13 พฤษภาคม 2552 14:26 น.
คืนแรมสามค่ำหน้าร้อน
นับจากวันนี้ไป
จากใจกันไปแล้ว
เราอาจไม่ได้พบกันอีก
-- แต่ฉันจะมองไปดวงจันทร์ อันแสนไกล
เพื่ออาจจะเห็นหน้าเธอระหว่างทาง
กำหนดชีวิต เป็นการสูญเสียเธอไปแล้ว
และจะดีใจเป็นพิเศษ เมื่อได้พบพาน
12 พฤษภาคม 2552 14:31 น.
คืนแรมสามค่ำหน้าร้อน
..ขอโทษที่คิดถึง
ฝากคำซึ่ง น่ารำคาญไม่หวานหู
หากคำซึ้งน่ารำคาญ วานโฉมตรู
ปิดตาคู่ปิดหูสองไม่ต้องฟัง
คิดถึงก็ต้องบอกว่าคิดถึง
ไม่อ้ำอึ้งบอกไปอย่างใจหวัง
ที่เธอยินอยู่ทุกเมื่อเบื่อหรือยัง
วันละครั้งก่อนเธอนอนวอนคำครวญ
คร่ำครวญ.. ครวญทุกค่ำน่าขำไหม
กับดวงใจที่คงมั่นไม่ผันผวน
กับจิตแน่แน่วแน่ไม่แปรปรวน
ทุกสิ่งล้วนไร้ค่า ถ้าเธอเมิน
ยังคิดถึง แม้ส่งไปไม่เคยถึง
ถ้อยคำซึ้ง เธอปล่อยวางไว้ห่างเหิน
ปล่อยอ้างว้างเคว้งคว้างลอยกร่อยเหลือเกิน
ใจยับเยิน ยังไม่ท้อขอฝากคำ
คร่ำครวญคำอยู่ทุกค่ำให้ขำเล่น
เพราะเธอเห็นมีค่าแค่น่าขำ
ขำได้ก็ขำไปให้เธอทำ
ฉันขอย้ำ คำคิดถึงอีกหนึ่งครา
และขอโทษอีกทีที่คิดถึง
จากก้นบึ้งหัวใจคนไร้ค่า
ที่คิดถึงอยู่ได้ไม่เลิกรา
เหมือนเกิดมามีจิต แค่คิดถึง
12 พฤษภาคม 2552 14:28 น.
คืนแรมสามค่ำหน้าร้อน
ขึ้น ลง โค้งถนน
ที่ฉันรู้จักดี
-- เดินเท้า ต่างการสัมผัสจับมือ
หอบหายใจปั่นจักรยาน ต่างการทักทาย
นั่งรถเมล์ผ่านร้อยเที่ยว ต่างการยิ้มทัก
..ถนนที่คุ้นเคย
หลับตาก็รู้ว่าเราอยู่ที่ตรงไหน
12 พฤษภาคม 2552 14:25 น.
คืนแรมสามค่ำหน้าร้อน
นั่งนิ่งอยู่ ไม่มีอะไรทำ
รออยู่ เหมือนไม่มีตัวตน
หายใจทิ้งไป นาทีต่อนาที
-- การไม่ได้คิดถึงใคร
มันว่างเปล่าถึงเพียงนี้เชียวหรือ
11 พฤษภาคม 2552 14:00 น.
คืนแรมสามค่ำหน้าร้อน
มีหน้าต่างเล็กๆ
ที่ฉันไว้ใช้มองโลก
-- เมื่อฉันปิดตัวอยู่ในห้อง
หน้าต่างเป็นทั้งโลก
และหน้าต่างเป็นทั้งฉันด้วย
ยามโลกมองฉัน