2 ธันวาคม 2565 17:33 น.
ณ กองช่างของ อบต. แห่งหนึ่ง
“ผอ.ค่ะ งวดนี้ออกอะไรค่ะ” หญิงสาวแรกรุ่นหน้าตาสะสวยคนหนึ่งถามขึ้นวันหนึ่งซึ่งเป็นวันหวยออก
เธอเป็นลูกจ้างของ อบต. ตำแหน่งพนักงานธุรการประจำกองช่าง ทั้งกองช่างมีเพียง 2 คน คือเธอกับ ผอ.
เธอชื่อมิ้น โต๊ะทำงานของเธออยู่หน้าห้องของ ผอ. ส่วนพนักงานกองช่างจริงๆ มีประมาณ 10 กว่าคน
ส่วนใหญ่ก็ตระเวนทำงานไปทั่ว ทั้งในส่วนของ อบต. และในเขตชุมชน หลักๆ ก็มีตัดหญ้า ตัดกิ่งไม้
และให้บริการซ่อมแซมทั่วไปตามที่ผู้บังคับบัญชามอบหมาย...
“เลขเขาบอกกันไม่ได้ มันจะเคลื่อน” ผอ.ทำท่าเอานิ้วชี้ปิดที่ปากตัวเอง เป็นสัญญาณบอกให้เงียบ
ก่อนจะเขียนตัวเลขใส่กระดาษและยื่นส่งให้ลูกน้องคนสนิทไป และจะกำชับว่า...
“เล่นเฉพาะสลากกินแบ่งรัฐบาลเท่านั้นนะ ช่วยอุดหนุนรัฐ จะได้เอาเงินไปช่วยเหลือคนจน”
“รับทราบค่ะ ผอ. ขอบคุณค่ะ” มิ้นรับกระดาษมา ในขณะที่ดวงตากลอกกลิ้งไปมา มีพิรุธ
มิ้นถูกหวยมาหลายงวดแล้ว ก็เพราะได้อานิสงค์จาก ผอ. คนนี้แหละ คนทั้งตำบลเรียกแกว่า “เซียน”
ตั้งแต่ ผอ.ย้ายมาที่ อบต. แห่งนี้ มิ้นก็รู้สึกว่าชีวิตมีความหวังมากขึ้น และถูกหวยเกือบจะแทบทุกงวด
จะผิดบ้างก็ตรงแทงบนออกล่าง แทงล่างออกบนเท่านั้น แต่ยังไงตัวเลขก็ไม่เคยพลาดมาก่อน
นี่ก็เจ็ดงวดติดต่อกันแล้วที่เธอยังไม่พลาดเลย เธอไม่รู้ว่า ผอ.เล่นหวยหรือเปล่า เธอรู้แต่เพียงว่า
ผอ.เป็นนักคำนวณ และชอบตัวเลขเป็นชีวิตจิตใจ...
ในสายตาของ มิ้น ผอ.เป็นคนตรงฉิน แกทำงานเป๊ะมาก เป็นคนละเอียด ทำให้แกมักจะมีปัญหากับผู้รับจ้าง
ทำถนนบ่อยๆ เพราะผู้รับจ้างก็มักจะทำงานลวกๆ ให้งานเสร็จๆไป คุณภาพงานไม่ค่อยได้ พอทำถนนเสร็จ
ไม่นาน ยังไม่ทันไรก็ชำรุดอีกแล้ว ผอ.จะเข้าไปจำจี้จ้ำไชกับผู้รับเหมาให้ทำตามแบบที่ได้ตกลงกันไว้
ก็เพื่อรักษาผลประโยชน์ของส่วนรวม ชาวบ้านไม่ร้องเรียน ซึ่งในมุมมองของผู้รับจ้างก็จะไม่ชอบเป็นธรรมดา....
ภาพ ผอ.ในสายตาของมิ้น จะเป็นคนเรียบง่าย ดูติดดิน คนภายนอก อบต.ที่ไม่รู้จักจะไม่มีทางคิดว่า
แกเป็น ผอ.กองช่าง แกอาจจะเป็นคนแปลกๆ ยากแกการเข้าใจ แกจะผ่อนคลายกับทุกเรื่องยกเว้น
เรื่องงานเท่านั้นที่แกค่อนข้างจะซีเรียส เอาจริงเอาจัง บางทีก็มากจนเกินไป และก็ทำให้ลูกน้องกดดันไปด้วย..
