4 มีนาคม 2552 13:49 น.
คืนแรมสามค่ำหน้าร้อน
เที่ยวทางอย่างระวัง
ไม่ว่าคุณจะไปทางไหน
ทางที่คุณเคยเดินผ่าน จะตามคุณไป
-- จะดีกว่า จะแย่ลง
ก็แล้วแต่คุณจะกลับไป เดินทางเดิม
ในอีกมิติอย่างไร
2 มีนาคม 2552 23:50 น.
คืนแรมสามค่ำหน้าร้อน
-- มีอารมณ์ขันอยู่มากมายเต็มไปหมด
คนที่ร้องไห้
คือคนที่พร้อมจะยิ้ม หัวเราะ
ในวินาทีถัดมา
-- ความทุกข์ ถึงที่สุดแล้ว
ก็เป็นเพียงอาหารให้อารมณ์ขันกลืนกิน
-- หัวเราะออกมา
.. ที่สุดแห่งความทุกข์
ก็มีค่าแค่น่าขัน อยู่ตรงนั้นเอง
2 มีนาคม 2552 14:58 น.
คืนแรมสามค่ำหน้าร้อน
-- ณ ที่ซึ่งผู้คนหอม
ฉันจะเป็นอะไรไปได้ นอกจาก
จมูกอันโตเดินได้
-- ณ ที่ซึ่งผู้คนสวยงาม
ฉันจะเป็นอะไรไปได้ นอกจาก
รอยยิ้มที่เดินไปมา
-- ณ ที่ซึ่งผู้คนเปี่ยมด้วยรัก
ฉันจะเป็นอะไรไปได้ นอกจาก
หัวใจ ที่ห่อหุ้มไปด้วยร่างกาย
.. และรัก ไม่มีอะไรนอกเหนือจากนั้น
14 กุมภาพันธ์ 2552 14:24 น.
คืนแรมสามค่ำหน้าร้อน
เธอบอกว่า .. เหมือนตื่นขึ้นจากฝันอันหวาน
มาสู่ความจริง ที่ขมขื่น เจ็บร้าว
ฉันมิอาจหยั่งรู้ ความเจ็บปวดอันนั้นหรอก
ฉันเพียงได้แต่โบกมือให้เธอ
มาจากอีกฝั่งฟากของความฝัน
-- เจ็บปวดด้วย ที่เห็นเธอเจ็บปวด
คิด.. แต่เมื่อไรกันเล่า
เธอจะตื่นจากความเป็นจริง
14 กุมภาพันธ์ 2552 13:43 น.
คืนแรมสามค่ำหน้าร้อน
เธอไม่ให้คิดถึง
ปฏิเสธรักซึ้งสิเนหา
ยามสายตาวอนสบ เธอหลบตา
ยิ้มเย็นชาเย็นเยียบเหมือนเหยียบใจ
ฉันผิดก็รู้อยู่ว่าผิด
ทางชีวิตชะตากรรมนำผลักใส
แยกทางเราแยกห่างต่างทางไป
สุดอาลัย อารมณ์เจียนตรมตาย
อย่างไรก็ยังรัก ยังรัก
ตึกตักใจเต้นห่วงไม่รู้หาย
ไม่ได้หวงก็ยังห่วงไม่รู้คลาย
มิอาจย้าย ใจจากรัก-รักจากใจ