12 เมษายน 2556 22:16 น.

การรอคอย...

คีตากะ

ฉันมายืนรอเธอเอ่อความหวัง
เหมือนทุกครั้งผ่านมาเพลาสาย
ตรงทางแยกที่เก่าเฝ้าเดียวดาย
เพียงมุ่งหมายพานพบสบสายตา

ฉันมารอคอยเธอละเมอฝัน
ทุกวารวันนานเนาเฝ้าคอยหา
เคยนัดหมายผูกพันกันนานมา
บนถนนเหว่ว้าแสนล้าอ่อน

ฉันมาคอยอยู่นานกาลผ่านพ้น
พบเพียงคนแปลกหน้ามาสลอน
รถราวิ่งสับสนบนทางจร
สายลมอ่อนพลิ้วมาอุราป่วน

ฉันมาคอยเธอนี้ตรงที่เก่า
บนโลกเหงาเอกาพากำสรวล
หมายพาเธอก้าวข้ามความแปรปรวน
พ้นหมู่มวลมายาพาโศกี

ฉันมารอเธอนั้นอย่างมั่นหมาย
ด้วยความรักมากมายพรายสุขศรี
เหลียวแลหารอบกายนับหลายปี
แต่หามีเงาเธอจึงเพ้อครวญ....

2986

love

comment

12 เมษายน 2556 22:16 น.

ขอคารวะความรัก....

คีตากะ

ขอคารวะความรัก...สักหมื่นครั้ง
ที่คงยังยิ่งใหญ่ไม่เสื่อมสลาย
ผ่านพิสูจน์ทรหดบทมากมาย
เคี่ยวครำใจหลากหลายจนพรายเพริศ

ขอคารวะความรัก...แทนสักขี
คุณความดีทั่วหล้าพาก่อเกิด
เพราะมีรักจึ่งอภัยไม่ระเมิด
สิ่งประเสริฐทั้งหลายกลายงอกงาม

ขอคารวะความรัก...แม้นมักเศร้า
เพียงเพราะเขลาหลงไปใจหวิวหวาม
เกลาดวงจิตเจิดจ้าสง่างาม
กลับสู่ความรักแท้แม้เดียวดาย

ขอคารวะความรัก...ช่วยสลักเสลา
สู่ว่างเปล่าเบาบางสว่างฉาย
ดั่งจันทร์เพ็ญเด่นฟ้าคืนพร่าพราย
ยามเดือนหงายส่องสว่างกลางราตรี

ขอคารวะความรัก...ผลักดันให้
ก้าวต่อไปเผชิญโลกอันโศกศรี
ทั้งสุขทุกข์ซึมเศร้าเคล้าโลกีย์
น้อมยินดีรับไว้...ด้วยใจสงบ....

2337

love

comment

12 เมษายน 2556 22:18 น.

พบท่านในความฝัน...

คีตากะ













เมื่อคืนฉันฝันเห็นท่านเด่นนัก
แต่ดวงพักตร์ซูบกว่าเก่าเศร้าหนักหนา
เสื้อน้ำตาลผ่านแดดฝนจนซีดซา
ท่านยืนคอยฉันมา...หน้าเจดีย์

นับแต่วันฉันลาท่านมาสอน
แสนเหนื่อยอ่อนมุ่งนำธรรมวิถี
“ไม่มีครู...ไม่มีใครจะไปดี”
จำคำนี้และจำรักสลักใจ

ณ เกาะนี้...ด้วยน้ำตาที่พร่ากลบ
ฉันน้อมนบรจนาบูชาให้
ท่านยังเฝ้าดูแลแม้ห่างไกล
พรยิ่งใหญ่ดุจภูผามหานที

จะพากเพียรตอบแทนก็แสนยาก
จึงรับปากจะช่วยคนพ้นหมองศรี
ท่องทวีปทั้งห้าทั้งธาตรี
หว่านเมล็ดวิญญาณนี้ทั้งโลกา

หวังกุศลผลจริงที่ยิ่งใหญ่
จตุรพิธพรชัยให้โลกหล้า
เพื่อตอบแทนพระมหากรุณา
ที่นำข้าก้าวข้ามความลำเค็ญ!....





โดยอนุตราจารย์ชิงไห่
(ต้นฉบับเป็นภาษาเอาหลัก)


ฟอร์โมซา
ฤดูกาลแห่งชีวิตอันสุขสงบ ‘85