8 เมษายน 2556 20:47 น.
คีตากะ
เพราะเธอหรือ...คือดาวน์!
เด่นสกาวทุกที่ไม่มีหมอง
เขาเรียกดาวน์ซินโดรมโฉมชวนมอง
มีชื่อก้องแดนสยามงามลออ...
เพราะเธอนั้น...ขั้นสวย!
สุดสำรวยสวยโดยไม่ถามหมอ
ไม่ปรึกษาแพทย์สภาสวยบ้ายอ
สวยเกินพอทรามวัยไม่แคร์สื่อ...
เพราะเธอหมวย...สวยใส!
แบบสไตล์เกาหลีที่หวาหวือ
เขาเรียกเธอเสี่ยวเอ๋อตาเหม่อปรือ
ด้วยเธอหรือเอ๋อได้ใจไม่ธรรมดา
เพราะเธอคือ...คนพิเศษ!
เนื่องจากเหตุบางประการนานนักหนา
เติบโตจากเด็กพิเศษน่าเวทนา
จนปัญญาแก้ไขให้กลับคืน...
10 เมษายน 2556 19:36 น.
คีตากะ
ไม่จำเป็น...ต้องมากหากเห็นค่า
เพียงสบตาก็สุขทุกข์ห่างหาย
ยิ้มให้กันวันเหงาเศร้าเดียวดาย
ก็มากมายเพียงพอต่อชีวิน
ไม่จำเป็น...ต้องใกล้ไปกว่านี้
ก็ยังรู้สึกดีที่ถวิล
คิดถึงกันวันท้อรอยลยิน
เรื่องราวสิ้นเป็นไปในเส้นทาง
ไม่จำเป็น...ต้องเกินเดินล้ำเส้น
ในความเป็นตัวตนบนความต่าง
คอยรักษาระยะไว้ในหนทาง
ไม่ไกลห่างไม่ใกล้ให้พอดี
ไม่จำเป็น...ต้องรักให้หนักจิต
หากชีวิตดำเนินเดินสุขี
ความสัมพันธ์แห่งใจยังไมตรี
ทุกอย่างดีเรียบร้อยปล่อยเป็นไป
ไม่จำเป็น...ต้องย้ำคำขอบคุณ
เลิกวายวุ่นตอบแทนแม้นสงสัย
ถึงเหตุผลที่ฉันนั้นทำไป
เพียงเพราะใจ...รักเธอ...จะทำไม...
10 เมษายน 2556 21:36 น.
คีตากะ
อยากจะร้องเพลงกล่อมทำนองซึ้ง
มอบเธอซึ่งปวดร้าวคราวสับสน
เรื่องราวรักรบกวนชวนวกวน
จากตัวตนบางใครในวันวาน
เธออาจท้อต่อใจที่ไหวหวั่น
สุดจะกลั้นน้ำตาพาร้าวฉาน
กัดกร่อนทรวงเนิ่นมาพร่าซมซาน
มันจะผ่าน...ผ่านไปอย่าได้เกรง
หากเหนื่อยนักพักก่อนย้อนดูจิต
เพียงความคิดเคลื่อนไหวไล่ข่มเหง
ใครเล่าใครตอกย้ำซ้ำตัวเอง
ประพันธ์เพลงบทเศร้ามาเนานาน
เธอทำดีที่สุดแล้วแก้วตาเอ๋ย
ทุกคนเคยพลาดผิดหลงทิศสถาน
เพียงบทเรียนสอนใจในวันวาน
ให้เธอหาญวันพรุ่งรุ่งทิวา
ฟ้าคงรู้สิ่งเธอพบเจอผ่าน
ดินคงจารจดไว้ให้ศึกษา
แม้ไร้คนเข้าใจในกานดา
อย่าลืมว่ามีฉันนั้นอีกคน...
10 เมษายน 2556 22:09 น.
คีตากะ
รถด่วนบขส....ชะลอจอด
เหม่อมองลอดหน้าต่างพลางทอดถอน
เห็นศาลาหลังนั้นพลันอาวรณ์
ก่อนบังอรยืนอยู่ใต้หูกวาง
รอรถเมล์ทุกวันหมั่นเพียรพาก
หลังแยกจากเรียนจบพบความห่าง
เธอเรียนอาชีวะคนละทาง
เราเดินต่างม.ปลายสายสามัญ
ใต้ร่มเงาโพธิ์พฤกษ์รำลึกถึง
เมื่อครั้งซึ่งเยาว์วัยได้สุขสันต์
วัดหนองโพโตใหญ่ได้พบกัน
เรียนร่วมชั้นนงรามความเป็นมา
คนสวยโพธาราม...นามกระฉ่อน
เชื้อสายมอญ, ลาวเวียงเพียงบุปผา
ใครพบเห็นเป็นมองจ้องจับตา
ดั่งดาราลอยล่องต้องตะลึง!
วัดขนอนหนังใหญ่เคยได้ทัศน์
เราเคยนัดเที่ยวท่องต้องคิดถึง
งานหาดทรายประจำปีที่ริมบึง
สบตาซึ้งดวงแขริมแม่กลอง
เรียนศาสตร์ศิลป์แตกฉานเชี่ยวชาญนัก
แต่เรียนรักตกซ้ำช้ำกลัดหนอง
ติดตัวรอหลายปีที่แม่กลอง
พอเรียนจบรักล่องต้องลาไกล
นั่งรถเมล์ผ่านมาพาปั่นป่วน
ยามรถด่วนหยุดป้ายชายตาไหว
มองหาสาวเมืองโอ่งโด่งดังไกล
ยังอาลัยกานดา...โพธาราม...
จิบกาแฟถ้วยร้อนในตอนเช้า ดับความเมาจากฤทธิ์รักหักความหลง ดีกรีรักสูงเกินเดินมึนงง เธอรินส่งถึงใจไหวซวนเซ จากไปแล้ว...โฉมสะคราญแห่งม่านหมอก ลีลาหยอกเย้ายวนชวนไขว้เขว เกมรักร้อนแรงเร้าเมาโซเซ หัวใจเป๋หลงทิศเดินผิดทาง ลีลาวดีสีขาวพราวหน้าบ้าน ชวนชมบานสีชมพูอยู่ในกระถาง กระจาบจับกิ่งกระท้อนอ้อนคู่พลาง ความอ้างว้างเกาะกุมรุมจิตใจ เทศกาลงานรื่นเริงเถลิงศก ทำหัวอกรุ่มร้อนนอนสั่นไหว ภาพเธอยังติดตรึงซึ้งทรวงใน ซมพิษไข้รักร้างไม่สร่างซา...
Calendar
Lovers
17 คน เลิฟคีตากะ
หน้าส่วนตัว
1706
