2 มกราคม 2546 00:49 น.
ค้างคาวคืนคอน
กลอน ๙
...เตรียมเครื่องปรุงมุ่งประดิษฐ์คิดรอบค่ำ
คิดปรุงน้ำบูดูนี้ที่เค็มหวาน
น้ำถ้วยครึ่งผึ้ง นิติ มนสิกานต์
อีกน้ำตาลปีบโคลอน พรระวี
น้ำบูดูคู่..ชีวิต นิด ทาโบะ
สามช้อนโต๊ะตราน้องหมู แจม หนูผี
หัวหอมแดงแสงดาว ฟา นนารี
ปลาอินทรีเค็มหนึ่งชิ้นหลิน ใบคา
ใบมะกรูดฑูตสวรรค์ วรรณกาญจน์
เตรียมใส่จานตราณธีร์มีแว่นหนา
อีกอย่างนะตะไคร้หั่นอัลมิตรา
ทุบหัวข่าคนมีฝัน run rain O
แล้วเริ่มทำนำเอาชิ้นปลาอินทรี
ไม่รอรีใส่หม้อไฟidaho
ต้มไปเรื่อยจนเปื่อยหนาอย่าพาโล
หรือโมโหเสียเวลาน่ารำคาญ
แกะเอาเนื้อเพื่อใส่หม้อต่อเติมน้ำ
พร้อมกับนำน้ำบูดูผู้เป็นฐาน
ขึ้นตั้งไฟใส่หัวหอมพร้อมน้ำตาล
หัวข่าบานอีกตะไคร้ใบมะกรูด
ต้มต่อจนน้ำข้นเคี่ยวออกเหนียวนิด
รสตามคิดปรุงชอบใจใส่เป็นสูตร
ให้รสเค็มนำรสหวานหลายท่านพูด
แล้วจะซูดปากน้อยๆอร่อยจัง....ฯ
2 มกราคม 2546 00:14 น.
ค้างคาวคืนคอน
เริ่มปีใหม่ใจหวั่นเธอนั้นเปลี่ยน
กลัวลอกเลียนตามวันอันสับสน
กลัวเปลี่ยนไปไม่มีที่กังวล
คิดถึงคนอยู่ไกลใครนำพา
กลัวห่างเหินเกินไปกลัวใจนัก
กลัวใจรักหันเหเสน่หา
กลัวคนดีที่รักหักสัญญา
จึงต้องมาถามเธอกลัวเผลอไป
...เปลี่ยน พ.ศ.ใหม่ เปลี่ยนใจหรือยัง
บอกผมสักครั้ง สักคำได้ไหม
นานแล้วจากกัน ผมยังหวั่นใจ
เปลี่ยน พ.ศ.ใหม่ เปลี่ยนใจหรือเปล่า
คืนวันผันผ่าน ทรมานเหลือเกิน
หวั่นความห่างเหิน และความเงียบเหงา
คอยซัดคอยรุม หัวใจค่ำเช้า
จนลืมรักเก่า ลืมคำสัญญา
คิดถึง คิดถึง คิดถึงสุดทน
เสียงหัวใจเพ้อบ่น ร่ำร้องวันคืนหวนมา
ทำงานเหม่อลอย ดั่งคนที่ไร้วิญญา
กอดรูปซบหน้า ต่างเพื่อนปลอบใจ
ฝากเพลงนี้ล่อง มาตามสายลม
บอกความตรอมตรม เหลือทนข่มไหว
วันหวนกลับมา ถ้าแปรเปลี่ยนใจ
เปลี่ยน พ.ศ.ใหม่ ขาดใจพร้อมกัน....ฯ
1 มกราคม 2546 23:57 น.
