1 เมษายน 2553 17:39 น.
คีตากะ
ลิงตัวน้อยไวว่องท่องเที่ยวทั่ว
พลาดเผลอตัวติดแหแผ่นอนหงาย
มันตกใจไหวหวั่นผลุนผลันกาย
วิ่งวุ่นวายหมายสลัดแก้มัดตัว
เกลือกกลิ้งกายกับพื้นทั้งยืนนั่ง
ร่างแหยังรัดแน่นแสนปวดหัว
มันยิ่งแก้แต่ยิงยุ่งยิ่งพันพัว
เกิดความกลัวกลัดหนองครองอุรา
เฉกเช่นชนทิ้งมรรครักสงบ
อันสยบความอยากจากใจหนา
ย่อมหลงใหลในวัตถุลุมายา
ก่อปัญหามากท้นล้นเรื่องราว
หลงลืมมรรคจักเชิดชูคุณธรรม
เมตตาธรรมสูงสุดดุจเหินหาว
ลืมหลักธรรมล้ำเลิศประเสริฐพราว
หลงเรื่องราวความประพฤติยึดจรรยา
จริยธรรมถูกทิ้งยิ่งต่ำตก
เชิดชูยกนิติธรรมล้ำหนักหนา
มากกฎเกณท์หลักการผลาญวิญญาณ์
ทั่วแหล่งหล้าว้าวุ่นชุลมุน
วางตีกรอบขอบเขตเหตุสับสน
ปัญหาวนที่เก่าเฝ้าหัวหมุน
ดุจนั่งแก้แหพันอันงงงุน
ยิ่งเคืองขุ่นคับข้องหมองฤดีฯ