12 เมษายน 2556 22:21 น.
คีตากะ
กลัวคือพลังบีบหดลดขนาด
รักคือพลังอำนาจวาดขยาย
กลัวปิดตัวคุมขังฝังใจกาย
รักเปิดกว้างพริ้มพรายคลายคลี่กาง
กลัวเก็บงำเร้นลับคว้าจับไว้
รักส่งไปทุกที่มิมีขวาง
กลัวถอยหนีหลีกหายหมายอำพราง
รักคงอยู่เคียงข้างไม่ร้างรา
กลัวหลบซ่อนเอาไว้ไม่เฉลย
รักเปิดเผยออกไปไม่กังขา
กลัวกักตุนเก็บไว้ไม่นำพา
รักแบ่งปันให้มาทุกนาที
กลัวทำร้ายทำลายหมายขจัด
รักบำบัดเยียวยาพาสุขี
กลัวห่อหุ้มอาภรณ์ซ่อนชีวี
รักเปิดเปลือยทุกที่ตีแผ่มา
กลัวรวบกำทุกสิ่งยิ่งมั่นหมาย
รักแจกจ่ายที่มีพลีให้หนา
กลัวบีบรัดรุนแรงแหนงอุรา
รักโอบกอดรักษาพาอุ่นใจ
กลัวคว้ากำยึดจับทำยับย่อย
รักปลดปล่อยเสรีคลี่ไสว
กลัวปวดร้าวเก็บกดรดหทัย
รักปลอบประโลมใจให้เปรมปรีดิ์
กลัวจู่โจมจิตใจให้บาดหมาง
รักเสริมสร้างช่วยเหลือเอื้อวิถี
รักหรือกลัวสองด้านสานชีวี
เลือกหนึ่งในสองนี้มิมีอื่น....
12 เมษายน 2556 22:22 น.
คีตากะ
เธอจะเศร้านานแค่ไหน...
ทนหม่นไหม้ลำพังนั่งโศกศัลย์
กับความหวังลมลมตรมจาบัลย์
ในความฝันที่เธอชอบเพ้อครวญ
เธอจะร้าวนานแค่ไหน...
เจ็บปวดใจเปล่าเปล่าเฝ้าคิดหวน
กับเรื่องราวหลอกตนทนคร่ำครวญ
คอยย้ำเตือนซ้ำซ้ำช้ำอุรา
เธอจะหมองนานแค่ไหน...
ทำร้ายใจตัวเองเก่งจริงหนา
หลงยึดมั่นกับใครให้ทรมา
เสียเวลาชีวิตจิตเสื่อมทราม
เธอจะเจ็บนานแค่ไหน...
ทิ่มแทงใจซ้ำซากอยากไถ่ถาม
เพียงเพราะใครไม่แจ้งแห่งนิยาม
ฤาเพียงความเปล่าว่างร้างตัวตน
เธอจะทุกข์นานแค่ไหน...
ที่เผลอใจผูกจิตคิดสับสน
กับมายาภาพฝันอันวกวน
แห่งตัวตนคนนั้นที่ผันแปร...
12 เมษายน 2556 22:23 น.
คีตากะ
เศรษฐกิจส่อวิกฤติพิษโลกร้อน
ทรัพยากรขาดแคลนแสนสับสน
ขาดแคลนน้ำทำเกษตรเหตุจราจล
อีกฟ้าฝนปรวนแปรไม่แน่นอน
โรงงานการผลิตวิกฤติหนัก
เกิดชะงักตามมาอุทาหรณ์
ลดเลิกละจ้างงานพานอาวรณ์
บ้างเลิกถอนกิจการงานลงทุน
เกษตรกรทุกข์ทวีหนี้สินเพิ่ม
ทั้งหนี้เดิมหนี้ใหม่ให้หัวหมุน
ธรรมชาติเล่นงานพานขาดทุน
ยากค้ำจุนชีวิตจิตเสื่อมทราม
นักศึกษาว่างงานการอาชีพ
เค้นคอบีบผู้คนมากล้นหลาม
การศึกษาพาล่มซานซมตาม
ทั่วเขตคามชุลมุนแสนวุ่นวาย
สินค้าแพงเงินเฟ้อเจอซ้ำซาก
ยุคข้าวยากหมากแพงแย่งซื้อขาย
ค่าครองชีพสูงลิ่วสยิวกาย
เหตุบานปลายขัดแย้งแย่งทำกิน
คนยากจนยิ่งมากยากแก้ไข
ในโลกไร้เมตตาน่าถวิล
ผลักให้ยืนปากเหวเลวชีวิน
จำคว้าหินต่อสู้อยู่หรือตาย.....
12 เมษายน 2556 22:24 น.
คีตากะ
หนึ่งคัมภีร์ล้ำเลิศประเสริฐแสน
ซ่อนดินแดนพยัคฆ์อารักขา
สารัตถะอรรถถ้อยร้อยรจนา
แจ้งวิชชาอมตะละเกิดตาย
หากผู้ใดได้ครองต้องปราโมทย์
นามอุโฆษทั่วหล้าสง่าผาย
ยิ่งใหญ่ในตรีภพจบวันตาย
ทุกสิ่งหมายสำเร็จเสร็จตามจินต์
แดนพยัคฆ์อันตรายยากกรายผ่าน
ทุกห้วงกาลมากภัยให้ถวิล
ชนตกตายมายมากฝากชีวิน
เกลื่อนแดนดินอุจาดอนาถตา
เฉกสงสารอันตรายล้วนตายเกิด
แต่ล้ำเลิศคัมภีร์มีศึกษา
ทั้งรักโลภโกรธหลงดงกามา
ปลุกปัญญาสู่มรรคเลิศนักแล !
12 เมษายน 2556 22:25 น.
คีตากะ
ถอดอาภรณ์ทรงเครื่องสุดเฟื่องฟุ้ง
เพียงผดุงอินทรีย์ที่ห่วงหา
ถอดหัวโขนค่อนหนักคลุมพักตรา
เผยดวงหน้าน้อมรับกับตะวัน
ขอแสงแห่งทิวากรขจรแจ่ม
ไล้โลมแก้มกานต์เจ้าเคล้าสุขสันต์
ดั่งสัมผัสรัศมีธีรธรรม์
ปลุกแจ่มจันทร์มิ่งมิตรจากนิทรา
พิศดูเถิด ! ความงามยามเปลือยเปล่า
อันคนเขลาหวาดหวั่นสั่นผวา
แท้เพียงความพิลาสดารดาษดา
ปราศมายาซุกซ่อนกร่อนชีวัน
เมื่อดวงจิตจอมเจ้ากลายเปล่าว่าง
ลิ้นนุชนางอาจอ้างทางสวรรค์
การงานกิจพิสดารสานสืบธรรม์
กายเจ้านั้นเปลี่ยนผันสุดพรรณา
สดับเถิด ! ถ้อยธรรมยิ่งล้ำลึก
เหนือสำนึกสามัญหมั่นศึกษา
เสียงสวรรค์บรรเลงเพลงแว่วมา
ยังกัลยาหลุดพ้นจากวนเวียน
Calendar
Lovers
17 คน เลิฟคีตากะ
หน้าส่วนตัว
2744
