ปลาใหญ่กินปลาเล็กเฉกอาหารรู้สึกค้านยังรับได้ในเหตุผลชาติใหญ่กลืนชาติเล็กเฉกพาลชนเผยกมลสันดานอันธพาลครองถืออำนาจบาตรใหญ่ในโลกหล้าสิ้นธรรมาเวรกรรมจะตามสนองบ้าสงครามคลุ้มคลั่งเลือดหลั่งนองสุดท้ายต้องตกนรกอกระทมประวัติศาสตร์ผู้นำอำมหิตต้องถูกปลิดชีพลงคงสาสมเผด็จการสิ้นสลายดั่งสายลมแผ่นดินถมกลบหน้ามากี่รายถึงอาวุธทรงพลังยังอาจแพ้สยบแก่แววตาผู้กล้าฉายถึงอธรรมน่าหวั่นอันตรายต้องแพ้พ่ายธรรมแน่ด้วยแพ้ภัยจับอาวุธลุกขึ้นขัดขืนเถิดนักรบผู้ประเสริฐเกิดชาติไหนอย่ายอมแพ้แก่อธรรมจำสู้ไปประตูสวรรค์เปิดไว้ให้ท่านครอง…อัลเบิร์ต ไอน์สไตน์ เคยกล่าว่า : I do not know with what weapons World War III will be fought, but World War IV will be fought with sticks and stones.” “ผมไม่รู้หรอกว่า ในสงครามโลกครั้งที่สาม มนุษย์จะใช้อาวุธอะไรต่อสู้กัน แต่สงครามโลกครั้งที่สี่ จะสู้กันด้วยท่อนไม้และก้อนหิน
งานเลี้ยงย่อมเลิกราราวภาษิตนั่งเคียงชิดเชยธารผ่านทิวเขาล่องแพไผ่ไต่ชลจนซึมเซาจุ่มสองเท้าเล่นน้ำเย็นฉ่ำใจท้องฟ้ากว้างว่างเปล่าแฝงเงาเมฆท้องน้ำเฉกสวรรค์ทุกวันไหลมิเคยหยุดดุจจิตคิดปรุงไปพาแพใหญ่ฝ่าคลื่นนับหมื่นพันเสียงดนตรีจางหายคล้ายเหนื่อยหน่ายชนทั้งหลายหลับใหลในความฝันขุนเขาเขียวเลี้ยวลับสลับกันสองฝั่งนั้นงดงามอร่ามตายามห้วงกาลหยุดนิ่งอิงสายน้ำวัดหนึ่งล้ำสถิตพ้นบนยอดผาแลสงัดสงบสยบโลกามวลพฤกษาล้อมรอบขอบคีรีเหล่ามัจฉาทักทายเวียนว่ายเล่นภาพยามเย็นตรึงตราพาสุขีดวงตะวันชิงพลบหลบคีรีลมพัดวีเย็นชื่นรื่นกมลละอองไอสายน้ำเย็นฉ่ำจิตปล่อยชีวิตท่องธารผ่านไพรสณฑ์ความเรียบง่ายสถิตจิตกมลอยู่หรือไปไยต้องสนบนโลกลวง....
สองร้อยกว่าล้านปีมีบันทึกครั้งสัตว์ดึกดำบรรพ์พลันสูญหายยุคเพอร์เมียนโลกร้อนซ่อนความตายพวกมันคล้ายมิเข้าใจในเหตุการณ์จูแรสซิกยุคต่อมายิ่งน่าเศร้าไดโนเสาร์มรณังถูกสังหารขาดอากาศหายใจให้วายปราณเพราะไม่อ่านประวัติศาสตร์ปราศปัญญาไดโนเสาร์สูญชีวีครีเทเชียสโลกร้อนเฉียดฉับพลันพันองศาขาดแจ้งเตือนปกป้องของนาซาอุกกาบาตตกจากฟ้าพาสูญพันธุ์มนุษย์ยุคไพรเมตเหตุกลียุคภัยล้อมรุกทุกทางอย่างมหันต์หลบเขาสูงสะดุดหญ้าพาสูญพันธุ์เพียงหยามหยันไวรัสพิบัติภัย...
