3 เมษายน 2552 13:54 น.
คืนแรมสามค่ำหน้าร้อน
ต้นไม้ต้นเดียว
มีเหลี่ยมมุมให้จิตรกรวาดภาพได้
ไม่รู้จักหมดสิ้น จนกว่าเขาจะสิ้นใจไปเอง
-- นี่เรามีโลกทั้งโลก
ช่างกระไร
2 เมษายน 2552 21:27 น.
คืนแรมสามค่ำหน้าร้อน
มีดอกไม้ใหม่เสมอ
ในฤดูใบไม้ผลิ
- เมื่อดอกไม้เบ่งบาน
คนจะมิบานได้อย่างไร
- เมื่อสนามเปลี่ยนแปลง
คนจะตั้งนิ่งได้อย่างไร
-- เพียงกลีบดอกไม้หนึ่งร่วงใส่
ก็สะท้านสั่นไหว ไปทั้งวัน
2 เมษายน 2552 21:25 น.
คืนแรมสามค่ำหน้าร้อน
เธอเปลี่ยนไป
ด้วยการเปลี่ยนยิ้มไปทีละน้อย
..เป็นร้อยยิ้ม
-- ฉันนั่งดูอยู่ตรงหน้านี้
จะไม่เขียนบทกวีได้อย่างไร
30 มีนาคม 2552 13:17 น.
คืนแรมสามค่ำหน้าร้อน
ตอบกลอน เธออยู่ที่ไหนในคืนเหงา
-- เหงา.. ให้มองขอบฟ้าเวลาเหงา
นั่นเพราะเราจะได้พบกันที่นั่น
จันทร์คู่ฟ้า ฟ้าก็อยู่ คู่กับจันทร์
มองหากันไม่ยากหากเธอมอง
-- หมอกมาบังแน่แท้ก็แค่หมอก
สองใจบอกคงมั่นไว้ไม่ใจสอง
กรองกานต์ยืนยันไว้ในร้อยกรอง
ใจเราต้องได้พบกันฉันมั่นใจ
-- กว่าจะถึงวันนั้น ฉันเหงากว่า
ไม่สนใจวันเวลาหาได้ไม่
ไกลก็ต้องยอมรับนับว่าไกล
แท้ที่ใจ เธอหนออย่าท้อแท้
30 มีนาคม 2552 12:27 น.
คืนแรมสามค่ำหน้าร้อน
ผู้หญิงผมยาว ยืนมองโลกภายนอก
ผ่านกรอบหน้าต่าง
ฉันมองกลับไป โลกภายในกรอบหน้าต่าง
เหมือนเธอเป็นภาพเขียนในกรอบรูป
นิ่ง สงบ สวยงาม
แต่เต็มไปด้วยเรื่องราว
-- จิตรกรยังต้องใช้มือวาด
เพียงแต่เธอวาดอารมณ์ตัวเอง