28 กรกฎาคม 2552 09:07 น.
คุณหนูนก
เข้มแข็งไว้...บอกใจ...ให้เข้มแข็ง
หากอ่อนแรง..ท้อแท้...แพ้หวั่นไหว
พักสักนิด...ให้เวลา...รักษาใจ
กาลผ่านไป...เข้มแข็งได้...หายอ่อนแอ
คิดเอาไว้...ไม่ได้เกิด...มาพร้อมกัน
ใยยึดมั่น...คิดว่านั่น...คือรักแท้
ยามร้องไห้...ทุกข์ใจ...อ่อนไหวอ่อนแอ
มีพ่อแม่...มีเพื่อนพ้อง...ให้กำลังใจ
คนเหล่านั้น...คือคนสำคัญ...คือรักแท้
ไม่เปลี่ยนแปลง...อยู่ข้างกาย...ไม่ห่างหาย
หันไปมอง...ปัจจุบัน...อยู่กับใคร
พ่อแม่เพื่อนนั่นไง...คือรักแท้...ที่คู่ควร
15 กรกฎาคม 2552 10:11 น.
คุณหนูนก
ไม่รู้เพราะอะไร
จึงรู้สึกเหงาได้มากมายขนาดนี้
ทั้ง ๆ ที่ทุกนาที
มีเธอคนดีอยู่ข้าง ๆ ตลอดเวลา
หรือเพราะไม่เคยมั่นใจ
ในความห่วงใยหรือความห่วงหา
แม้สิ่งนั้นฉันสัมผัสมันได้ด้วยสายตา
แต่ไม่เคยรู้สึกได้ว่า...มันออกมาจากหัวใจ
ขอร้องเถอะนะ
เพราะฉันเริ่มรู้สึกล้า...รู้สึกไม่ไหว
ถ้าหากทุกสิ่งที่เธอทำมันไม่ได้ออกมาจากใจ
ก็อย่าฝ้นทำต่อไป
อย่ารั้งฉันเอาไว้...ให้เสียเวลา
หน้าส่วนตัว
1763
