13 สิงหาคม 2558 22:51 น.
คีตากะ
โธ๋ไอ้เคี่ยมโคตรตะเข้เกเรหนัก
เจ้าของรักเลี้ยงไว้ใช้แทนหมา
คอยเป็นยามเฝ้าบ้านนมนานมา
ขโมยผวาได้เห็นเผ่นเร็วไว
มันเป็นสัตว์กินเนื้อเหมือนเสือสิงห์
กลับละทิ้งสันดานพานเหลวไหล
มาถือศีลกินผักชักยังไง
เห็นเป็ดไก่รสเลิศเกิดเฉยเมย
แต่ก่อนนอนใต้ถุนมันวุ่นหนัก
เกิดหลงรักเตียงนุ่มกลุ้มจริงเหวย
บุกขึ้นเรือนนอนฟูกผูกจิตเชย
นอนปากเกยหัวเตียงทำเยี่ยงคน
ฤามันเป็นชาลวันนั้นกลับชาติ
จึงริอาจปล่อยวางสร้างกุศล
บำเพ็ญเพียรเวียนว่ายหมายเป็นคน
เลยสัปดนจระเข้หันเหพันธุ์
เดียรัจฉานยังหมายกลายแจ้งจิต
สำนึกผิดกลับใจไปสวรรค์
แต่มนุษย์สุดประเสริฐเลิศเผ่าพันธุ์
ไยแต่หันสู่อบาย...น่าอายแทน!
13 สิงหาคม 2558 22:52 น.
คีตากะ
เสียงแคนแว่วกังวานผสานเสียง
ซ่านสำเนียงเร่งเร้าเฝ้าขับขาน
ยามหน้าแล้งทุกปีเขามีงาน
ดอกคูนบานไสวได้แลยล
งานดอกคูนเสียงแคนแดนอีสาน
มีออกร้านการแสดงทุกแห่งหน
เคล้าเสียงเพลงสนุกทุกผู้คน
แหวกฝูงชนเที่ยวงานตระการตา
ขบวนแห่งดงามทรามวัยนั่ง
คูนสะพรั่งเหลืองอร่ามงามบุปผา
สาวรำฟ้อนนุ่งซิ่นรวยรินตา
หนุ่มหมอแคนท่วงท่าลีลางาม
ยามหน้าแล้งลมล่องท่องเที่ยวทั่ว
ดนตรีรัวฝูงชนมากล้นหลาม
ชิมอาหารหวานคาวชาวเขตคาม
แดนสยามถิ่นนี้ทุกปีมา
บนเวทีเทพีมีประกวด
ประชันอวดสาวงามท่ามบุปผา
ดอกคูนเหลืองอร่ามแม้งามตา
โฉมสะคราญยิ่งงามกว่ามวลมาลี
ครองเทพีปีนี้...สตรีหนึ่ง
ถึงกับอึ้งตัวเราเศร้าโศกศรี
ด้วยบังเอิญผ่านพบสบคนดี
แต่ก่อนนี้ผูกพันรักมั่นคง
เคยเคียงคู่อยู่ข้างไม่ห่างเหิน
เคียงข้างเดินทางรักปักใจหลง
คอยดูแลชิดใกล้ในอนงค์
บัดนี้คงรักร้างจืดจางไป
จำใจจากเวทีที่คับคั่ง
เดินหันหลังจากมาน้ำตาไหล
หงส์ฤาควรคู่กาพนาไพร
จำตัดใจร้าวรานงานดอกคูน...
1 สิงหาคม 2558 00:31 น.
คีตากะ
รักคงยังไม่พอ...ต่อเหตุผล
เพราะอีกคนหมายครองเรียกร้องสิทธิ์
จำกัดขอบขีดวงหลงความคิด
ด้วยยึดติดตัวตนบนความลวง
รักคงยังไม่พอ...ส่อแววหม่น
เพราะอีกคนคิดไกลไปใหญ่หลวง
หวังควบคุมกุมจิตคิดถามทวง
ด้วยหลงบ่วงมายาพาโศกี
รักคงยังไม่พอ...ก่อสับสน
เพราะอีกคนหลงผิดคิดป้ายสี
ทำรักเพี้ยนกลายทุกข์รุกทวี
ด้วยหวังดีแต่เขลาเปล่าปัญญา
รักคงยังไม่พอ...ห่อเหี่ยวนัก
เพราะคนรักมิแจ้งแห่งปริศนา
ฟังคำมารร้อยลิ้นจินตนา
ด้วยหลงคว้าอัตตาพาระทม...
13 สิงหาคม 2558 22:55 น.
คีตากะ
อยากกลายร่างเป็นเช่นพระนารายณ์
มีเรือนกายมายมากยากนับไหว
จะแบ่งปันคอยเฝ้าเจ้าทรามวัย
คอยเอาใจจอมขวัญหมั่นดูแล
อยากจะเป็นเช่นรามาอวตาร
แผลงศรต้านพาลภัยให้ดวงแข
ส่งรี้พลมายมากฝากดูแล
ยามโฉมแม่เดียวดายหายหวาดกลัว
อยากจะเป็นเช่นพรหมบรมเทพ
ผู้คอยเก็บเดือนดาวพราวฟ้าทั่ว
นำมามอบให้ยุพินสิ้นหมองมัว
เลิกพันพัวความเศร้านานเท่านาน
อยากจะเป็นเช่นพระศิวะเจ้า
คอยปัดเป่าความทุกข์สร้างสุขศานต์
ยังจิตอรอิ่มเอมเกษมสำราญ
ทุกวันวารร่าเริงบันเทิงทรวง
แต่ความจริงเป็นชนบุคคลหนึ่ง
ผู้ที่ซึ่งเดินดินใช่ถิ่นสรวง
เพียงต่ำต้อยด้อยนักศักดิ์ทั้งปวง
เฝ้ารักห่วงคนดีนานปีมา...
1 สิงหาคม 2558 00:06 น.
คีตากะ
เดินฝ่าหมอกความเหงาทุกเช้าค่ำ
แอบเก็บงำความร้าวคราวหนหลัง
รักผิดพลาดซานซมล้มพ่ายพัง
หัวใจยังเข็ดหลาบภาพตรึงตรา
บาดแผลลึกล้ำนักเกินจักลบ
คนเคยคบหักหลังยังผวา
ยิ้มซ่อนดาบอาบพิษอนิจจา
ตอบแทนค่าความซื่อถือจริงใจ
ก่อนเหงาตายฟ้าคงคิดสงสาร
ส่งเธอผ่านมาพบสบพักตร์ใส
คนเคยร้างอ้อมแขนแสนปลื้มใจ
เลิกอายใครเหมือนเก่าเคยเปล่าดาย
ฝันอีกครึ่งรอพึ่งเธอเสนอให้
เคียงข้างใจเพ้อรักจักมั่นหมาย
เพียงช่วยลบปมด้อยรอยมากมาย
ชุบใจหายหมองหม่นทนนานมา
ขอเธอเป็นจิ๊กซอว์ต่อเติมฝัน
ตัวสุดท้ายสำคัญวันโหยหา
เผยภาพงามสมบูรณ์จำรูญตา
ร่วมฟันฝ่าสู่ฝันวันทดท้อ....
Calendar
Lovers
17 คน เลิฟคีตากะ
หน้าส่วนตัว
3319
