6 มิถุนายน 2566 16:32 น.

ยิ้มเย้ยยุทธจักร

คีตากะ

images?q=tbn:ANd9GcQzzm0wodT9TTo0-_GcDfs
หัวร่อ...ให้โลกหล้าพาขันแข่ง
มุ่งแก่งแย่งกระดูกโตโกลาหล
ทำร้ายกันหยันเย้ยเผยเล่ห์กล
บนถนนสู่สุสานลานประลอง
หัวร่อ...ให้ชนชั้นปัญญาปราชญ์
หลงอำนาจมัวเมาเฝ้ากลัดหนอง
เหยียบซากศพช่วงชิงสิ่งหมายปอง
สุดท้ายกองเป็นศพกลบฝังดิน
หัวร่อ...ให้ชีวิตติดตรวนโซ่
ประชันโอ่เพลงเศร้าเฝ้าติฉิน
ยุ่งวุ่นวายภารกิจจิตชาชิน
หลงลืมสิ้นความตายขายชีวา
หัวร่อ...ให้ขุนเขาทอดเงาเขียว
ดูโดดเดี่ยวแต่สงบพบหรรษา
หัวร่อให้สุริยันและจันทรา
คงแต้มฟ้างามสง่าน่ายลชม
หัวร่อ...ให้ธารามหาสมุทร
มิสิ้นสุดระลอกคลื่นดื่นถาถม
เก่าไปใหม่มาตามกระแสลม
ล้วนจ่อมจมลับหายไปตามกาล
หัวร่อ...ให้ลาภยศและชื่อเสียง
ประหนึ่งเยี่ยงเมรัยให้หอมหวาน
หมื่นหยดหยาดเมามายก็ไม่ปาน
เพียงร้าวรานยามสร่างร่างทรุดโทรม
หัวร่อ...ให้สัจธรรมค้ำจุนหล้า
ดั่งมารดาสรรพสิ่งยิ่งแสงโสม
คงเยียวยารักษาปลอบประโลม
ซ่อนพักตร์โฉมสะคราญไว้ในหมอกจาง...
28 มิถุนายน 2566 10:35 น.

วัฏจักร

คีตากะ

กระแสลมแสงแดดเพียงแผดเผา
ค่อยขัดเกลาผิวน้ำลำละหาน
ละอองไอระเหยลอยคล้อยวิมาน
สอดประสานก่อกำเนิดเกิดเมฆา
มวลหมู่เมฆวิเวกไหวลอยไหลล่อง
สุดท้ายต้องล่วงหล่นพ้นเวหา
เสียงกัมปนาทฟาดสายแสงพรายตา
วรุณหลั่งลาฟ้าดั่งอาลัย
ก่อสายชลชโลมดินทั่วถิ่นท่า
เข้าพรรษาหน้าฝนชลหลั่งไหล
จากภูผาสู่พสุธาชลาลัย
ร้อยรินไปสู่สาครจรละลาย
ไอ-เมฆ-ฝน-ธารา-สู่-มหาสมุทร
มิสิ้นสุดรอบวงคงความหมาย
การเกิดขึ้น-ตั้งอยู่-สู่-ดับมลาย
วนเวียนว่ายน่าหน่ายนักวัฏจักรธรรม...
ไม่มีข้อความส่งถึงคีตากะ