6 มิถุนายน 2556 22:02 น.
คีตากะ
อย่าให้ฉันซึ่งเป็นเช่นส่วนเกิน
ที่บังเอิญผ่านมาพาเปลี่ยนผัน
ทำเธอเขาเข้าใจผิดจิตจาบัลย์
เลิกรากันแยกทางต้องหมางเมิน
ก่อนที่จุดสุดท้ายจะกรายถึง
ใครคนหนึ่งควรไปไกลห่างเหิน
ขอเป็นฉันหันหน้าหลบตาเดิน
มุ่งเผชิญเคราะห์กรรมเพียงลำพัง
ถึงเธอมีน้ำใจให้มากนัก
คงยากจักรับไว้ไม่หันหลัง
บอกกับเขาให้เข้าใจใคร่รับฟัง
ฉันเป็นดั่งเพื่อนเกลอพบเจอมา
อย่าให้เขาระแวงคลางแคลงจิต
ต้องพลอยผิดใจเธอเพ้อกังขา
ไม่ต้องการเห็นคนดีมีน้ำตา
เพียงผ่านมา...แล้วผ่านไป...ไม่สำคัญ....
30 มิถุนายน 2556 23:09 น.
คีตากะ
จิบกาแฟยามเช้าคราวฟ้าใส
เผลอปล่อยใจเหม่อลอยพลอยเพ้อฝัน
ถึงใครหนึ่งซึ้งจิตคิดผูกพัน
สบตากันวันก่อนนอนละเมอ
กาแฟเดิมเติมถ้วยเก่าปรุงเท่านี้
จะกี่ปีไม่เคยเปลี่ยนเพียรเสมอ
ตั้งแต่วันนั้นมาพบหน้าเธอ
กาแฟเอ่อความหวานพานเปลี่ยนไป
หวานกาแฟแพ้รักประจักษ์รส
ทุกหยาดหยดหอมหวลชวนหวิวไหว
เหมือนคำรักสลักถ้อยเรียงร้อยไป
สู่ห้องใจเต็มเติมเพิ่มไมตรี
เพราะกาแฟรสรักจักกลมกล่อม
ใจยินยอมพร้อมชิมลิ้มรสสี
กาแฟหอมย้อมชมพูดูโสภี
ด้วยใจนี้มีความรักปักทรวงใน.....