10 เมษายน 2556 23:56 น.
คีตากะ
ไอ้แมม-ไอ้มึนคู่ซี้...ดีกรีด๊อก
ใช่กระจอกหมาไทยใจห้าวหาญ
กินข้าวหม้อเดียวกันทุกวันวาร
รักกันปานกลืนกินแทบสิ้นใจ
ไอ้แมมสัญชาติไทยถึงไร้บัตร
แต่เรื่องกัดมิเคยแพ้แก่หมาไหน
มันสุขุมลุ่มลึกล้ำกว่าใคร
ถึงมิได้จบนอก...จิ้งจอกยอม
ส่วนไอ้มึนหมาไทยเกิดในป่า
การศึกษาไม่พอจะหล่อหลอม
เรื่องปราดเปรียวว่องไวไม่มียอม
มันชอบอ้อม "ลอบกัด" ฟัดเขี้ยวจม
ยามสงบมันรักกันฉันน้องพี่
เว้นยามที่กินข้าวกร้าวเสียงขรม
กัดกันเองทุกทีมีอารมณ์
กลิ้งตัวกลมข้าวปลาพากระจาย
ยามรุกรบศึกมาพาร่วมจิต
ประหนึ่งมิตรร่วมสาบานฮึกหาญหลาย
ปราบศัตรูย่อยยับลับปางตาย
ตัวไหนหงายล้มคว่ำมันซ้ำเติม
วันก่อนหมาบ้านอื่นยืนจังก้า
นับได้กว่าสิบตัวมัวฮึกเหิม
ไอ้แมมเห็นวิ่งฟัดกัดประเดิม
ไอ้มึนเติมรวมพลังดั่งรู้กัน
เหล่าศัตรูแตกพ่ายไปหลายทิศ
เกือบพิชิตมีชัยได้สุขสันต์
ไอ้แมมเกิดพลาดท่ามาล้มพลัน!
ไอ้มึนหันเข้าจวกพวกเดียวกัน!
ผลไอ้แมมโดนรุมประชุมเขี้ยว
อ่วมตัวเดียวอ่อนล้าแทบอาสัญ
ส่วนไอ้มึนแปรพักตร์มักงงงัน
สมชื่อมันนั่นหนาพาละเมอ
อนิจจา! หมาหมู่ดูสับสน
หาต่างคนเท่าใดมิใช่เหรอ?
เปลี่ยนจากมิตรเป็นศัตรูดูเอาเกลอ
เพียงเหิมเห่อตามกระแสแพ้มายา....
13 สิงหาคม 2558 22:51 น.
คีตากะ
โธ๋ไอ้เคี่ยมโคตรตะเข้เกเรหนัก
เจ้าของรักเลี้ยงไว้ใช้แทนหมา
คอยเป็นยามเฝ้าบ้านนมนานมา
ขโมยผวาได้เห็นเผ่นเร็วไว
มันเป็นสัตว์กินเนื้อเหมือนเสือสิงห์
กลับละทิ้งสันดานพานเหลวไหล
มาถือศีลกินผักชักยังไง
เห็นเป็ดไก่รสเลิศเกิดเฉยเมย
แต่ก่อนนอนใต้ถุนมันวุ่นหนัก
เกิดหลงรักเตียงนุ่มกลุ้มจริงเหวย
บุกขึ้นเรือนนอนฟูกผูกจิตเชย
นอนปากเกยหัวเตียงทำเยี่ยงคน
ฤามันเป็นชาลวันนั้นกลับชาติ
จึงริอาจปล่อยวางสร้างกุศล
บำเพ็ญเพียรเวียนว่ายหมายเป็นคน
เลยสัปดนจระเข้หันเหพันธุ์
เดียรัจฉานยังหมายกลายแจ้งจิต
สำนึกผิดกลับใจไปสวรรค์
แต่มนุษย์สุดประเสริฐเลิศเผ่าพันธุ์
ไยแต่หันสู่อบาย...น่าอายแทน!
13 สิงหาคม 2558 22:52 น.
