17 ตุลาคม 2553 13:11 น.
คืนแรมสามค่ำหน้าร้อน
เราสู้เพื่อสิ่งไหนในวันนี้
เพื่อ"ความดี ความงาม ความจริง"ไหม
หรือเพื่อ"โลภ โกรธ หลง"ไม่ปลงใจ
.. เราต่อสู้เพื่อสิ่งไหน ในวันนี้
17 ตุลาคม 2553 13:06 น.
คืนแรมสามค่ำหน้าร้อน
เห็นคนรอท้อรัญจวน ครวญจนสาง
สะอื้นพราง รอเพียงสำเนียงเขา
ค่ำก็นึก ดึกก็คิด ชิดรอยเงา
อารมณ์เหงาเผาอาวรณ์ จะค่อนใด
คราคนทุกข์ ทุกๆคนป่นเปล่ายิ่ง
เมื่อถูกทิ้ง ระทดท้อรอไม่ไหว
น้ำตาเอ่ออาบดวงแด เจ็บแท้ใจ
ตรมหมองไหม้ใจหม่นหมองต้องเดียวดาย
คิดถึงเขามากจนใจ ไม่ให้หลับ
เวลาลับล่วงนานเอ๋ย ระเหยหาย
อกที่ร้าว ร้าวรุมร้อนวอนถึงชาย
ว่าอย่าร้ายนะใจเอย ก็เคยเคียง
สงสารนัก สงสารใจผู้ไหวหวั่น
ถูกปิดกั้นมืดหมดแท้ แม้แต่เสียง
โถใจเจ็บ เจ็บปวดจังยังหวังเพียง
ยินสำเนียง เผดียงเอ่ยเปรยคำจา
คนเมื่อเขามีคนใหม่ จึงไม่กลับ
เลื่อนเลือนลับ ลืมผู้คอยละห้อยหา
ลืมคำกรุ่น เคยอุ่นอ่อนอ้อนอุรา
ใจหยาบหนา ปล่อยอนงค์ให้คงคอย
เขาคงห่าง ห่างหาย เปลี่ยนคลายหวน
แปรใจป่วน ชวนให้ใจถดถอย
อิ่มอารมณ์ มีหลายอกให้กกกลอย
เธอจึงพลอย สร้อยเศร้ามากอยากจะลา
เถอะคนไหนไม่ดีพอ ขอให้จบ
ไม่ต้องพบ คบกันไปก็ไร้ค่า
อยู่ให้ไกล ไปให้ห่างระคางตา
ฉันหวังว่า เธอเลิกท้อรอรักลวง
จงเก็บใจที่เหลือ เพื่อเริ่มรัก
กับใจภักดิ์ ของพี่ที่แสนหวง
สัญญาใจ ให้สัญญาว่าทั้งทรวง
มันหนักหน่วง รักคนรอไม่ขอเลือน
17 ตุลาคม 2553 13:02 น.
คืนแรมสามค่ำหน้าร้อน
เธอผ่านช้ำมาหลายช้ำ อย่างซ้ำซาก
ผ่านทุกข์ยาก มามากมายหลายอักโข
ฝืนกล้ำกลืนก้อนสะอื้น กลืนคำโต
ร้องไห้โฮนับไม่ถ้วน ล้วนตรอมใจ
ในโลกจริงร้องไห้ยังไม่พอ
ยังตามต่อ ห่มร้องไห้ถึงในฝัน
สงสารนัก รักและห่วงดวงชีวัน
ว่าเธอนั้นจะเสียใจไป เปล่าดาย
อย่าเสียใจให้ค่าแต่ แค่คำลวง
อย่าไปทวง คำห่วงหาที่ลาหาย
อย่าไปคอย เชยคำชมที่งมงาย
อย่าใจร้ายกับใจเรา เอาคืนมา
ดวงใจเธอมีค่าอย่าเสียไป
รักษาไว้ให้คนดี ที่รู้ค่า
เพื่อวันใหม่ ใด้พบรักอีกสักครา
ยังหวังว่า ..เธอเหลือใจเอาไว้รัก
26 กันยายน 2553 11:03 น.
