31 ธันวาคม 2550 22:42 น.
คีตากะ
แม้วันนี้ไม่มีใครยังมีฉัน
อย่าไหวหวั่นคำคนบ่นเพ้อหา
แค่วิหคนกเพ้อละเมอมา
เพียงวาจาลอยลมอย่าตรมตรอม
ถึงปีเก่าปีใหม่ใจคิดถึง
เธอคือหนึ่งดวงจิตคิดถนอม
หมายดูแลแท้นักรักจึงยอม
หากเธอพร้อมยินดีฉันปรีดา
จะกี่ปีที่ผ่านรักหวานซึ้ง
ทุกคำนึงติดตามยามห่วงหา
แม้นเราต่างห่างไกลไยระอา
เพียงสัจจารักมั่นเท่านั้นพอ
แตกต่างใดไกลใกล้หากใจรัก
ชีวิตจักยาวนานกี่กาลหนอ
พานพบสุขทุกข์เศร้าเหงาทดท้อ
หนึ่งคนพอปลอบใจชิดใกล้กัน
อย่างน้อยมีคนดีเป็นที่รัก
ได้รู้จักสักคนพ้นโศกศัลย์
ผ่านคืนเหงาเปล่าดายมิอายจันทร์
เหมือนคืนวันผ่านมาพาเปลี่ยวใจ
แม้นเป็นเพียงแค่ฝันฉันยอมรับ
ขอเพียงซับน้ำตาพาสดใส
นำเธอพรากจากทุกข์รุกทรวงใน
เป็นคนใหม่คลายเศร้าทุกเช้าเย็น
จะฐานะอะไรไม่พร่ำบ่น
แม้เป็นคนของใจไกลแสนเข็ญ
บทบาทไหนเธอมอบให้ใจจะเป็น
แค่เพียงเห็นเธอเป็นสุขสิ้นทุกข์พอ......
31 ธันวาคม 2550 13:16 น.
คีตากะ
จำได้ไหม ? ห้องเรียนห้องนั้น...............
เราเคยยิ้มให้กันอยู่เสมอ
ด้วยแววตาใสซื่อของเธอ
ทำใจฉันละเมอไปแสนไกล
จำได้ไหม ? ถนนสายนั้นที่ทอดยาว............
มีเรื่องราวบางอย่างจารึกไว้
เคยได้พบ เคยได้พูดความในใจ
เคยหลงทาง เคยท้อใจ ไม่ลืมเลือน
จำได้ไหม ? เรือโดยสารลำนั้นไง...........
เคยมีเธอเคียงใกล้คอยเป็นเพื่อน
เธอเลี้ยงไอศครีมฉันยังย้ำเตือน
ช่างอร่อยจนลืมเลือนวันเวลา
จำได้ไหม? รถเมล์สายนั้นเคยชิดใกล้.........
ยังคงอบอุ่นในหัวใจนักหนา
เคยสบตาโบกมือก่อนอำลา
ยังจารึกถ้อยคำบนท้องฟ้า ฉันรักเธอ
จำได้ไหม? ดอกไม้ช่อนั้นส่งให้เธอ........
แต่เธอไม่ยอมรับทำฉันเก้อ
สุดท้ายมันก็กลายเป็นของเธอ
ช่างเป็นวันที่ล้นเอ่อด้วยไมตรี
จำได้ไหม?ครั้งหนึ่งเธอร้องไห้..........
ยังคงมีฉันปลอบใจไม่หน่ายหนี
อยากร้องไห้เป็นเพื่อนเธอคนดี
แต่ต้องกลั้นน้ำตานี้ บอกกับเธอให้สู้ไป
จำได้ไหม?วันที่เธออ้างว้างไม่มีใคร......
ฉันยังคงไม่อาจทอดทิ้งเธอไปได้
คงอยู่เป็นเพื่อนเธอให้คลายใจ
แม้ใครๆจะมองฉันไม่สู้ดี
หัวใจเธอบริสุทธิ์และใสซื่อ........
