30 มกราคม 2555 13:34 น.
คืนแรมสามค่ำหน้าร้อน
ยามนอน รีบตื่นตามาคิดถึง
พอตื่นตามาก็ซึ้งอยากฝันหา
ใจสับสนปนเศร้า-สุขอยู่ทุกครา
เธอจะรู้บ้างไหมว่า ..ใครบ้าบอ
บ้าเพราะรักป่วนใจให้เป็นบ้า
หากจะว่ายังรับไหวไม่ระย่อ
หากแม้ว่าจะบ้าไปเพราะใจรอ
ก็จะขอเป็นบ้าไปเพราะใจรัก
แสนคิดถึงก็สงสัย ใยคิดถึง
ห้วงคำนึงมันกว้างใหญ่เกินใจหัก
หน่วงหัวใจในทรวงมันหน่วงนัก
แต่ไม่พักหนักแค่ไหนใจจะทน
ห่างแค่ไหนในเส้นทางที่ห่างไกล
มิหวงใจไม่ห้ามหักเลยสักหน
หากจะต้องอาภัพหรืออับจน
ก็จะทนไม่บ่นท้อ ขอรักเธอ
24 มกราคม 2555 06:24 น.
คืนแรมสามค่ำหน้าร้อน
คุณ din เขาเขียนกลอน ชั่วกัปกัลป์ไว้ ผมก็อดไม่ไหวต้องไปแก้กลอนนนน..
เวลาของคนเราไม่เท่ากัน
คนเศร้านั้น ทุกอย่างช่างเอื่อยช้า
น้ำตาที่หยดพร่างจากหางตา
ยังชัดว่า มันค่อยๆลอยลงไป
กระทบพื้น แล้วแตกแยกเป็นส่วน
เรายังเห็นครบถ้วน ล้วนนับได้
เสียงกระทบยังกระท้อนหลอนหัวใจ
ก้องอยู่ใน โถงใจว่างอย่างอึงอล
ทุกเสียงเศร้าเหล่านั้นมันหลอกหลอน
มันสะท้อนย้อนทรวงไปในทุกหน
ว่ากี่ช้ำที่อาภัพต้องอับจน
เริ่มจากคน ที่แสนดีมีน้ำใจ
ให้ความหวังดั่งเรานี้ยังมีหวัง
รั้งฉุดรั้งให้ฟื้นยืนขึ้นไหว
เพียงแต่เพียงเวลาผ่านไม่นานไป
ใครหนอใครใจเปลี่ยนแปลงเหมือนแกล้งกัน
ฉันคนเศร้า เฝ้าอาศัยในโลกเศร้า
อาจจะเข้าใจยากหากรักฉัน
นาทีหนึ่งฉันนานยาวราวกัปกัลป์
หนึ่งนาทีของเธอนั้นไม่นานเกิน
รู้ว่าเธอมีใจให้กันบ้าง
แต่ความต่างมันแสนชัดจึงขัดเขิน
หัวใจนี้ที่โทรมทรุดเจียนหยุดเดิน
มันขอเมินเพื่อหมองหมาง ..ช่างหัวมัน
20 มกราคม 2555 13:00 น.
คืนแรมสามค่ำหน้าร้อน
ผมเสียทรง ประจงปัดจัดมันใหม่
ผมเสียใจ จัดไม่ไหวไม่เข้าที่
ผมเสียเส้น เล่นเอาเศร้าเหงาทวี
ผมไม่ดี ผมนั้นมันแตกปลาย
อย่าตัดผมได้ไหม ไม่ให้ตัด
อย่าเร่งรัด จะตัดใจไม่ใช่ง่าย
ผมเสียใจใจเสียสิ้นแทบดิ้นตาย
ใจวุ่นวายผมเสียทรง ปลงเสีย ใจ
18 มกราคม 2555 13:41 น.
คืนแรมสามค่ำหน้าร้อน
ณ ที่นี่ ที่ชั้นสามของความเหงา
แดดลบเงามืดหมองมองไม่เห็น
ความสว่างไม่สนใจไม่จำเป็น
ใจลำเค็ญมันหมองตามความหม่นมัว
อยู่เงียบๆอับๆมืดชืดหม่นๆ
ไม่ทุรนอยู่เงียบเหงาเงาสลัว
อยู่ที่มืดไม่หวั่นไหว ไม่นึกกลัว
เกลือกกลั้วกับความเหงา เราคือมัน
ที่ชั้นหนึ่ง แค่เหงามากอยากมีเพื่อน
อยากให้เยือนยิ้มยั่วเย้าเข้าใจฉัน
ได้มีเพื่อนก็สบายหายเหงาพลัน
เหงาแค่นั้นชั้นต้นทุกคนเป็น
ณ ชั้นสองของความเหงา
เมื่อรักเย้าหยอกยั่วหัวใจเล่น
เหงากระหน่ำค่ำถึงเช้ายาวอีกเย็น
อยากจะเห็นแต่หน้าเขา เจ้าของใจ
แต่ ที่นี่ที่ชั้นสามของความเหงา
เป็นโลกที่ ไม่ใช่เศร้าอย่างเข้าไส้
แค่เศร้าๆอย่างคนที่ไม่มีใคร
แต่ก็ไม่มีบรรเทาหรือเบาบาง
ไม่เศร้าสักเท่าไร แต่ไร้สุข
ไร้สนุกไม่สุกใสใจหมองหมาง
อัดอึดอัด ขัดข้องคุดสุดละวาง
ใจอ้างว้าง มันหยุดลงตรงที่รอ
เหงา.. ไม่รับรู้ว่าเวลาผ่าน
ความนาน.. หยุดนิ่งไปเมื่อใจท้อ
หากใจใดโดนเหงาผ่านมานานพอ
ใจนั้นก็ชาเชือนเหมือนไร้ใจ
ณ ชั้นสามของความเหงา
แดดลบเงามืดหมอง นั่งร้องไห้
โดยไม่รู้ สาเหตุเลศนัย
เพราะเหตุใดไม่รู้เลย.. ไม่เคยรู้..
14 มกราคม 2555 14:42 น.
คืนแรมสามค่ำหน้าร้อน
ในคืนที่หัวใจไม่ยอมหลับ
เฝ้าสดับรับสำเนียง นับเสียงฝน
แทนความเศร้าเท่าความโศกวิโยคปน
กี่ครั้งหนจะค้นหา จนกว่าเจอ
นับเม็ดฝนแสนล้านเม็ด ไม่เข็ดนับ
ด้วยใจยอมพร้อมรับ นับเสมอ
นับความเศร้าอย่างเหงาหม่นปนละเมอ
เธอหนอเธอ จะรู้ไหมว่าใครคอย
ยังคอยเฝ้ายิ่งเหงาฟังยังเฟือนฟั่น
สักกี่วัน ก็ยังเฝ้าแต่เศร้าสร้อย
ปาดน้ำตานับเม็ดฝนที่หล่นปรอย
คงต้องปล่อยให้ใจปวดรวดร้าวไป
จนฝนหมาดขาดฟ้าไป ใจเกือบขาด
แม้ฟ้าหมาดเม็ดฝน แต่คนไม่
ฝนเศร้ายังตกหล่นบนลานใจ
จะนับไว้ กี่แสนล้านปานอนันต์
ความเจ็บเจ็บมากไปไม่คล้ายจริง
มันสู่สิงหลอกใจคล้ายๆฝัน
นับความเจ็บเก็บความท้อก็พอกัน
เกินจะกั้น ฝน-ฟ้า น้ำตา-ใจ
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟคืนแรมสามค่ำหน้าร้อน
หน้าส่วนตัว
2279
