30 มกราคม 2559 23:22 น.

บุตรคนเก็บขยะ

ณ เมืองมัวสลัวหม่นบนวิถี
เศษธุลีเศษสวะเกลื่อนถนน
จิตสำนึกจางหายจากใจชน
ทุกแห่งหนมีขยะอัประมาณ

ด้วยหน้าที่ต้องทำ...กำไม้กวาด
คืนความสะอาดแก่ชนทนร้าวฉาน
งานต่ำต้อยถ้อยคำพร่ำประจาน
ยังอาจหาญกวัดไกวใต้แรงลม

ร่างกายทรุดโรคภัยไม่ไกลห่าง
เชื้อโรคต่างรุมล้อมยอมขื่นขม
เฉกปิดทองหลังพระละคำชม
กายโสมมแต่ใจไซร้ลาวัณย์

เมืองไม่ร้างห่างขยะทั่วสารทิศ
ดั่งดวงจิตมิเคยว่างห่างจากขันธ์
ทุกขณะก่อเวรไม่เว้นวัน
บาปกรรมนั้นล้นโลกวิโยคป่วน

หากปราศจากพุทธามาแบกรับ
โลกคงดับลับไปไม่คืนหวน
สร้างวินัยแห่งจิตคิดใคร่ครวญ
ขอเชิญชวนลดขยะเป็นธรรมทาน...