น่าเสียดาย

คีตากะ

โลกธาตุพิลาสล้ำในต่ำใต้
ดาวดวงใดฤาเปรียบเทียบเทียมหา
ถึงจันทรอรสะอางพรายพร่างตา
แต่นิจจาเลือนรางร้างชีวิน

ธรรมชาติดาษดาน่าชมทัศน์
หมู่มวลสัตว์ชัฏป่ากระแสสินธุ์
หลากห้วยหนองคลองบึงถึงวาริน
ร้อยรวมสิ้นสู่ชเลถ่ายเทชล

ขุนเขาเขียวเคี้ยวคดจรดขอบฟ้า
น้ำตกบ่าทุกยามท่ามไพรสณฑ์
มวลบุปผชาติดาษเดียรแวะเวียนยล
ชื่นกมลคลายเศร้าเคล้าสุคันธ์

ยินเสียงเพลงผิวไผ่ในไพรป่า
พิศดารายามค่ำล้ำสวรรค์
ฟังเสียงฝนหล่นหลั่งดั่งวารวัน
เกษมสันต์ทุกยามความทุกข์คลาย

ศีลธรรมค้ำจุนโอบอุ้มโลก
ผ่านวิโยคด้วยธรรมนำเฉิดฉาย
เพลานี้วิกฤติชิดกล้ำกลาย
ชนทั้งหลายปราศศีลสิ้นธรรมา

จึ่งปรากฏพิบัติภัยในหลายหลาก
ทั้งข้าวยากสงครามโรคลามหา
ค่อยกำจัดมนุษย์สุดโศกา
วันพิพากษาชนทุศีลให้สิ้นไป...


***ฆ่าสัตว์ (เพื่ออาหาร) เป็นเหตุ
อาจบางทีสายเกินไปที่จะแก้ไข...