ค้างคาวคืนคอน
กลอน ๙
...สวัสดีขึ้นปีใหม่Thaipoem
ยังคงเต็มมากไปด้วยสิ่งสวยหนอ
มาเข้าครัวยั่วเย้าพะเน้าพะนอ
นำชื่อล้อถ้าผิดไปอภัยกัน
หากขุ่นเคืองเรื่องใดอย่าได้โกรธ
ผมขอโทษถ้าผมคิดผิดมหันต์
สิ่งที่ทำนำออกมาค่าสำคัญ
เพื่อสัมพันธ์รักยืนยาวด้วยกาวใจ
ขอสร้างสรรค์คิดปั่นแต่งด้วยแรงรัก
ยึดอ้างหลักจากตำรามาขานไข
เตรียมเครื่องปรุงมุ่งประดิษฐ์คิดตามไป
หวังจะได้ลองลิ้มรสจนหมดจาน
เสน่ห์ร้าย...ปลายจวักให้รักหลง
ยังยืนยงเหนือกลางใต้ไทยอิสาน
มาถ่ายทอดพรอดและพร่ำตามกลอนกานท์
บนอาหารตามวิธีที่แสดง
ไม่มากมายชายหรือหญิงสิ่งกำหนด
อยู่ที่รสชาติของใจใคร่แถลง
บอกเป็นคำย้ำออกมาอย่าเปลี่ยนแปลง
จนร้ายแรงขาดรสปรุงพยุงใจ
ทำอาหารปานชีวิตที่นิดน้อย
จะอร่อยหรือเปล่านั้นกันดีไหม
ถือฤกษ์ดีที่ปีเก่าผ่านเราไป
ปรุงแต่งได้ด้วยตัวเราเท่านั้นเอง....ฯ
1 มกราคม 2546 00:21 น.
ค้างคาวคืนคอน
สามร้อยหกสิบห้าวันลาลับ
จะหวนกลับคืนมานั้นอย่าหมาย
วันข้างหน้ามารอต่อไม่คลาย
อย่าเสียดายวันเก่าปีเก่าเลย
สามร้อยหกสิบห้าวันมาเปลี่ยน
ยังหมุนเวียนอย่างเก่าเราอย่าเฉย
สร้างกุศลผลบุญให้คุ้นเคย
อย่ามัวเอ่ย...ค่อยทำไม่จำเป็น
ปีม้าหนีปีแพะเริ่มแตะเตาะ
คงเป็นเพราะกลัวรับบาปฉาบความเหม็น
คงไม่ต้องร้องเร่าทั้งเช้าเย็น
ไม่ลำเค็ญเหมือนปีม้าที่ลาไป
....( สวัสดีปีใหม่แล้ว ผองไทยจงแผ้วปวงภัย
ช่วยกันรับขวัญปีใหม่ เถลิงฤทัยไว้มั่น
สุขศรีปีใหม่หมาย สุขใจและกายรวมกัน
สำราญสำเริงบันเทิงมั่น สุขสันต์ยิ้มกันไว้ก่อน )....
สิ่งที่ล่วงแล้วก็ให้แล้วกันไป อย่าได้ผูกใจอาวรณ์
จับมือกันไว้อวยชัยอวยพร สุขสโมสรเริงรมย์
ความพลั้งพลาดล่วงเกิน อย่าหมางเมินระทม
รวมน้ำใจให้เกลียวกลม จงถึงอารมณ์อภัย
....ซ้ำ (......)......
แย้มยิ้มยินดีปรีเปรมดิ์ สุขเกษมเปรมใจ
เรามาตั้งต้นชีวิตกันใหม่ เราผูกใจไว้ไมตรี
ประสานน้ำใจเราไม่ให้ระคาง ตั้งต้นทุกทางอย่างดี
มารักกันให้คงมั่นทวี ร่วมกัน รับปีใหม่เทอญ
.....ซ้ำ (......).....
31 ธันวาคม 2545 23:57 น.
ค้างคาวคืนคอน
....วันสุดท้ายปลายธันวาพี่ลาจาก
ต้องจำพรากเวลาดีที่สุขสันต์
มกรา...ข้าเคยขอต่อสัมพันธ์
กุมภา...นั้นสุขจริงหนา วาเลนไทน์
น้อง มีนา...ข้าจะกลับนับวันรอ
เมษา...หนอเคยสงกรานต์วันแจ่มใส
พฤษภา...ข้าคงจากพรากเจ้าไกล
มิถุนา...อย่าลืมใจใครเขารอ
กรกฎา...ข้าเห็นเขาเข้าพรรษา
น้อง สิงหา...พี่จำไกลไปแล้วหนอ
น้อง กันยา...ข้าคงเศร้าเจ้าหน้างอ
พี่ม้าขอจากน้องเจ้าเศร้าใจจัง
น้อง ตุลา...ข้าขอให้ใจเจ้าสุข
พฤศจิกา...อย่าทุกข์..สุขสมหวัง
อย่าละเลยเคยทำดีที่จีรัง
น้อง ธันวา...อย่าชิงชังพังรักพลัน
วันสุดท้ายปลายธันวาพี่ลาแล้ว
ขอน้องแก้วของพี่ม้าอย่าโศกศัลย์
สิบสองปีที่จำจากไม่มากครัน
คงพบกันนะคนดีตอนพี่มา....ฯ