คีตากะ
เสียงแคนแว่วกังวานผสานเสียง
ซ่านสำเนียงเร่งเร้าเฝ้าขับขาน
ยามหน้าแล้งทุกปีเขามีงาน
ดอกคูนบานไสวได้แลยล
งานดอกคูนเสียงแคนแดนอีสาน
มีออกร้านการแสดงทุกแห่งหน
เคล้าเสียงเพลงสนุกทุกผู้คน
แหวกฝูงชนเที่ยวงานตระการตา
ขบวนแห่งดงามทรามวัยนั่ง
คูนสะพรั่งเหลืองอร่ามงามบุปผา
สาวรำฟ้อนนุ่งซิ่นรวยรินตา
หนุ่มหมอแคนท่วงท่าลีลางาม
ยามหน้าแล้งลมล่องท่องเที่ยวทั่ว
ดนตรีรัวฝูงชนมากล้นหลาม
ชิมอาหารหวานคาวชาวเขตคาม
แดนสยามถิ่นนี้ทุกปีมา
บนเวทีเทพีมีประกวด
ประชันอวดสาวงามท่ามบุปผา
ดอกคูนเหลืองอร่ามแม้งามตา
โฉมสะคราญยิ่งงามกว่ามวลมาลี
ครองเทพีปีนี้...สตรีหนึ่ง
ถึงกับอึ้งตัวเราเศร้าโศกศรี
ด้วยบังเอิญผ่านพบสบคนดี
แต่ก่อนนี้ผูกพันรักมั่นคง
เคยเคียงคู่อยู่ข้างไม่ห่างเหิน
เคียงข้างเดินทางรักปักใจหลง
คอยดูแลชิดใกล้ในอนงค์
บัดนี้คงรักร้างจืดจางไป
จำใจจากเวทีที่คับคั่ง
เดินหันหลังจากมาน้ำตาไหล
หงส์ฤาควรคู่กาพนาไพร
จำตัดใจร้าวรานงานดอกคูน...
31 กรกฎาคม 2558 22:57 น.
คีตากะ
เมียไม่มีไม่เจอ...ต้องเพ้อหนัก
ด้วยหลงรักทรามวัยใจห่วงหา
มาพบกันวันสายหน่ายอุรา
รักกานดาแรกพบคบผูกพัน
เมียไม่มีไม่เจอ...ใจเผลอรัก
สุดจะหักอาลัยใจโศกศัลย์
รักแสนรักหนักอกฟกจาบัลย์
ด้วยสวรรค์เล่นกลหม่นหทัย
เมียไม่มีไม่เจอ...ละเมอฝัน
เกินกว่ากั้นดวงจิตคิดหวั่นไหว
กามเทพปักศรกร่อนทรวงใน
ทำฉันใดตัวเราเศร้าอุรา
เมียไม่มีไม่เจอ...พลอยเหม่อหม่น
เหนือเหตุผลหัวใจให้โหยหา
เวรกรรมใดไยซ้ำช้ำวิญญาณ์
พาเธอมาพบกันวันสายเกิน...
31 กรกฎาคม 2558 22:58 น.
คีตากะ
ในวันที่ฝนพรำน้ำตาหลั่ง
ชีวิตพังพ่ายแพ้แก่ความฝัน
บนถนนเหว่ว้าเดินฝ่าฟัน
รอบกายนั้นงันเงียบสุดเปรียบปาน
เส้นทางไกลโพ้นฟ้าจวนล้าล้ม
น้ำค้างพรมเหน็บหนาวราวสุสาน
มีมือหนึ่งดึงฉุดดุจเจือจาน
ประคองผ่านความมืดเย็นชืดชา
ช่วยรักษาเยียวยาคราบอบช้ำ
เคียงข้างย่ำสายฝนหล่นเวหา
ด้วยความรักภักดีมีให้มา
ขอบคุณฟ้าพาพบประสบเธอ
คือนางฟ้าข้างถนนบนทางฝัน
ปลุกปลอบกันนานมาคราพลาดเผลอ
เพียงซื่อใสไร้มารยาพาละเมอ
เพราะมีเธอจึงมีฉันฟันฝ่าไป...
Calendar
Lovers
17 คน เลิฟคีตากะ
หน้าส่วนตัว
1772