คืนแรมสามค่ำหน้าร้อน
จากคนห่างไกลหัวใจแสนไกลห่าง
เหงาอ้างว้างแม้ปางตาย ไม่คลายเหงา
คิดถึงเธอ เพ้อทุกวันไม่บรรเทา
ฝันยังเฝ้าแต่ฝันถึงซึ้งสุดใจ
ในวันที่หัวใจไร้คนห่วง
ใจทั้งดวงสุดเหว่ว้าจะหาไหน
ในวันที่แสนเหว่ว้า ไม่หาใคร
ใจเอ๋ยใจเพียงไขว่คว้า หาแต่เธอ
คิดถึงเธอ คนแสนดีรักที่สุด
อยากจะหยุดใจยั้ง ก็ยังเผลอ
อายก็อาย แค่เอ่ยปากว่าอยากเจอ
เกรงจะเก้อ เธอจะตอบไม่ชอบเรา
เมื่อใจเราเหงาลึกซึ้งถึงที่สุด
ไม่อาจหยุดใจเราได้ ให้หายเหงา
เกินจะแก้ แม้เพียงกล่อมย่อมทุเลา
มันแผดเผาผลาญผ่าวราวไฟฟอน
เมื่อหัวใจมันแสนดื้อยื้อไม่หยุด
ก็สิ้นสุดปัญญายั้งจะสั่งสอน
หากจะต้องรานร้าวยิ่ง ขอวิงวอน
ให้มันรอนร้าวรานด้วยการรอ
อย่าให้เหมือนมีดบาด ขาดสะบั้น
แต่ขอเธอค่อยๆบั่น นะฉันขอ
ให้ตอบอย่างบ่ายเบี่ยงเลี่ยงชะลอ
เพื่อเติมต่อ ก่อพลังประทังใจ
ประทังไว้เลี้ยงหล่อชะลอร่าง
ให้วายวาง สิ้นช้าๆอายุขัย
ให้เหงารอเพื่ออยู่รอดตลอดไป
ตายเมื่อไหร่ยังยิ้มค้าง อย่างเคย รอ
1 สิงหาคม 2553 11:32 น.
คืนแรมสามค่ำหน้าร้อน
ถามอย่างไรก็ไม่ตอบ ชอบฉันไหม
ดูตาใสก็เหมือนตอบว่าชอบฉัน
แต่ปากไย ไม่ยอมตอบว่าชอบกัน
ปากเธอนั้น ช่างแข็งนักชักระแวง
บรรยากาศช่างเป็นใจในเย็นนี้
เธอคนดีก็มีใจไม่หน่ายแหนง
นั่งเคียงคู่ชมดูดวงตะวันแดง
ค่อยลดแสงมืดลงไป เมื่อไร้จันทร์
จุดเทียนเล่มน้อยนี้พอมีไฟ
แสงเทียนส่องต้องหน้าไหว หวามใจฉัน
แล้วลมวูบพัดวับ เทียนดับพลัน
รีบเหลียวหันจะจุดใหม่ต่อไฟเทียน
ในความมืดเธอก็สวยอย่างเรืองเรื่อ
งามอะเคื้อ แลละม้ายคล้ายภาพเขียน
จิตหวั่นไหวใจหวั่นๆ วุ่นวนเวียน
กระมิดเมี้ยนไม้ขีดตกหกตะแคง
ต่างคนก้มจะเก็บไม้ขีดไฟ
ปากโดนแก้มฉันทันใดไม่ได้แกล้ง
เหมือนจะเผยเฉลยหมดปลดระแวง
ปากที่แข็ง นิ่มละไม ไม่แข็งเลย
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟคืนแรมสามค่ำหน้าร้อน
หน้าส่วนตัว
2236
