อาสาเป็นผ้าห่ม.....

คีตากะ

คราวเหมันตฤดูเยือนสู่ถิ่น
พระพายสิ้นอาทรกร่อนกายผิว
ยังหนาวเหน็บเจ็บกายหลายรอยริ้ว
เย็นสยิวซ่านทรวงดวงกมล

เสียงหัวใจใครหนึ่งตราตรึงจิต
หมายมิ่งมิตรพร่ำพรอดกอดสักหน
เพียงหนาวคลายกายอุ่นเจือจุนตน
หวังหลุดพ้นความเหงาเฝ้าเพ้อคำ

อกเว้นว่างร้างใครให้แนบกอด
เพียงอ้อนออดฤาจริงยิ่งงามขำ
คนไกลฟังนั่งคอยรอยน้ำคำ
ความหมายล้ำลึกแท้หรือแค่ลวง

ขอเสนออ้อมใจให้เธอห่ม
ต้านทานลมหนาวมาพาห่วงหวง
ให้ซบไหล่อิงใกล้ไว้เดินควง
ผ่านพ้นล่วงคืนหนาวสิ้นร้าวราน

อกแม่คุณคงอุ่นนักเพราะรักแสน
ประหนึ่งแม้นผ้าห่มคารมหวาน
ใจอ่อนไหวไหลหลั่งดั่งท้องธาร
ยิ่งสะคราญงามสุดดุจเทพี

สวยครบสูตรนุชธิดาแสนน่ารัก
พิลาสพักตร์ปานอัปสรจรสรวงศรี
มาตรได้คู่อยู่เคียงเพียงนารี
คงชีวีสำราญปานเทวัญ.....