12 เมษายน 2556 21:09 น.
คีตากะ
จำได้ไหม เดือนดาวเจ้าเคยสร้าง
โลกเคยร้างกลับกลายพร่างพรายฝัน
หว่านพืชลงตรงดินถิ่นเพาะพันธุ์
ทุกสิ่งนั้นพลันเกิดกำเนิดมา
ฤาลืมแล้วเจ้าเป็นใครในแมนสรวง
เคยเด่นดวงเกรียงไกรเพียงไหนหนา
สร้างสรรค์สิ่งยิ่งใหญ่ในโลกา
ทั้งเหนือฟ้าใต้ฟ้าหาใครเกิน
สิ่งใดกันกั้นขวางเส้นทางไว้
บดบังใจมืดมิดจิตห่างเหิน
ถูกจองจำจำทนจนนานเกิน
หลงเพลิดเพลินอารมณ์อันสมใจ
เจ้าจึงล้าสิ้นแรงจะแข่งขัน
กลายหวาดหวั่นดวงจิตคิดหวั่นไหว
รอเวลาพร่าผลาญเนิ่นนานไป
จนหัวใจเฉื่อยชาอ่อนล้าลง
จ้องมองเพียงกำแพงอันแข็งแกร่ง
จิตคลางแคลงสงสัยใจลุ่มหลง
เดินวนไปในกรอบเพียงรอบวง
ชีพปลดปลงพักผ่อนนอนเอกา
แดนจองจำแห่งนี้มีใครสร้าง
เป็นเจ้าวางแบบแปลนอย่างแน่นหนา
เสาต้นนั้นนั่นคานสร้างสานมา
ทั้งหลังคาหน้าต่างเจ้าสร้างทำ
คืนและวันโหยหาเพียงอาหาร
มาเจือจานร่างกายหมายอิ่มหนำ
เพื่อจะหลับพับร่างอย่างระกำ
ทุกเช้าค่ำเยี่ยงนี้เนิ่นปีมา
ในใจเจ้ามีกุญแจแค่เพียงไข
ก้าวออกไปเท่านั้นพลันหรรษา
ภายนอกมีที่งดงามอร่ามตา
รอเจ้ามาครอบครองฉลองชัย
ฤาสิ้นแล้วความหวังพ่ายพังยับ
สาบสูญลับจากจิตคิดสงสัย
สิ้นศรัทธาล้าอ่อนอาวรณ์ใจ
ราวเทียนไขมอดดับอับแสงลง....
12 เมษายน 2556 21:10 น.
คีตากะ
สหายเอ๋ย....จงมองแล้วตรองคิด
โลกพลาดผิดมรรคามาสับสน
แบ่งฝักฝ่ายหลายหมู่ดูชอบกล
ปัจเจกชนแตกแยกแหวกมรรคา
สหายเอ๋ย....จงมองแล้วตรองเถิด
ผู้ประเสริจกลายทรามตามตัณหา
เหตุความหลงผงฝุ่นหนุนนัยน์ตา
ทิ้งอหิงสาล้างผลาญระรานกัน
สหายเอ๋ย....จงมองแล้วตรองไตร่
ผู้เป็นใหญ่หลงผิดคิดหยามหยัน
ขาดเมตตาอาทรลิดรอนกัน
ถือตนนั้นเป็นใหญ่ไม่ฟังคำ
สหายเอ๋ย....จงมองแล้วตรองตริ
ความชั่วผลิเบ่งบานพานถลำ
ครอบคลุมโลกโยกไหวไร้ซึ่งธรรม
ชนสร้างกรรมหนักหนาสาหัสนาน
สหายเอ๋ย....จงมองแล้วตรองตรึก
ห้วงกรรมลึกล้ำนักเกินจักสาน
สรรพสิ่งทิ้งร่างร้างวิญญาณ
เกลื่อนประจานแผ่นดินสุดสิ้นกัลป์......
12 เมษายน 2556 21:16 น.
คีตากะ
เพียงคิดใหม่....หากใจไร้ความสุข
มีแต่ทุกข์รุมเร้าทำเศร้าหมอง
ร้อนลุกลนจนพร่าน้ำตานอง
เพียงแต่ลองคิดใหม่ในแง่ดี
เพียงคิดใหม่....หากโลกดูโศกศัลย์
แก่งแย่งกันสับสนจนบัดสี
คอยช่วงชิงสิ่งกลวงลวงชีวี
ลองอีกทีคิดใหม่ด้านใสงาม...
เพียงคิดใหม่....หากชีวิตเหมือนผิดพลาด
หวังเคยวาดดับสิ้นใครหมิ่นหยาม
พังทลายหลายหนชนประณาม
มีสิ่งงามซ่อนอยู่ดูอีกที
เพียงคิดใหม่...หากชีวิตคิดห่อเหี่ยว
เหมือนโดดเดี่ยวลำพังยังหลบหนี
ไร้คนรักสักคนก่นชีวี
ลองอีกทีคิดใหม่ใช่เปล่าดาย
เพียงคิดใหม่....หากใจไม่สงบ
มิเคยจบเรื่องวุ่นใจหมุนหงาย
หมุนตามโลกอุปโลกน์โศกมิคลาย
มีต้นสายปลายเหตุสังเกตมอง
เพียงคิดใหม่....ฝึกใจให้เป็นมิตร
ให้มุ่งคิดสิ่งงามยามกลัดหนอง
เหนือความคิดเหนือจิตคิดครรลอง
เปลี่ยนมุมมองชีวิตเปลี่ยนหยุดเวียนวน
เพียงคิดใหม่...ใจครุ่นคิดติดเรื่องเก่า
ก่อนค่ำเช้าคิดเหมือนเดิมเริ่มสับสน
ฝึกคิดใหม่ใจสบายคลายกมล
จึ่งหลุดพ้นจากความคิดยึดติดนาน
เพียงคิดใหม่....ถ้าปัญหาหนักหนาจิต
เปลี่ยนวิกฤติเป็นโอกาสอย่างอาจหาญ
ยังปัญญาจ้าแจ่มแย้มผลิบาน
เปลี่ยนร้าวรานเป็นยินดีทุกทีไป..
