25 มีนาคม 2552 11:35 น.
คืนแรมสามค่ำหน้าร้อน
ที่ศาลาไม้เลื้อยเหลือง
เหลืองไปทั้งหลังคาศาลา
มีต้นไม้แดงตรงมุม
ดอกไม้แดงร่วงเกลื่อนดิน
ตกดินเปล่าดาย
-- เสียดาย
ความแดงมีเพียงให้ดินดู
ดอกไม้แดง แดงเหลือเกิน
25 มีนาคม 2552 11:33 น.
คืนแรมสามค่ำหน้าร้อน
ใบไม้ใหม่ปลายกิ่ง ต้นฤดูใบไม้ผลิ
คล้ายเปลวไฟใหม่ปลายเทียน
นิดน้อย เรียวแหลม ยังไร้สีสัน
แต่ สวยงามที่การคาดหวัง รอคอย
เราหวังอย่างเต็มเปี่ยม
..ในความสว่าง และความอบอุ่น
ที่เห็นได้จากการเริ่มต้นตรงนั้น
เห็นคำมั่นสัญญา ว่าความอบอุ่นจักต้องมา
-- งดงามความหวัง
อดทนและรอคอย
23 มีนาคม 2552 12:10 น.
คืนแรมสามค่ำหน้าร้อน
อีกเป้าหมายของการเป็นชีวิตที่มีตา
Seek for perfect curve
ค้นหาเส้นโค้งสวยสัมบูรณ์
ไม่มีเสียงกีตาร์เกะกะ
ไม่มีเส้นผมตกปรกมาบัง
ไม่มีดอกไม้แห้งโรยก่อนเวลา
-- และมีชีวิต อยู่ในเส้นโค้งนั้น
23 มีนาคม 2552 12:01 น.
คืนแรมสามค่ำหน้าร้อน
เฉพาะวันศุกร์
จึงได้นั่งที่นั่งดีในห้องโถงกว้าง
-- สำหรับฉัน
วันศุกร์เป็นสถานที่ มิใช่เวลา
-- นั่งอยู่ในห้องโถงหลังคาสูง
ฉันเป็นตัวของตัวเองมากกว่าห้องเล็ก
-- นั่งเก้าอี้ โซฟา ลายจุด
ฉันเป็นตัวเองมากกว่าเก้าอี้ไม้เรียบๆ
-- ภายใต้แสงแดดส่องเฉียง ตกกระทบ
นั่นเป็นแสงที่ทำให้ฉันเป็นฉันมากขึ้น
-- และหากได้คิดถึงเธอ
มันอธิบายตัวฉันได้ดีที่สุด
22 มีนาคม 2552 13:51 น.
คืนแรมสามค่ำหน้าร้อน
มองดูตอไม้ของต้นไม้เพิ่งโดนตัด
เศษขี้เลื่อย เหมือนเลือดสาดกระจาย
ยังคงอยู่ไม่ไปไหน
ไม่ซึมซับสลาย
ไม่จางหายไปในเวลา
-- ยังจำได้ถึงสีเขียว แดง
ขยับส่ายไหว ในอารมณ์เต้นรำยักย้าย
อดยิ้มไม่ได้เมื่อมองมัน
-- วันนี้ลมพัดแรง
ไม่มีต้นไม้ที่เดิมต้นเดิม
ฉันเกือบปลิวไป
ไปในความทรงจำกับต้นไม้
คราวนี้ฉันจะเต้นรำยักย้าย
ไปพร้อมกับยิ้ม