14 เมษายน 2550 13:46 น.
คีตากะ
ก่อกองทรายหมายสร้างต่างเจดีย์
อย่างพิถีพิถันราวฝันใฝ่
ทรายด้อยค่าสง่างามเกิดตามใจ
เจดีย์ทรายใครสร้างช่างมากมาย
อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา
ก่อกายาทาสีตามที่หมาย
ด้วยความคิดวิปริตจิตวุ่นวาย
กายเรียงรายมายมากยากประมาณ
ตายทุกวัน เกิดทุกวัน อันความคิด
ดุจชีวิตลิขิตเอาแล้วเผาผลาญ
ดั่งเจดีย์ที่สร้างไว้ท้ายแหลกลาญ
วันสงกรานต์ผ่านมายังอาทร
เลิกก่อสร้างทางสงบพบนิพพาน
เรื่องราวผ่านกาลเวลาอุทาหรณ์
ก่อกองทรายหมายให้ได้สังวร
กลับมองย้อนอย่านอนฝันเพียงวันวัน...
14 เมษายน 2550 13:34 น.
คีตากะ
เฝ้าวนเวียนเรียนรู้สู่สัจจา
หมายเข่นฆ่ามายาพาอับเฉา
มีดคมกริบหยิบแทงหัวใจเรา
ให้เลือดเน่าเบาบางล้างมลทิน
ร่ายกวีที่หลั่งเลือดชโลมหล้า
คราบน้ำตาจารึกนึกถวิล
ท่ามกลางทุกข์ลุกไหม้เผาใจชิน
อัตตาสิ้นดิ้นแดแค่เฉียดตาย
กลางดงหนามตามหาบทกวี
ทุกข์ทวีมีแผลเป็นเห็นมากหลาย
เขียนด้วยเลือดมิเหือดแห้งแจ้งระบาย
เพียงสลายร่ายคำจำนรรจา
มิเคยทุกข์หรือใยเข้าใจสุข
ดั่งไข่มุกสุกใสมากมายค่า
ต้องเสี่ยงตนทนว่ายใต้คงคา
จึงได้มาค่าเลิศประเสริฐเอย.....
12 เมษายน 2550 15:34 น.
คีตากะ
หยุดเถอะใจ ! ไยฝันให้หวั่นไหว
ได้อะไรไขว่คว้าตามหาฝัน
พักผ่อนบ้างวางใจผ่อนคลายมัน
สุขเศร้านั้นล้วนมั่นหมายคิดไปเอง
หยุดเถอะใจ ! ใครเขามิเข้าใจ
ประโยชน์ใดไปบังคับจับข่มเหง
ชีวิตใครเป็นของใครใคร่บรรเลง
ลิขิตเองเร่งเร้าก็เปล่าดาย
หยุดเถอะใจ ! เงียบไว้ ไม่ดีกว่า
เสียเวลามาหวังดั่งใจหมาย
โลกเสื่อมทรามต่ำลงคงเป็นไป
เหนี่ยวรั้งไว้ได้ฤาอย่าถือความ
หยุดเถอะใจ ! ไม่นานกาลมาถึง
ก็คงซึ้งตรึงใจไม่เหยียดหยาม
ยามซบหน้าพิพากษาคดีความ
ย่อมเป็นตามกรรมสร้างเลือกทางเดิน...
12 เมษายน 2550 14:55 น.
คีตากะ
ดวงตาท่านปานตะวันนับพันดวง
แสงโชติช่วงชัชวาลทุกกาลสมัย
มีรูปลักษณ์พักตร์หลากยากนับได้
หมื่นพันกายไม่อาจวัดคาดคณนา
เปล่งเสียงดั่งอัสนีวจีก้อง
ราวฟ้าร้องทำนองหลากฝากภาษา
ดุจดนตรีมีสูงต่ำตามคีตา
ถ้อยเจรจาน่าฟังดั่งคำกวี
เปี่ยมเมตตาแลปัญญามหาพลัง
มีมนต์ขลังฝังใจในวิถี
เปลี่ยนจิตใจคนร้ายกลับกลายดี
ใจหมองศรีพลันมีสุขทุกเพลา
อบอุ่นใจคล้ายอ้อมกอดของคนรัก
ยามประจักษ์ตระหนักแจ้งสิ้นกังขา
รู้เท่าทันหมู่มารมากเสนา
ทั้งโลกาหาใครได้เทียบเทียม.....
11 เมษายน 2550 17:05 น.
คีตากะ
เมื่อหัวใจขยายใหญ่กว่าเดิม
ทรวงอกเริ่มปริแตกแยกสลาย
แหวกซี่โครงกรงขังพังทลาย
กางปีกผายร่ายบินโผผินพลัน
ถูกตีกรอบขอบจำกัดทาสความคิด
ใจผูกติดโซ่ตรวนล้วนความฝัน
ตกเป็นทาสขาดเสรีจนนิรันดร์
เหตุตนนั้นสรรค์สร้างทุกอย่างเป็น
โบยบินไปไร้เขตขัณฑ์อนันตกาล
ทิ้งสงสารอันว่างกลวงลวงตาเห็น
ด้วยวิญญาณหาญกล้าฝ่าลำเค็ญ
ดั่งจันทร์เพ็ญเด่นฟ้าท้าหมู่ดาว
อิสรภาพตราบฟ้าดินสลาย
ล่องลอยไกลได้เพลินคราเหินหาว
อาบแช่แสงแห่งรักประจักษ์คราว
ทุกย่างก้าวราวเดินบนกลีบโรย....
Calendar
Lovers
17 คน เลิฟคีตากะ
หน้าส่วนตัว
2913