บ้าน ผอ.อยู่ไม่ไกลกับ อบต. แกเช่าบ้านอยู่ สมัยก่อนแกขี่จักรยานมาทำงานทุกวัน
แต่ปัจจุบันแกขี่มอเตอร์ไซค์ไฟฟ้าแบบที่แม่บ้านใช้ไปจ่ายตลาดกันนั่นแหละ วันแรกที่มิ้นเห็นรถคันใหม่
ของ ผอ.ถึงกับกลั้นหัวเราะไม่ออก แต่ก็ต้องเก็บอาการเอาไว้ กลัว ผอ.จะเสียใจ มิ้นเคยถาม ผอ.ว่า
เงินเดือน ผอ.ก็สูง ทำงานมาก็นานทำไมไม่ขับรถเก๋งมาทำงานเหมือน ผอ.คนอื่นๆ บ้าง
เธอได้รับคำตอบสั้นๆ ว่า “ผอ.ขับรถยนต์ไม่เป็น” เธอก็ได้แต่ทำหน้างงๆ ผอ.เคยเล่าถึงรถคันนี้ให้ฟังว่า
ครั้งหนึ่ง แกขี่มอเตอร์ไซค์แม่บ้านคันนี้ อยู่ดีๆ บนถนน พอมาถึงไฟแดง ขณะที่ติดไฟแดงอยู่นั้น
ก็มีรถมอเตอร์ไซค์วัยรุ่น 2 คน ตามาทัน ร้องถามแกว่า…
“ พี่ๆ ทำไม่รถพี่เร็วจัง ผมขับตามมาความเร็วเกือบร้อยยังตามไม่ทัน พี่ไปซื้อที่ไหนมา ผมจะไปซื้อมั่ง”
“ อ๋อ รถผมแต่งมาครับ” ผอ.ร้องบอกไป เพราะต้องสู้กับเสียงมอเตอร์ของวัยรุ่น 2 คนนั้น
“วิ่งได้เร็ว เท่าไหร่ครับเนี่ย” วัยรุ่นคนขับถามต่อ
“ น่าจะประมาณ 120 ครับ” ผอ.ตอบด้วยใบหน้าเรียบเฉย
“ โอ้โห้พี่ รถรุ่นนี้วิ่ง 60 ก็ถือว่าเก่งมากแล้ว พี่ไปแต่งยังไงครับ ผมจะไปทำมั่ง”
“ก็แค่เปลี่ยนฮับมอเตอร์ใหม่ แผงควบคุมใหม่ และเพิ่มแบตครับ ถ้าให้ดีมอเตอร์สักประมาณ 5 พันวัตต์
ขึ้นไปกำลังดี”
ผอ.ตอบกลับไป ยังไม่ทันที่วัยรุ่นจะถามต่อให้หายสงสัย เพราะไม่เคยเจอรถแม่บ้านราคาไม่กี่พัน
จะวิ่งเร็วขนาดนี้ ที่สำคัญไม่มีเสียงดังอีกด้วย รวมทั้งไม่ใช้น้ำมัน พอไฟเขียว รถแม่บ้านสีชมพูคันนั้น
ก็วิ่งหายจนลับตาไปแล้ว.... สร้างความตื่นตระหนกให้กับวัยรุ่นจนตาค้าง เหมือนไม่เชื่อสายตาตัวเอง
ดังราวถูกผีหลอกกลางวันแสกๆ ก็ปาน…
ถึงแม้ ผอ.จะได้ชื่อว่า “เซียนหวย” และรักตัวเลขเป็นชีวิตจิตใจ ที่ผ่านมาสูตรคำนวณของแก
ไม่เคนพลาดมาก่อน เมื่อก่อน ผอ.ไม่เคยสนใจเรื่องหวย แกเคยเล่าว่า ตอนสมัยเรียนอยู่มัธยม
