28 มีนาคม 2552 13:21 น.
คืนแรมสามค่ำหน้าร้อน
หายใจกลิ่นดอกไม้แปลกหน้า
นานา สารพัดดอกสารพัดสี
-- เมื่อคุณแปลกหน้าต่อกลิ่นดอกไม้
มากๆเข้า
คุณก็จะแปลกหน้าต่อคน ใครๆ
จนถึงระดับหนึ่ง
คุณจะแปลกหน้าต่อตัวเอง
27 มีนาคม 2552 13:55 น.
คืนแรมสามค่ำหน้าร้อน
เริ่มงานเลี้ยง
คนผูกลูกโป่งสามสีสามใบเข้ากับกิ่งไม้
ให้สามสีเต้นรำกับลมเป็นการฉลอง
ลูกโป่งเต้นรำ
เงาของลูกโป่งบนพื้นก็เต้นรำ
ลูกโป่งเต้นรำ จนงานเลี้ยงเลิกรา ยังไม่เลิกเต้น
เงาของลูกโป่งก็ยังไม่เลิกเต้น
-- อาทิตย์หนึ่งผ่านไป
ลูกโป่งสามใบฟีบแฟบ
เงาลูกโป่งก็ยังเต้นรำ
อยู่เคียงข้างกับเงาของฉันที่เต้นรำ
27 มีนาคม 2552 13:43 น.
คืนแรมสามค่ำหน้าร้อน
ฤดูใบไม้ผลิ
มิได้มีเพียงใบไม้ใหม่ผลิ
ดอกหญ้าเล็กๆ ผุดพราวผืนหญ้า
แต่เล็กคนเห็นเพียงจุด
มิได้ชมดูอย่างดอกไม้ใหญ่
กระทั่งเดินไปบนดอกไม้นั่น
-- ขอโทษ ที่ฉันก็เดินไปด้วย
แต่เดินบนความรู้สึกว่า
เดินไปบนผืนฟ้ามีดาวพราย
..ขอบใจดอกหญ้าดาว
26 มีนาคม 2552 12:26 น.
คืนแรมสามค่ำหน้าร้อน
กลางคืนเงียบ
เสียงความคิดถึงที่ดังลั่นอยู่ในฉัน ยิ่งดัง
คิดถึงคืนวันเก่า ที่เวลาของเราหายไปไหนสิบปี
แล้วเวลาทั้งหมดก็ย้อนกลับคืนมาในวันเดียวจากข่าวเธอ
คนเดียว บรรจุเวลาสิบปีได้ง่ายหรือไร
-- ฉันจมตัวลงในเพลงหวานของใครไม่รู้
ร้อยเพลงพันเพลง
เพื่อละลายกลายเป็นความรู้สึกอันนามธรรม
สลายตัวตนคนหนึ่งคน
กลายเป็นแค่ความรู้สึกคิดถึงกลุ่มก้อนหนึ่ง
ที่หายไปแล้วสิบปี
-- ละลายล่องลอยไปในกลางคืน
ในความทรงจำย้อนคืน
-- ละลายล่องเลื่อนไหล
ไปในคืนอันเงียบสงัด
26 มีนาคม 2552 12:19 น.
คืนแรมสามค่ำหน้าร้อน
เมื่อผิดต่อรักเช่นนี้
ฉันยินดีเดินไปสู่โทษานุโทษ
ณ ต้นเวลาฤดูใบไม้ผลิ
-- ดอกตูมแหลมพราวทั้งต้น
ฉันจะยืนให้แหลมบรรดานั้น
แทงทะลุดวงใจ
ออกมาบานอีกข้างหนึ่ง
-- ให้เธอเห็นสวยดอกไม้ที่บาน
ผ่านออกมาจากหัวใจ
ส่วนฉันเจ็บที่ดวงใจแค่นี้
ไม่เป็นไร..