ดึกหนึ่งอ่อนล้าราแรง มากเรื่องเสียดแทง สุมทบอยู่ในใจตน คุมเคียดว้าวุ่นกังวล ล้วนเรื่องผู้คน ซึ่งก่อสัมพันธ์กันมา มากมายประดังประดา ขึงถ่างนัยน์ตา ให้ยากหลับใหลได้ลง คุมใจเตือนใจให้ปลง แต่ใจยังคง ก่อภาพซ้ำภาพพัวพัน อยู่เมืองยิ่งผ่านนานวัน ยิ่งคล้ายทึบตัน อยู่ในหล่มทุกข์ทับทวี
หน้าส่วนตัว
733
