10 กันยายน 2559 19:43 น.

แค่ผ่านไป

เพียงเส้นฟางที่ปลิวลิ่วลิบล่อง
ล่วงลงต้องผิวกายไล้ลับหาย
ไร้ร่องรอยขีดข่วนกวนผิวกาย
ก่อนมลายหายลับกับสายลม

แค่เศษนุ่นที่ลอยคล้อยเคลื่อนฟ้า
พลิ้วผ่านหน้าแผ่วเบาเคล้าผสม
สัมผัสเลือนเหมือนฝันอันรื่นรมย์
ท้ายจ่อมจมห้วงทะเลแห่งเวลา

เหมือนใบไม้เพียงหนึ่งซึ่งร่วงหล่น
ผ่านตัวตนผ่านไปไยโหยหา
ดั่งเรื่องราวหลากล้นท้นคณา
จะแสวงหาสิ่งใดให้จีรัง

คล้ายหมู่เมฆเบาบางกลางอากาศ
ล่องลอยปราศทางไปใม่อาจหวัง
ไร้สำนึกรู้สึกนึกชอบชัง
ทุกสิ่งดั่งผ่านไป...ไร้ร่องรอย...