8 มีนาคม 2550 16:43 น.

เป็นเช่นนั้นเอง

หลบหนีหายเร้นกายไกลสังคม
ใจนุ่งห่มสันโดษลดความอยาก
ทิ้งโลกีย์วุ่นวายหัวใจนัก
มาพำนักพักใจใต้ใบบัง

ทิ้งสมมุติเพื่อวิมุตจิตหลุดพ้น
ละตัวตนบุคคลตนสรรค์สร้าง
หันหน้าหาพระธรรมคำสอนสั่ง
รักและชังปล่อยวางทุกอย่างลง

ไม่เหลือใครคนไหนใจเป็นทุกข์
ปราศจากสุขอันใดให้ลุ่มหลง
ความสงบพบได้ด้วยใจปลง
กวาดฝุ่นผงในดวงใจให้เบาบาง

ปลีกวิเวกลำพังนั่งครวญใคร่
แท้จริงใจนั้นไซร้ใสกระจ่าง
เพราะอวิชชาพาใจให้หลงทาง
ทุกสิ่งอย่างคงเป็นเช่นนั้นเอง...
comment หน่อยครับเพื่อนๆ ขอบคุณครับ