จึงยึดถือฉันเป็นเพื่อนเธอวันนี้
บอกตามตรงทำใจลำบากยากเต็มที
ต้องฝืนใจเป็นเพื่อนกับเธอคนแสนดี ทั้งที่ใจมันไหวเกิน.......
31 ธันวาคม 2550 12:46 น.
คีตากะ
จะเก็บเธอเอาไว้ฝัน
ทุกคืนวันจะได้ไหม ?
ให้เธอเป็นคนของใจ
เพื่อเอาไว้ยามคิดถึง
จะจดเธอไว้ในใจ
บันทึกไว้เพื่อแอบซึ้ง
ที่เคยพบกันครั้งหนึ่ง
ยังตราตรึงในจิตใจ
จะจดจำถึงไออุ่น
อ่อนละมุนและอ่อนไหว
เมื่อครั้งที่ได้เคยใกล้
เคยหวั่นไหวเคยซึ้งใจ
จะไม่ลืมแววตาเธอ
ที่ล้นเอ่อด้วยความหมาย
ดูคุ้นเคยเสียมากมาย
เหมือนดั่งคล้ายเคยผูกพัน
จะสานฝันเพื่อรอเธอ
มั่นเสมอจนวันนั้น
วันที่เธอใจตรงกัน
วันที่ฉันนั้นมีเธอ....
31 ธันวาคม 2550 12:26 น.
คีตากะ
ไขว่คว้าหาใจเธอ
กลับพบเจอความว่างเปล่า
ยิ่งจะรักก็รังแต่ปวดร้าว
จะต้องทนเงียบเหงานานเท่าไร
เธอดูยังลังเลและเย็นชา
ปล่อยให้เวลาผ่านไปไร้จุดหมาย
หรือว่าเธอกำลังรอคอยใคร
หรือว่าฉันไร้ความหมายในสายตาเธอ
ฉันพร้อมจะไปทันที
หากเธอต้องการอย่างนี้ทำได้เสมอ
เพียงอยากรู้ความจริงจากปากเธอ
ที่ผ่านมานั้นเธอไม่คิดอะไร
นิยายรักระหว่างเรา
มันยืดยาวเกินไปจนเหนื่อยหน่าย
ช่างมีหลายฉากหลายตอนจนท้อใจ
คนแสดงก็เริ่มใกล้จะโรยรา
ไขว่คว้าไปคงได้เพียงอากาศ
ที่เคยวาดเคยฝันเคยใฝ่หา
แต่สิ่งที่ได้กลับคืนมา
เป็นเพียงภาพลวงตาไม่จริงจัง
ปล่อยให้รักข้างเดียวคงไม่ไหว
หากทนรอต่อไปคงผิดหวัง
แม้มีเธอใกล้แต่ใจยิ่งอ้างว้าง
ก็ไม่รู้จะรั้ง...รอต่อไปเพื่ออะไร
เสียดายความรู้สึก
ในส่วนลึกเสียดายเวลาที่สูญหาย
ไม่เคยรู้ว่าเธอจะมีเพียงแค่ร่างกาย
แต่ไร้หัวใจ...ไร้ไมตรี....
30 ธันวาคม 2550 21:46 น.
