28 สิงหาคม 2566 08:49 น.

ม้าสี่ตัวบัวสี่เหล่า

คีตากะ

พุทธพจน์ภาษิตลิขิตเขียน
กาลจำเนียรก่อนเก่าเขาศึกษา
ระดับความรู้แจ้งแห่งปัญญา
เฉกฝึกม้าให้เชื่องเปรื่องอินทรีย์
ชายผู้หนึ่งน้อมเกล้าเฝ้าพุทธะ
อาชีวะฝึกม้าเป็นสารถี
ตถาคตตรัสปุจฉาถามพาที
ถึงวิธีฝึกม้าจงสาธยาย
ชายฝึกม้าสารถีเกสีตอบ
ในระบอบฝึกม้าอาขยาย
มีวิถีสี่แบบอย่างแยบคาย
ทูลถวายน้อมเกล้าเล่าความนัย
ม้าหนึ่งฝึกเพียงละม่อมพร้อมสยบ
อาหารครบน้ำดีเปลี่ยนนิสัย
เอ่ยวาจาฟังเพราะเสนาะใจ
ก็เชื่องได้ดั่งอุบลบานพ้นธาร
ม้าสองฝึกรุนแรงใช้แทงปฏัก
ยากยิ่งจักเชื่อเชื่องเปลืองสังขาร
บ้างลงแส้ผูกขาพันธนาการ
งดอาหารความพยศจึงหมดลง
ม้าสามดั่งอุบลปริ่มพ้นน้ำ
เบาหนักทำเพาะบ่มสมประสงค์
บ้างรุนแรงบ้างละม่อมยอมเชื่องลง
อาชาคงใช้ประโยชน์สิ้นโทษภัย
ม้าสี่ราวอุบลงอกเพิ่งออกเหง้า
เป็นอาหารปลาเต่ามิเอาไหน
จะฝึกฝนเสียเปล่าเขลาเกินไป
ฝึกไม่ได้ให้ฆ่าทิ้งอิงปาจารย์...
14 สิงหาคม 2566 14:46 น.

เสื่อม

คีตากะ

เสื่อมสัตย์ศีลสิ้นธรรมาอารยะ
เสื่อมศรัทธาปสาทะมนุสสา
เสื่อมทรามพรหมวิหารสี่มีเมตตา
เสื่อมปรัชญาฟ้าหมองครองปฐพี
สู่หุบเหวคำสาปปวงบาปเคาะห์
สู่คำเยาะเย้ยหยันยันภูตผี
สู่โทษทัณฑ์จากสรวงล่วงอเวจี
สู่อัคนีแห่งไฟประลัยกัลป์
สูญเสียธรรมจะดำดิ่งสิ่งอาเพศ
สูญเทเวศน์ที่ปกปักจักอาสัญ
สูญสิ้นปราชญ์ย่อมตกตายไปตามกัน
สูญเผ่าพันธุ์เพราะอวิชชาพามืดมน
จบสิ้นยุคเกิดแลดับปรับสมดุล
จบบุญคุณความแค้นแสนสับสน
จบผูกพันชาตินี่ที่วกวน
จบสิ้นคนตามบัญชาฟ้าลงทัณฑ์
หน้าสุดท้ายประวัติศาสตร์สิ้นชาติภพ
หน้าสุดท้ายจุดจบพบโศกศัลย์
ห้าสุดท้ายแห่งมนุษย์สุดสิ้นกัน
หน้าสุดท้ายก่อนความฝันวันต่อไป..(เริ่มต้นยุคหินอีกครั้ง)
6 มิถุนายน 2566 16:32 น.

ยิ้มเย้ยยุทธจักร

คีตากะ

images?q=tbn:ANd9GcQzzm0wodT9TTo0-_GcDfs
หัวร่อ...ให้โลกหล้าพาขันแข่ง
มุ่งแก่งแย่งกระดูกโตโกลาหล
ทำร้ายกันหยันเย้ยเผยเล่ห์กล
บนถนนสู่สุสานลานประลอง
หัวร่อ...ให้ชนชั้นปัญญาปราชญ์
หลงอำนาจมัวเมาเฝ้ากลัดหนอง
เหยียบซากศพช่วงชิงสิ่งหมายปอง
สุดท้ายกองเป็นศพกลบฝังดิน
หัวร่อ...ให้ชีวิตติดตรวนโซ่
ประชันโอ่เพลงเศร้าเฝ้าติฉิน
ยุ่งวุ่นวายภารกิจจิตชาชิน
หลงลืมสิ้นความตายขายชีวา
หัวร่อ...ให้ขุนเขาทอดเงาเขียว
ดูโดดเดี่ยวแต่สงบพบหรรษา
หัวร่อให้สุริยันและจันทรา
คงแต้มฟ้างามสง่าน่ายลชม
หัวร่อ...ให้ธารามหาสมุทร
มิสิ้นสุดระลอกคลื่นดื่นถาถม
เก่าไปใหม่มาตามกระแสลม
ล้วนจ่อมจมลับหายไปตามกาล
หัวร่อ...ให้ลาภยศและชื่อเสียง
ประหนึ่งเยี่ยงเมรัยให้หอมหวาน
หมื่นหยดหยาดเมามายก็ไม่ปาน
เพียงร้าวรานยามสร่างร่างทรุดโทรม
หัวร่อ...ให้สัจธรรมค้ำจุนหล้า
ดั่งมารดาสรรพสิ่งยิ่งแสงโสม
คงเยียวยารักษาปลอบประโลม
ซ่อนพักตร์โฉมสะคราญไว้ในหมอกจาง...
28 เมษายน 2566 16:27 น.

พลังบุญ

คีตากะ

คนละบาทสมทบครบทั่วหล้า
แปดพันล้านเงินตรามหาศาล
คนละบาปสะสมบ่มมานาน
โลกถึงกาลแตกดับสุดรับรอง
คนละบุญเว้นชีวาบรรดาสัตว์
สู่ทางลัดทางรอดปลอดภัยผอง
แสนล้านสัตว์รอดตายคลายทุกข์ครอง
บุญสนองผลนั้นในทันตา
นรกหรือสวรรค์ท่านสรรค์สร้าง
มืดสว่างทางเลือกง่ายนักหนา
หากรอสายกายก้มเบื้องยมพญา
วันพิพากษากำหนดหมดสิ้นทาง...
24 เมษายน 2566 16:21 น.

นาทีหนึ่ง

คีตากะ

พายุพัดธุลีนาทีหนึ่ง
ม้วนตลบถึงยอดทิวที่หวิวไหว
ฟุ้งขจรก่อนจางหายมลายไป
ดุจแจ้งนัยว่าชีวิตล้วนปลิดปลง
ก้มหน้าเกลือกดินกรังหลังสู้ฟ้า
มุ่งเพียงหาอาหารกาลใหลหลง
ดั่งคำสาปตราบชีวาพาปลดปลง
ราวฝุ่นผงเม็ดทรายขจายขจร
ชาติภพหนึ่งสั้นนักจักทอดล้ม
กระดูกถมธรณินปานสิงขร
ล้วนจากพรากกระท่อมทับเคยหลับนอน
โบยบินจรแห่งใดไป่รู้ความ...
ไม่มีข้อความส่งถึงคีตากะ