พี่ค่นจอมอิทธิพลคนเจ้าถิ่นครองธานินทร์ถิ่นย่านนี้นานโขชอบอวดเบ่งเก่งกร่างวางก้ามโตมักฉาวโฉ่สร้างกรรมทำแต่เวรส่วนพี่ค่อนคนสงบคบสันโดษไม่เกรี้ยวโกรธใครง่ายใจเที่ยงเถรพวกน้อยกว่าพี่ค่นคนเหลือเดนคงโดดเด่นเรื่องซื่อถือจริงใจจนวันหนึ่งพี่ค่นชนพี่ค่อนยามโคจรเจอกันวันเผลอไผลบาดหมางกันวันนั้นทำบรรลัยจำผูกใจเจ็บแค้นแสนทวีพี่ค่นคนไม่ดีคอยบี้ไล่ส่งพวกไปทำร้ายกลายบัดสีถึงนายค่อนหลบเลี่ยงเสี่ยงเต็มทีหวุดหวิดหนีรอดพ้นเกือบจนมุมพี่ค่นคนจอมเคี่ยวเคี้ยวฟันขบหมายเพียงจบเรื่องไวอกไฟสุมซุ่มลูกน้องคอยสืบตามหลืบมุมพวกมากรุมพวกน้อยหมายต่อยตีจนวันหนึ่งมีสายรายงานค่นข่าวกรองจนเชื่อได้ให้สุขีค่อนจะไปเที่ยวทางห้างบีซีบ่ายพรุ่งนี้แน่นักจักจู่โจมพี่ค่นค่อยรวบรวมคนขนอาวุธคอยซุ่มจุดซ่อนกายหมายรุกโหมเห็นพี่ค่อนเผยกายหมายจู่โจมพวกค่นโถมมุ่งเข่นไล่เหล่าไพรีหารู้ไม่นั่นคือแผนแสนลึกล้ำล่อเสือออกจากถ้ำทำถอยหนีแสร้งปล่อยข่าวลวงล่อต่อไพรีขุดบ่อรอบดขยี้ที่แยบคายพวกพี่ค่นคนเขลาก้าวเข้าหลุมดั่งลงขุมอเวจียากหนีหายซ่อนระเบิดทุกแห่งแฝงมากมายแม้คิดหมายบินหนีไม่มีทันในพริบตาพี่ค่อนจรหายวับเข้าทางลับตามแผนแสนสุขสันต์โผล่อีกด้านของถนนพ้นเร็วพลันพร้อมเสียงระเบิดดังสนั่นในทันทีแม้แจ้งใจพี่ค่นไม่พ้นแหลกรู้ก้าวแรกผิดท่าพาโศกศรีดั่งราวเสือติดจั่นบั่นชีวีเมื่อดาบนี้คืนสนองเจ้าของเดิมผลคือเละไม่เป็นท่าพากันจบแม้ซากศพแทบไม่เหลือเพื่อซ่อมเสริมสิ้นนักเลงชื่อค่นคนบางเดิมดับหึกเหิมเพราะประมาทขาดสังวร...
ณ เบื้องปฐมบรมกาลเนิ่นนานนักสุดที่จักนับคณาอสงไขยก่อนทุกสิ่งอุบัติวิวัฒน์ใดเสียงหนึ่งได้ดำรงคงยืนยาวเสียงหนึ่งนี้มีมาแต่คราแรกสิงซึมแทรกทั่วสกลเวหนหาวดุจดนตรีไพเราะเพราะพริ้งพราวยากสืบสาวที่มาหาที่ไปกระแสเสียงเคียงอยู่ผู้เป็นเจ้าสร้างสรรค์เหล่าสรรพสิ่งอิงอาศัยทั้งรูปนามหลากหลายมีกายใจตลอดทุกยุคทุกสมัยได้ธำรงพระสุรเสียงนั่นฤาคือพระเจ้าที่ชนเฝ้าหมายพบสบประสงค์ทุกชนชาติศาสนาศรัทธาองค์พระดำรงคงอยู่อุ้มชูเราธ ทรงให้กำเนิดในเลิศหล้าสร้างโลกาดวงดาวพราวเสลาเทียมธรรมชาตินิรมิตชีวิตเราประหนึ่งเงาฉายาแห่งพระองค์....ป.ล. ถอดความบางตอนจากคัมภีร์ไบเบิ้ลแปลโดยท่านอนุตราจารย์ชิงไห่In the beginning was the Word (Sound), and the Word was with God, and the Word was God.Everything was made by this and nothing was not made by this.จักรวาลพอเริ่มต้นก็มีเสียงนี้ Word นั้นหมายถึงเสียง เสียงนี้อยู่กับพระผู้เป็นเจ้า เสียงนี้ก็คือพระผู้เป็นเจ้านั่นเองสรรพสิ่งทั้งปวงในจักรวาลล้วนเกิดจากเสียงนี้ ไม่มีสิ่งใดที่ไม่ได้เกิดจากเสียงนี้