25 เมษายน 2552 12:05 น.
คืนแรมสามค่ำหน้าร้อน
ฉันทำรอยยิ้มของฉันหายไป เมื่อวานนี้
ขอยืมเธอมาเป็นยิ้มของฉัน
เวลาที่เธอมองโลกแล้วยิ้ม
-- แม้ไม่ได้ยิ้มเอง
..เห็นเธอยิ้มก็เป็นสุขใจ
25 เมษายน 2552 00:46 น.
คืนแรมสามค่ำหน้าร้อน
บันดาลใจจากกลอน มนต์ดอกโศก ของ saluakphin นะครับ
สะท้านใจ สงสารสาวใต้เงาโศก
แลวิโยค ละห้อยไห้ใจรวดร้าว
สองแก้มช้ำน้ำตาหลั่ง พะพรั่งพราว
พี่สุดหนาวใจแสนแม้นคืนร้อน
ปล่อยเธอร้องไห้เนานาน ผ่านคืนนี้
ล้างใจที่เหนื่อยนั้นให้ผันผ่อน
ค่อยล้างใจไปเถิดหนา อย่าอาทร
เมื่ออาวรณ์ถึงที่สุดก็หยุดเอง
..ใจเจ้า จะแจ่มใจใสกระจ่าง
ละวางเรื่องครั้งหนโดนข่มเหง
พริ้วพราย เพลงใหม่ได้บรรเลง
ไม่ต้องเกรงใจเขา เราเจ็บ พอ
พี่แอบเงาอีกไม้หนึ่งซึ่งอยู่ข้าง
แอบมองนาง ถ้าขอได้พี่หมายขอ
ละเงาโศกมาเมื่อไหร่ใจพี่รอ
.. สร้อยดอกรัก จะสรวมศอพะนอนาง
23 เมษายน 2552 12:41 น.
คืนแรมสามค่ำหน้าร้อน
เดินไปที่ต้นไม้
ต้นที่ออกดอกเมื่อสองเดือนก่อน
อารมณ์ของเมื่อสองเดือนก่อน ก็เดินมาถึงฉัน
ไม่บอกว่าตอนนี้ ยังมีดอกไหม
-- กลิ่นดอกไม้บางกลิ่น
ไม่เคยจากจางจากความทรงจำ
ดอกไม้มีจริงใดๆ
ไม่สู้ดอกไม้ในฝันได้เลย
23 เมษายน 2552 12:36 น.
คืนแรมสามค่ำหน้าร้อน
รถเมล์ยามเช้าวิ่งผ่านผู้คน
มีคุณยายนั่งอยู่ที่ม้านั่งป้ายรถเมล์ ป้ายหนึ่ง
คอยโบกมือทักทายคนขับรถเมล์
คุณยายนั่งอยู่ตรงนั้นทุกเช้า หลังงองุ้ม
โบกมือให้คนขับรถเมล์ทุกครั้ง
แต่ยกมือโบกก็ลำบาก
สวยงามในความชรา
สวยงามสงบเหมือนไลเค็นเกาะนิ่งๆ
แนบกับลำต้นไม้ยืนต้น
-- อยากเห็นยายที่เดิม
อยากเห็นเหมือนที่ยังเห็น
อยากเห็นเหมือนที่ไลเค็นเห็น
อยากเห็นยายทุกๆวัน
เพราะหากวันไหนไม่เห็น
คงจะ..
22 เมษายน 2552 14:39 น.
คืนแรมสามค่ำหน้าร้อน
เดินโลกวันนี้
เงาของฉัน
ชัดกว่าตัวฉัน