นายเพื่อนเรา

คุณชายใจน้ำแข็ง

มีเพียงความทรงจำเก่าๆที่จางๆ  เมื่อเดินมาถึงตรงที่ ที่คุ้นตา    สายลมโชยอ่อนๆพากลิ่นลีลาวดี มาต้องจมูก มองไปรอบๆ มีไม้หินอ่อนตัวเก่าที่เคยนั่ง ที่ยังคงสภาพเก่า อยู่ใต้ต้นลีลาวดี  ทำให้นึกถึงเรื่องราวต่างๆขึ้นมาอีกครั้ง
           ในตอนนั้นผม....ตั้ม เด็กอายุ 13 ที่ชอบมาวิ่งเล่นในสวนลีลาวดีกับเพื่อน จนมาได้พบกับ เด็กผู้ชายผมบางสีน้ำตาลทอง ที่นั่งอยู่ตรงไม้หินอ่อนเก่าๆตัวนั้น ผมวิ่งตามเพื่อนๆไปไม่ทันเลยอยากจะพักสักครู่ หันมาพบแววตาที่ดูเหงาๆของเด็กชายคนนั้น จึงเข้าไปถามด้วยความรู้สึกที่จริงใจ ว่า ทำไมมานั่งอยู่คนเดียวล่ะ เด็กคนนั้นมองหน้าผม แล้วเงียบไป ผมจึงไม่อยากจะถามต่อ แต่พอกำลังจะเดินก็มีเสียงดังขึ้นมาว่า สนุกมั๊ยครับ เล่นกับเพื่อนๆสนุกมั๊ย ผมไม่เข้าใจในคำถามว่าแฝงด้วยอะไรรึเปล่า จึงตอบกลับไป สนุกสิ นายไม่มาเล่นบ้างหรอ แล้วเพื่อนนายล่ะ เราไม่มีเพื่อน เราเพิ่งย้ายมาที่นี่ ยังไม่รู้จักใคร งั้นดีเลย  เรา  ตั้ม นะ ยินดีที่รู้จักนายล่ะชื่ออะไรหรอ
เราชื่อ อ๊อฟ นายไปเล่นกับพวกเรามั๊ย อย่านั่งคนเดียวเลย              
	แล้วผมกับอ๊อฟเป็นเพื่อนที่สนิทกันจนอายุ 18 เราจำเป็นต้องสอบเข้ามหาวิทยาลัยซึ่งต่างคนต่างก็แยกย้ายกันไปเรียนในที่ๆตนสอบได้ นานๆครั้งเราจะได้ติดต่อกันที เวลากลับมาบ้าน ผมมักจะไปหาอ๊อฟที่บ้านไปดูว่าเค้ากลับมารึเปล่า แต่ทุกครั้งผมไม่เคยได้เจอเค้าเลย แต้ที่บ้านอ๊อฟก็บอกว่าสบายดี เวลากลับมาบ้าน อ๊อฟมักจะถามบ่อยๆว่าตั้มมาหารึเปล่า เราทั้งคู่ เรียนไม่เหมือนกัน ผมเรียนสายวิทย์ ส่วนอ๊อฟ เรียนสายศิลป์  เวลาที่เราอยู่ด้วยกันมักจะพูดกันเรื่องฟุตบอล เรื่องเกมส์ และผู้หญิง เป็นธรรมดาของเด็กผู้ชายทั่วไป 
	เราโทรคุยกันว่าถ้าเรียนจบเมื่อไร เราทั้ง 2 จะมานั่งคุยกันที่ไม้หินอ่อน ตัวเก่าอีกครั้ง เราให้สัญญากันไว้ ว่าไม่ว่าใครจะเป็นยังไง ให้กลับที่เดิม ที่ๆคำว่า เพื่อนมันเกิดมา  และตอนนี้ ผมอยู่ ปี3แล้ว อีกเพียงปีเดียว เราทั้งคู่ก็จะประสบความสำเร็จก้าวที่หนึ่งแล้ว แต่ทำไม ผมต้องมาอยู่คนเดียว อ๊อฟ นายให้เรามาที่นี่ทำไม นายทิ้งเรามาก่อนได้ยังไง  นายสัญญากับเราไว้แล้วนี่ ว่าเราจะกลับมาพร้อมกัน นายผิดสัญญา นาย..........จากเราไป.......
	ผมได้ทราบว่าอ๊อฟเสียชีวิตด้วยอุบัติเหตุจากที่บ้านอ๊อฟ ใจของผมหายไปพร้อมกับน้ำตาที่รินไหลลงมา
ทันทีที่รู้ข่าวของอ๊อฟ ผมกลับมาที่บ้านเพื่อที่จะมาพบกับอ๊อฟอีกสักครั้ง แม้ว่าผมจะรับรู้เพียงฝ่ายเดียวก็ตาม ผมคิดถึงเค้าเสมอ วันนี้ ผมยืนอยู่ตรงนี้  ตรงที่ๆผมกับอ๊อฟได้ ให้ความสำคัญ กับคำว่า เพื่อน.... 
                                                                 ขอให้เราเป็นเพื่อนกันตลอดไป.......