงซึ่งบ้านดอน
ให้อาวรณ์ห่วงแม่แกบางครา
ในบางครั้งฟังเพลงบรรเลงผ่าน
บางครั้งอ่านหนังสือหรือหนังหา
บางครั้งเพียรเขียนร่างอย่างตำรา
ไว้ศึกษาวันเก่าเราทำงาน
แต่ส่วนใหญ่ใช้ไปในความคิด
คอยประดิษฐ์บทกลอนย้อนขับขาน
ถึงไม่เหมาะเพราะพริ้ง...สิ่งต้องการ
คือสำราญพอใจที่ได้ทำ
แกะนิยามความคิดอิสระ
ไปติดปะมุมห้องมองแล้วขำ
ถามในใจ...ใจหรือแค่มือกำ
มุมประจำแต่ไยใช้หลายทาง....
25 พฤศจิกายน 2545 00:19 น.
ค้างคาวคืนคอน
...ขอบอกเล่าเก้าสิบหยิบมาบอก
ไม่ได้หลอกผู้ใดให้เชื่อฉัน
เพราะความคิดจิตใจไม่เหมือนกัน
ทุกคนนั้นมีสิทธิ์คิดทุกคน
ว่าดึกดื่นคืนก่อนนอนไม่หลับ
มันกระสับกระส่ายตั้งหลายหน
มันรุ่มร้อนนอนนั่งอย่างกังวล
มันสับสนหงุดหงิดทั้งจิตใจ
จึงแต่งกายฉายเดี่ยวเที่ยวราตรี
คงจะดีก่อนกลับมาหลับใหล
แวะเข้าบาร์ราตรีที่วิไล
นั่งอยู่ใกล้เวทีที่ลานบาร์
มีสาวน้อยร้อยชั่งมานั่งตัก
ช่างน่ารักน่าใคร่กระไรหนา
เพียงสักพักนักเต้นเผ่นออกมา
จึงรู้ว่าคนเมาเขาตีกัน
ทั้งเก้าอี้ที่โต๊ะถูกโล๊ะเกลี้ยง
ได้ยินเสียงร้องไล่ใครทำฉัน
ขวดแก้วพล่านจานร่อนปลิวว่อนครัน
เห็นแล้วมันสะใจในค่ำคืน
คราวฉันซวยด้วยใครก็ไม่รู้
ใช้ปืนขู่ตรงหน้า...อย่าขัดขืน
ฉันโดดกบหลบเลี่ยงพร้อมเสียงปืน
สะดุ้งตื่น...แขนเดาะเพราะตกเตียง....
23 พฤศจิกายน 2545 07:17 น.
ค้างคาวคืนคอน
...เป็นวจีที่กรองจากห้องใจ
เพื่อมอบให้คนดีที่ห่วงหา
ไม่ประสงค์ลงนาม...ความเมตตา
โปรดรู้ว่า...ผมให้จากใจจริง
เป็นวจีที่ให้จากใจผม
เพียงชื่นชมด้วยใจให้ยอดหญิง
ถ้อยความนัยไม่มากฝากอ้างอิง
ด้วยทุกสิ่งตอบแทนแน่นตรึงใจ
เป็นวจีที่กลั่นมาบันทึก
จากส่วนลึกของจิตพิสมัย
มิอยากเอ่ยเผยนามของทรามวัย
รับรู้ไว้เถิดหนอ...ขอขอบคุณ...
22 พฤศจิกายน 2545 23:48 น.
ค้างคาวคืนคอน
...หากสมมุติว่าได้ เป็นปลา
หากไม่กวนธารา ขุ่นข้น
หากพรานส่ายสายตา หาเหยื่อ
คอยฆ่าปลาหรือพ้น ซ่อนเร้นหนีทัน
...จึงรวมกันช่วยซ้ำ ฝูงปลา
เวียนว่ายกวนธารา ขุ่นข้น
หลบหลีกเพื่อชีวา คงอยู่
จึงแกว่งหางปัดพ้น เหยื่อร้ายนายพราน...
22 พฤศจิกายน 2545 23:27 น.
ค้างคาวคืนคอน
...วันที่ผมจมทุกข์ลุกไม่ขึ้น
สุดจะมึนหาใครก็ไม่เห็น
แม้แต่คุณขุ่นหมองมองชาเย็น
ยามลำเค็ญคุณนั้นพลันห่างตา
...ถึงวันนี้ที่ผมล้มแล้วลุก
พ้นจากทุกข์ขึ้นได้ไยมาหา
ขอขอบคุณอุ่นไอที่ให้มา
หมดเวลาแล้วครับ...สำหรับคุณ...