แกมีอาจารย์ที่เคารพมากอยู่คนหนึ่ง เป็นครูสอนคณิตศาสตร์ ที่เคยอบรมสั่งสอนแกมา
มักจะเน้นย้ำเสมอว่า “นักคณิตศาสตร์จะไม่เล่นหวย เพราะเรื่องความน่าจะเป็นสอนว่าโอกาส
ที่จะถูกรางวัลน้อยมากจนแทบเป็นไปไม่ได้ เช่น รางวัลที่ 1 โอกาสมีเพียง 1 ในล้านเท่านั้นที่จะถูก
หรือ เลขรางวัล 2 ตัว ก็มีโอกาสที่จะถูกแค่ 1 ในร้อยเท่านั้น” คำสอนอันนี้ถูกปลูกฝังอยู่ในสมอง
ของ ผอ.มาจนปัจจุบัน ทำให้ ผอ. ไม่เคยเล่นหวยเลย จุดเปลี่ยนมันอยู่ตรงที่ แม้ ผอ.จะไม่เล่นหวย
และไม่ชอบการเสี่ยงโชค ซึ่งแกก็รู้ตัวดีว่า แกไม่มีโชคทางนี้ แต่เพื่อนร่วมงานรอบๆ ตัวแกไม่เหมือนกัน
พอถึงวันที่หวยจะออก มันคือความหวังของมนุษย์เงินเดือนเลยทีเดียว ผอ.มาสนใจตัวเลขหวย
ก็เพราะมิ้นนี่แหละ มักจะมาบ่นว่าไม่ถูกหวยให้ฟังบ่อยๆ เวลาหวยออก ทำให้ ผอ.เริ่มสนใจตัวเลข
พวกนี้มาอีกครั้ง แกศึกษากับเซียนหวยหลายๆ คน ทดลองสูตรนี้ สูตรโน้น จนไม่ได้หลับไม่ได้นอน
กันเลยทีเดียว เคยมีข่าวมาว่า ผอ.ถูกหวย 9 งวดติดต่อกัน ตั้งแต่แกเริ่มสนใจเรื่องพวกนี้ จริงหรือเปล่า
ก็ไม่ทราบได้ อาจจะเป็นแค่ข่าวลือ ผอ.เคยพูดเปรยๆ กับมิ้นว่า....
“ สำหรับคนมีโชค เลขจะมาหาเอง สำหรับคนไม่มีโชค เอารางวัลที่หนึ่งมาให้ก็ยังไม่เอา”
“เลขเหล่านี้ เป็นเลขเร้นลับ และไม่ใช่คณิตศาสตร์จะอธิบายได้” ผอ.ใช้คำว่าเลข “ลาภะ”
ไม่ใช่ได้มาโดยง่าย เพราะอาจทำให้คนธรรมดากลายเป็นเศรษฐีได้ในชั่วข้ามคืน ที่สำคัญ
เมื่อเลขอาจไม่มีที่มาที่ไป เวลาได้เงินมาก็อาจละลายไปโดยไม่มีที่มาที่ไปด้วยเช่นกัน
ไม่เหมือนการทำธุรกิจ ที่รู้ที่มาที่ไปของเงิน จึงง่ายในการควบคุม เวลาเล่นหวยจึงต้องใช้สติและปัญญา
ให้มาก อาจหมดตัวได้ง่ายๆ ถ้าผีพนันเข้าสิง...
และในท้ายที่สุดหลังจากที่มิ้นถูกหวยมาหลายงวดติดต่อกันจากเลขที่ ผอ.ให้ วันหนึ่งมิ้นก็เดินเข้าห้อง
มาหา ผอ.และบ่นว่า..