คีตากะ
อีกสี่ปีโลกจะแตกแหลกลงสิ้น
ผืนแผ่นดินสลายกลายผุยผง
ความรักที่มีต่อกันแสนมั่นคง
คงแหลกลงพร้อมโลกอย่าโศกตรม
อีกสี่ปีโลกจะแตกเกินแบกรับ
ธรรมชาติปรับสมดุลหมุนเหมาะสม
ทุกชีวาลาร้างทางโสมม
สองเราจมพร้อมรักเกินจักทาน
อีกสี่ปีโลกจะแตกแยกเป็นเสี่ยง
หลงเหลือเพียงอากาศขาดชีพสาน
รักวันนี้ถึงปีสี่มีร้าวราน
ด้วยเราพานจากพรากยากคู่เคียง
อีกสี่ปีโลกจะแตกแตกต่างนี้
จะไม่มีเธอฉันนั้นส่งเสียง
เอ่ยคำรักซักถามตามเดินเคียง
ไร้เธอเกี่ยงงอนกันฉันง้อเธอ
อีกสี่ปีโลกจะแตกว่าแปลกไหม
ลองถามไถ่ผู้รู้อยู่เสมอ
ฝากปัญหาน่าครุ่นคิดจิตละเมอ
หากขาดเธอขาดฉันนั้นป็นไร
อีกสี่ปีโลกจะแตกแจกแจงบอก
มิลวงหลอกออกความคิดจะผิดไหม
วันที่เหลือจากวันนี้มีต่อไป
ทำสิ่งใดดีหนาบอกมาที......
นักวิทยาศาสตร์ ผู้เชี่ยวชาญ นักจิตวิญญาณ นักทำนายทั้งหลาย ฯลฯ ต่างกล่าวถึงวันโลกกาวินาศมาหลายครั้งหลายคนในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา บ้างว่าโลกใกล้ถึงการวิบัติแล้ว แหล่งข้อมูลต่างๆเหล่านั้นไม่ชัดเจนเท่าที่ควรและหาข้อสรุปไม่ได้ แต่ท่านทั้งหลายเคยคิดบ้างหรือไม่ว่า มีบางสิ่งบางอย่างรอบๆตัวเรากำลังผิดแปลกแตกต่างไปจากกาลก่อนอย่างเห็นได้ชัด จนสามารถรู้สึกได้ และบางเหตุการณ์ได้เกิดขึ้นจริงแล้ว บางเหตุการณ์นำมาสร้างเป็นภาพยนต์ บางเหตุการณ์อยู่ระหว่างการเฝ้าระวังเช่น สึนามิ แผ่นดินไหว พายุ ปรากฏการณ์ทางธรรมชาติเกี่ยวกับสภาพอากาศที่เปลี่ยนแปลงไปอย่างรวดเร็วสิ่งเหล่านี้ใครจะทำนายได้บ้างว่าจะเกิดขึ้นที่ไหนเวลาใดได้อย่างแท้จริง มนุษย์จะเอาชนะธรรมชาติได้จริงๆหรือ แหล่งข้อมูลล่าสุดได้ถึงกับระบุว่าภายในแค่สี่ปีนี้เองสำหรับการดำรงอยู่ของโลก และกล้ายืนยันว่าโลกใกล้ถึงการวิบัติเต็มที ข้อมูลเหล่านี้ความสำคัญคงมิได้อยู่ที่ความจริงแท้หรือความหลอกลวง แต่มันกำลังชี้ และเป็นสัญญาณอะไรบางอย่างให้แก่มนุษยชาติทั้งในด้านการกระทำ คำพูด และความคิด ถึงสิ่งที่พวกเขาเป็นอยู่ วิถีการดำรงชีวิตอยู่ มาตรฐานในการใช้ทรัพยากรทางธรรมชาติ การดูแลธรรมชาติ และการอยู่ร่วมกับธรรมชาติ เขาทำได้อย่างดีแล้วละหรือ? ถ้าคำตอบคือไม่ดี นั่นก็น่าเป็นห่วง และถ้าคำตอบคือไม่รู้นั่นก็ยิ่งน่าเป็นห่วงขึ้นไปอีก......สำหรับอนาคตของโลกที่อยู่ในมือคุณ และกำลังเสื่อมโทรมอย่างรุนแรงในหลายๆประเทศขณะนี้.....ได้แต่ขออธิษฐานว่าเวลาจากไปจะไม่ทุกข์ทรมานมากนักเท่านี้ก็พอสำหรับฉันสำหรับเธอสำหรับคุณ.....
Calendar
Lovers
17 คน เลิฟคีตากะ
หน้าส่วนตัว
1318
