18 พฤษภาคม 2552 12:40 น.
คืนแรมสามค่ำหน้าร้อน
พรุ่งนี้ วันหน้าสักล้านวัน
คงไม่เท่าวันนี้วันเดียวได้ดอก
เพราะถ้าไม่มีวันนี้
พรุ่งนี้อีกล้านวันก็ไม่อาจมี
.. คิดอีกที
เมื่อวานก็เพิ่งผ่านไป
17 พฤษภาคม 2552 12:45 น.
คืนแรมสามค่ำหน้าร้อน
ชีวิตฉัน วันที่ขึ้นรถเมล์
กับชีวิตวันที่ไม่ได้ใช้รถเมล์
ไม่เหมือนกัน
-- มันมีรายละเอียดต่างกันนิดเดียว
ของการครองโลก
และการหมุนตามโลก
แต่ก็ยังอยู่บนโลกเดียวกัน
..เขียนบทกวีต่างกันไป
17 พฤษภาคม 2552 12:39 น.
คืนแรมสามค่ำหน้าร้อน
ในอากาศนั่น
รู้ว่าที่โล่งนั้น มีลม
แต่เมื่อไม่มีอะไรปลิว อะไรไหว
จะรู้ได้อย่างไรว่ามีลม
- จึงเอาใจใส่เข้าไป
ให้ใจไกว ให้ใจไหวไป
ให้รู้ว่าที่โล่งนั้น มีลม
17 พฤษภาคม 2552 08:19 น.
คืนแรมสามค่ำหน้าร้อน
..ไม่เป็นไร..
ขอบอกใจคนท้อว่า.. อย่าสิ้นหวัง
ใจยังเต้นได้ดีมีเสียงดัง
ก็อย่ารั้งระทดท้อฝ่อหัวใจ
..วันพรุ่งนี้..
จักต้องมีมาเยือนเคลื่อนมาใหม่
ให้เราแก้ที่เคยพลาดอาจพลั้งไป
แก้ตัวได้ใหม่เสมอเธออย่าแพ้
..เรามีเรา..
ร่วมทางก้าวเดินกันไปด้วยใจแน่
เติมพลังให้ใจกันวันอ่อนแอ
ช่วยกันแก้ชุบชูใจให้ฟื้นดี
..ไม่เป็นไร..
ให้เธอพักวางใจไว้ที่นี่
ไม่ต้องกลัว ถ้าต้องสู้ดูอีกที
เรามีหวังวันพรุ่งนี้ ..และมี "เรา"
15 พฤษภาคม 2552 13:16 น.
คืนแรมสามค่ำหน้าร้อน
สรรพสิ่งมักมิได้เป็น อย่างที่เราเห็น
มีดอกไม้สามดอกในแจกันใส
สูง กลาง ต่ำ นำสายตา
หมุนเวียนจับจ้อง สูง กลาง ต่ำ
ในสามเหลี่ยมไม่รู้จบ
-- ยังไม่สวยเท่าความใส
ของโค้งแจกันใส่น้ำใส
จุดตัดกันของสามก้านที่เห็น
หยุดสายตา
-- สวยสมบูรณ์ด้วยเรื่องราว
ของการแย่งชิงสายตา
ที่ไม่รู้จบในตอนนี้ คือความสวยงาม