“ ผอ.ค่ะ ตัวเลขที่ ผอ.ให้งวดนี้ไม่เข้าเลยค่ะ หนูถูกกินไปเยอะทีเดียว” ผอ.ทำหน้างุนงง ราวกับว่า
จะเชื่อมั่นในเลขตัวเอง ก่อนจะพูดขึ้นว่า
“ น่าจะมีอะไรผิดพลาดนะ เดี๋ยว ผอ.ขอทบทวนสูตรก่อน”
แม้ตัวเลขจะมีเข้ามีออก ผิดพลาดเป็นเรื่องธรรมดาสำหรับคอหวย แต่สำหรับ ผอ. กลับไม่ใช่
ผอ.ใช้เวลาอยู่หลายวันถึงตัวเลขที่ให้กับลูกน้องไป และพบว่า นี่ไม่ใช่ตัวเลขหวย แต่เป็น
“รหัสวันสิ้นโลก” ในตัวเลขนั้นได้แจ้งถึงวันพิพากษามนุษย์ในอีก 2 เดือนข้างหน้า
เนื่องจาก ผอ.เป็นคนที่รักตัวเลขเป็นชีวิต จึงศึกษาทางด้านโหราพยากรณ์จากตัวเลข
และรู้ถึงที่มาที่ไปของตัวเลข แม้ในสูตรการคำนวณหวยขั้นพื้นฐานจะต้องเริ่มที่เลขกำลังวัน
รวมถึงห้วงเวลาในวันที่หวยออก วันอะไรและข้างขึ้นหรือข้างแรมประกอบด้วยก็ตาม
แต่ตัวเลขในงวดนี้ได้บ่งบอกความลับบางอย่างออกมา หลังจากที่ ผอ.ได้รู้ถึงข้อมูลเหล่านี้
ทำให้ ผอ.นึกถึงภาพยนตร์เรื่อง “รหัสลับวินาศโลก” ที่ นิโครัส เคส เป็นผู้แสดงนำ
ผอ.เก็บความตื่นตระหนกเอาไว้อยู่คนเดียว และคิดว่า จะต้องหาพระผู้มีอภิญญา ล่วงรู้อนาคต
มาช่วยยืนยัน ผอ.นึกถึงหลวงพ่อเขียน ที่เล่าลือว่าท่านทำนายหวยไว้ล่วงหน้า 20 งวด
และเลขก็ออกตามนั้น จนท่านมีชื่อเสียงโด่งดัง แต่ปัจจุบันท่านได้มรณะภาพไปแล้ว
จนกระทั่ง ผอ.ได้พบกับพระผู้ทรงอภิญญา ท่านหนึ่งที่ล่วงรู้วาระจิตของ ผอ.ได้
โดยที่ยังไม่ได้กล่าวอะไร พระชราท่านนั้นก็เอ่ยขึ้นลอยๆ ว่า...
“อย่างที่โยมเข้าใจ นั่นแหละ ถูกแล้ว ไม่ใช่เลขหวย”
“แล้วผมจะทำยังไงต่อไปดีครับหลวงตา” ผอ.ถามด้วยความตื่นตระหนกยิ่งกว่าเดิม
“ทำใจ โยม ทุกคนก็ต้องตาย มรณะสติไง” โยมก็เข้าใจดีนี่
“ไม่มีทางรอดอื่นอีกเหรอครับหลวงตา” ผอ.ยกมือพนมขอความคิดเห็นจากพระชรา
“ไม่มี โลกนี้ไม่ใช่ที่อยู่แล้ว” พระชราส่ายหน้าตอบ พร้อมกับหลับตาเข้าสมาธิ
“ตายกันหมดเลยหรือครับ” ผอ.ยังอยากได้คำตอบจากพระที่ฟังสบายใจกว่านี้
“มีทางเดียว” พระชราพึมพำตอบ คล้ายกำลังสวดมนตร์
“ทางไหนครับ” ผอ.รีบถามก่อนที่ท่านจะเข้าณาญไปจริงๆ
“ไปอยู่ดาวดวงอื่น! “ พระชราตอบเสียงแผ่วเบา เสมือนหนึ่งได้ยินมาจากที่ไกลโพ้น
ก่อนที่ท่านจะเงียบไปและไม่พูดอะไรอีกเลย...
ผอ.กลับมาจากวัดพร้อมกับแผนการในสมองเป็นขั้นเป็นตอน ก่อนจะกลับไปดูหนัง
เรื่องรหัสลับวินาศโลกอีก 3 รอบ เผื่อว่าครอบครัวของแกจะได้รับการคัดเลือกให้เป็นผู้รอด
ในภัยพิบัติครั้งนี้ เหมือนในหนัง ซึ่งก็ได้แต่ภาวนา...
.............................................................................