22 เมษายน 2552 14:38 น.
คืนแรมสามค่ำหน้าร้อน
เธอร้องไห้ สะอึกสะอื้น
จนหัวไหล่สะท้านเหมือนลูกนกตกรัง
แต่เธอร้องไห้อยู่ในฝัน
-- ฉันอยากจะเอื้อมมือไปปลอบโยน
ให้หยุดร้องไห้
ให้หัวไหล่ไหวสะทกนั้น หยุดสงบ
-- แต่จะทำเช่นนั้นได้อย่างไร
เมื่อเธอร้องไห้อยู่ในโลกฝัน
แต่ฉันอยู่ในโลกจริง
จะเอื้อมมือจากโลกจริง
ไปปลอบประโลมในโลกฝันได้อย่างไร..
22 เมษายน 2552 01:44 น.
คืนแรมสามค่ำหน้าร้อน
ไปแจมกลอน แม้อาลัยจำใจต้องตัด ของ ใจปลายทาง มานะครับ กรุณาไปอ่านอันนั้นก่อน เพราะเป็นseries
ตัดไปเลยน้องจ๋าถ้าอยากตัด
พี่ก็เบื่อมันชะมัด อยากตัดทิ้ง
แขวนเอาไว้เนิ่นนานรำคาญจริง
มันไม่นิ่ง แกว่งไปมาไม่น่าชม
เก็บเฉยๆไม่ได้ใช้อะไรด้วย
ขอน้องช่วยตัดไปใช้ให้เหมาะสม
อาจไปแขวนเป็นโมบายล์เล่นสายลม
หรืออาจบ่มดองไว้ในโหลดอง
แต่อย่าให้เป็ดเลยหนาแก้วตาเอ๋ย
นะทรามเชยจะเสียหายเสียดายของ
ของอย่างนี้มีค่าถ้าได้ครอง
เธอจะต้องใช้ให้ดี พี่ขอวอน
ถ้าใช้ไม่เป็นก็ ขอให้บอก
ไม่ยากหรอกยาหยีพี่จะสอน
ก่อนนอน ให้วางไว้ใกล้หัวนอน
เพื่อบังอรตื่นเมื่อไหร่ก็ใกล้ตา
หรือใช้วางในห้องน้องรับแขก
คงไม่แปลกเผื่อใครนึกอยากศึกษา
ก็ให้เขา จับ ลูบ คลำ ตามตำรา
นึกเสียว่ามอบวิทยาทาน
ถ้ากลัวเก่าก็เก็บใส่ไว้ในกล่อง
หรือเจ้าปองไว้กินเล่นเช่นอาหาร
ขนาดก็เหมาะจริงหนอ พอดีจาน
เชิญสำราญ "ลวกจิ้ม" อิ่มท้องเธอ
คนเดียว-อันเดียว ที่พี่มี
พี่นั้นพร้อมยอมพลีได้เสมอ
ได้ทุกเมื่อ ทุกเวลาถ้าน้องเจอ
ใจเพ้อเพ้อ ตัดไปซะจะได้ตาย
อยู่ในอกรักใครเขาไม่รัก
เก็บเอาไว้ให้อกหนัก ไร้ความหมาย
ให้โลกรู้ชื่นชมว่า ..สมชาย
ควักไปได้ ตัดไปเลย ไม่เคยกลัว !
21 เมษายน 2552 12:55 น.
คืนแรมสามค่ำหน้าร้อน
โลกหมุน ดอกไม้บาน เพลงหวานแว่ว
ฟังแล้วฉันก็เกิดความสงสัย
ต้องหนักแน่นแน่นหนักสักเพียงใด
จึงจะไม่ปลิวไปตามความคิดถึง
21 เมษายน 2552 12:48 น.
คืนแรมสามค่ำหน้าร้อน
คนหลับไปแล้ว
ความง่วงก็หลับไปแล้ว
ความเงียบเลยโลดเต้น
.. แล้วมันก็ยิ่งเงียบ
20 เมษายน 2552 11:21 น.
คืนแรมสามค่ำหน้าร้อน
การมีชีวิตของฉัน
คือการเอาตุ๊กตาไปวางไว้ตามที่ต่างๆ
และดูว่าใครจะเก็บไปไหม
(.. อันใดคือตุ๊กตา)