เพียงคิดใหม่...หากใจไม่ชมชอบ
เลิกระบอบระบบจบขานไข
เหตุมีเรื่องเคืองขุ่นวุ่นวายไป
ด้วยเพราะใจว้าวุ่นจึงหนุนนำ....
เพียงคิดใหม่....ถ้าใจไร้ซึ่งรัก
เคยจมปลักความเศร้าเฝ้าถลำ
คอยโกรธเกลียดเบียดเบียนเพี้ยนมืดดำ
ลองเปลี่ยนคำ เกลียดเป็นรัก ดูสักครา....
เพียงคิดใหม่....หากจิตคิดล้มเหลว
มีสิ่งเลวในชีวิตคิดกังขา
เปลี่ยนเสียใหม่ใจหมองครองอุรา
กำหนดว่าต้องสำเร็จเสร็จสู่ชัย.....
เพียงคิดใหม่....ควบคุมปุ่มความคิด
ขอลิขิตชีวิตตนพ้นสงสัย
เริ่มตรงนี้ที่นี่รี่เร็วไว
เป็นคนใหม่คิดใหม่ไม่สายเกิน.....
12 เมษายน 2556 21:18 น.
คีตากะ
เงียบเสียเถิด.กานดาอย่าร้องไห้
แม้โลกไร้ความรักสมัครสมาน
ทำใจเจ้าเศร้าหมองต้องร้าวราน
คำประจานคอยเหน็บให้เจ็บใจ
นิ่งไว้เถิด.น้องยาอย่าหมองหม่น
เพียงคำคนพูดพร่ำทำเฉไฉ
เดี๋ยวก็ผ่านกาลล่วงเจ้าดวงใจ
มัวร่ำไรเสียเวลามาอาดูร
เก็บไว้เถิด.....น้ำตาอย่าไหวหวั่น
โปรดเชื่อมั่นจิตใจไม่เสื่อมสูญ
หากศรัทธาปาฏิหาริย์พานเกื้อกูล
หมั่นเพิ่มพูนปัญญาศึกษาใจ
อดทนเถิด...คนดีคราที่เศร้า
อย่าขลาดเขลาดวงจิตคิดเหลวไหล
ต่างความคิดจิตคนสับสนไป
ยึดถือไว้เปล่าประโยชน์คอยโอดครวญ
ใคร่ครวญเถิด....ดวงมานผ่านวิกฤติ
เคี่ยวดวงจิตเข้มข้นพ้นกำสรวล
จึ่งเข้มแข็งแกร่งได้ไม่เรรวน
ทุกข์ใดล้วนปราศสิ้นบินจากจร
รู้แจ้งเถิด....นงคราญอย่าพานเฉย
กาลผ่านเลยล่วงลาหาไถ่ถอน
เฉกอุบลพ้นมลทินกลิ่นขจร
สิ้นอาวรณ์สิ้นโศกสิ้นโรคภัย......
12 เมษายน 2556 21:20 น.
คีตากะ
ฉันเป็นใครไม่สำคัญวันก่อนเก่า
อาจโง่เขลาฤาฉลาดเติมวาดฝัน
จะสำเร็จล้มเหลวเลวครบครัน
แต่เพียงฉันสรรค์สร้างเลือกทางเดิน
ฉันเป็นใคร...ไม่สำคัญตราบวันนี้
ชื่อเสียงดีฤาไร้ใครสรรเสริญ
แต่จุดหมายปลายทางพลางก้าวเดิน
พร้อมเผชิญผลลัพธ์ยอมรับมัน
ฉันเป็นใคร...ไม่สำคัญกี่วันผ่าน
แม้สังขารเหนื่อยล้าตามหาฝัน
ยังมีเธอเพ้อถึงซึ้งทุกวัน
คงรักมั่นเพียงเธอเสมอไป
ฉันเป็นใคร...ไม่สำคัญวันข้างหน้า
จะโสภาฤาน่ากลัวมัวเพียงไหน
โลกจะร้างทางจะขาดปราศแสงไฟ
ขอแลกใจวางชีวิตคิดเดิมพัน
ฉันเป็นใคร...ไม่สำคัญแม้วันไหน
รับรู้เธอเป็นใครไม่เย้ยหยัน
เพราะเธอสร้างทางทั้งหลายหมายยืนยัน
ตัวเธอนั้นเป็นใครแจ้งใจเธอ
ฉันเป็นใคร...ไม่สำคัญวันลาจาก
ทิ้งเศษซากตัวตนสับสนเสมอ
วางมายาพาใจไหวละเมอ
จะรักเธอเท่าเธอรักตระหนักทรวง
ฉันเป็นใคร...ไม่สำคัญถึงวันนั้น
คราเธอฉันระลึกได้สิ่งใหญ่หลวง
ความเป็นหนึ่งซึ้งซาบอาบท้นทรวง
หลุดพ้นบ่วงเกมสร้างทางจินตนา
ฉันเป็นใคร...ไม่สำคัญในวันหนึ่ง
เธอผู้ซึ่งเป็นที่รักกันหนักหนา
จะแจ่มแจ้งแสงสว่างกลางวิญญาณ์
หยั่งรู้ว่า ทุกสิ่งอย่างเธอสร้างเอง
Calendar
Lovers
17 คน เลิฟคีตากะ
หน้าส่วนตัว
1346
