10 เมษายน 2556 22:18 น.
คีตากะ
คนอวดผีอวดสางวางท่าก๋า
ออกลีลายั่วเย้ากระเซ้าผี
ผีงุนงงสงสัยในท่าที
คนใจดีสู้สางพลางทักทาย
คนแหย่ผีเย้าหยอกแสร้งหลอกล่อ
ผีเอียงคอแคลงใจในจุดหมาย
คนลบหลู่ผีทั่วไม่กลัวตาย
ผีซ่อนกายหลบไว้ไม่เผยตน
คนหลอกผีแกล้งหมิ่นถึงถิ่นที่
ทำภูตผีโกรธาตาถลน
ผีเผยกายปรากฏสิ้นอดทน
หลอนหลอกคนขวัญผวาแทบบ้าตาย
คนเห็นผีหวาดกลัวจนตัวสั่น
ผีเย้ยหยันหัวร่อตัวงอหงาย
คนคือผีที่ยังไม่ถึงตาย
ผีคือคนทอดกายนอนวายวาง
คนหรือผีใครเห็นควรเผ่นหนี?
หลายคดีคนร้ายอายผีสาง
เจอผีร้ายอาจหนีมีหนทาง
พบคนร้ายถึงวายวางร้างชีวา
คนเจอผีในใจกลับไม่หวั่น
หลอนทุกวันทุกคืนตื่นผวา
หลอกให้รักให้ชังนั่งโศกา
ยังร้ายกว่าผีตนใดในแผ่นดิน!...
10 เมษายน 2556 22:19 น.
คีตากะ
ฝูงหิ่งห้อยกะพริบระยิบแสง
ประชันแข่งจันทร์เพ็ญเด่นเฉิดฉาย
แฝงลำพูชูกิ่งเพริศพริ้งพราย
ส่องประกายดั่งคบเพลิงเถกิงไพร
ห้วงท้องธารกระเพื่อมเลื่อมพรายสี
กลางนทีปรากฏจันทร์อันสุกใส
นั่งเรือแหวกม่านน้ำลำนำไกล
ราวหลงในภาพวาดพิลาสงาม
เสียงไม้พายกระทบคลื่นในคืนเปลี่ยว
คุ้งแควเคี้ยวคดไกลใจไหวหวาม
ทัศนาม่านหมอกเย้าหยอกตาม
ทั่วเขตคามปกคลุมคล้ายกลุ่มควัน
วัดโบราณเรียงรายเคียงสายน้ำ
กลองย่ำค่ำดังรัวทั่วเขตขัณฑ์
กระท่อมหลบดงมะพร้าวพราวอรัญ
อัมพวันยามค่ำล้ำตระการ
ดารกะประดับโพยมระยับ
เรไรขับเพลงไพรใกล้ละหาน
เหมือนเสียงใจแว่วดังฟังกังวาน
ให้ก้าวผ่านสู่ฝั่งดั่งตั้งใจ....
13 สิงหาคม 2558 22:41 น.
คีตากะ
ปีเสือดุ...ดินไหวไปทั่วโลก
เฮติโศกชิลีเศร้าเรากลัดหนอง
น้ำป่าหลากมากฝนบนเขานอง
อีสานต้องหวาดผวาน้ำมาแรง
ปีกระต่าย...ลอยคอพอบรรจบ
ญี่ปุ่นสบสึนามิพิบัติแผลง
เหนือฝนฟ้าพายุดุรุนแรง
ภาคกลางแหนงน้ำท่วมอ่วมบ้านเรา
ปีมังกร...คุกคลาน...คชสารล้ม
เขาว่าจมหนักกว่าพาอับเฉา
ดั่งควาญช้างตกหลังนั่งซึมเซา
ความมืดเข้าปกคลุมรุมพารา
กรรมหนอกรรม!...มนุษย์ยากหลุดพ้น
สำนึกตนหรือก็ไม่ไร้สิกขา
มุ่งประโยชน์โทษใดไม่นำพา
ท้ายต้องมาอพยพ...หนีหลบภัย
อีกห้าสิบเอ็ดปี...โลกพินาศ อากาศธาตุขาดหายมลายสูญ มวลมนุษย์สัตว์โลกโศกาดูร ด้วยเหตุมูลบาปหนาฟ้าลงทัณฑ์ อีกห้าสิบเอ็ดปี...โลกวิบัติ คลื่นโถมซัดกลืนฝั่งครั้งมหันต์ สรรพชีพเลือนลับนับอนันต์ โลกถึงวันแตกดับลับละลาย อีกห้าสิบเอ็ดปี...โลกกลียุค อัคคีลุกทั่วถิ่นสิ้นสลาย เผาผลาญโลกเป็นจุลสุดวุ่นวาย โลกกลับกลายว่างเปล่าเศร้าจาบัลย์ อีกห้าสิบเอ็ดปี...โลกนี้แตก แผ่นดินแยกทั่วแดนแสนโศกศัลย์ คนสัตว์พืชลับหายกลายสูญพันธุ์ เพราะชนนั้นบาปหนักเกินจักทาน อีกห้าสิบเอ็ดปี...มีทางรอด หากคนปลอดทุศีลทุกถิ่นสถาน มุ่งบำเพ็ญความดีมีเจือจาน วันอวสานคงห่างไกลได้ปรีดา....
บัณฑิตเอ๋ย ! ท่านหาเคยประสบพบคชสาร เพียงตาบอดคลำเจอเพ้ออนุมาน เปรียบสังขารแห่งคชพจนา เมธีเอ๋ย ! ท่านเปิดเผยอรรถธรรมล้ำภาษา แต่ธรรมนั้นมิอาจพจน์รจนา จนปัญญาสาธยายร่ายจำนรรจ์ ปวงปราชญ์เอ๋ย ! ท่านอ้างเอ่ยใบไม้ในไพรสัณฑ์ แต่เพียงหนึ่งใช่พฤกษาทั้งอารัญ ซึ่งอนันต์ยิ่งนักสุดจักควณ กวีเอ๋ย ! ท่านเปรียบเปรยสัจธรรมนำสงวน หมายชี้จันทร์แสงจรัสพิพัฒน์นวล แต่จันทร์ล้วนพบได้เพียงใจตน สาวกเอ๋ย ! ท่านแพร่เผยหลักธรรมนำมรรคผล แต่ธรรมแท้อจินไตยไร้ตัวตน จึงร้างคนอนุศาสน์ปราศผู้ฟัง ปุถุชนเอ๋ย ! ท่านละเลยดวงจิตคิดคาดหวัง แสวงสุขนอกกายหมายจีรัง จึงบดบังธรรมกายหลงว่ายวน สรรพสัตว์เอ๋ย ! ท่านเพิกเฉยตถตาพาสับสน จึงขลาดเขลาเปล่าปัญญาพร่ากมล จมวังวนแห่งวัฏฏะอัประมาณ...
Calendar
Lovers
17 คน เลิฟคีตากะ
หน้าส่วนตัว
3790
