20 เมษายน 2552 11:19 น.
คืนแรมสามค่ำหน้าร้อน
ฟ้ากว้าง ..ว่าง
มีเมฆ ..แปลก.. ฟ้ากลับดูกว้างกว่าเดิม
ฟ้ากว้าง ..จึงรู้สึกว่าคนอยู่ไกลกันเหลือเกิน
ไกลเฉยๆ ..ไม่ไกลเท่าฟ้ากั้น
-- ความคิดถึง ..กว้าง ..ว่าง
มีความไกลจึงคิดถึงมาก ยิ่งมาก
.. มีความคิดถึง จึงมีตัวตน
19 เมษายน 2552 12:52 น.
คืนแรมสามค่ำหน้าร้อน
เปิดกล่องของขวัญสิ
ในนั้นมีคำหวาน
บอกเป็นห่วง บอกคิดถึง บอกรัก
ทุกวันไม่คลายจางหวาน
-- เธอาจสงสัยว่า
กล่องของขวัญอยู่ไหน
-- ไม่ต้องหาที่ไหนไกล
มันคือใจเธอ
เปิดกล่องของขวัญสิ
19 เมษายน 2552 12:49 น.
คืนแรมสามค่ำหน้าร้อน
บึงน้ำกว้างใหญ่
แต่นกบางนกไม่อาจดื่มกิน
ได้เพียงแต่เล็มกินน้ำค้าง
อย่างแสนลำบาก
-- ความลำบากช่างแสนงาม
งามปานบึงน้ำใหญ่
18 เมษายน 2552 12:06 น.
คืนแรมสามค่ำหน้าร้อน
เดินผ่านใบไม้แห้ง ต้องหยุดเดิน หยุดดู
ใบไม้แห้งสวยทุกใบ
มันมิได้ตายแค่หลุดต้น หยุดโต
มันยังโตต่อได้ในความตายของมัน
-- และสวนนี้มีใบไม้แห้งหมื่น แสนใบ
ผมตะลึงงันในความงามท่วมท้น
ยังมีใบไม้อีกเป็นแสน ล้านใบ บนต้น
รอจะร่วง
รอจะงาม
-- การมีชีวิตสร้างความงามไม่รู้จบ
การมีชีวิตช่างแสนงาม
.. แม้ดูจากความตาย
18 เมษายน 2552 12:00 น.
คืนแรมสามค่ำหน้าร้อน
เธอมิได้ตายจากเรา
เธอเพียงจากไปเพื่อฝัน
เป็นฝันอันยาวนาน
-- จนไม่จำเป็นต้องใช้ร่างกายนี้อีก
แล้วเราจะพบกันในฝัน
เพื่อฝันอันแสนนาน