15 มีนาคม 2548 17:06 น.
คิดถึงผมมากๆนะ
ความเหงาเกิดขึ้นในช่วงเวลาใดมากที่สุด ????? คงเป็นช่วง เย็นย่ำ-ค่ำ-มืด กระมัง เคยอ่านงานวิจัยบอกว่าช่วงที่พระจันทร์เสี้ยวจะเป็นช่วงที่คนเหงาได้มากที่สุด ทำไมยามค่ำคืนถึงได้เป็นช่วงเวลาที่เหงานะ อาจเป็นเพราะอากาศเริ่มเย็น กิจกรรมทุกๆ อย่าง ค่อยๆ หยุดลง บรรยากาศรอบข้างก็ค่อยๆ เงียบลง ยิ่งดึกก็ยิ่งเงียบ ความเหงายิ่งคืบคลานเข้ามา เกาะกินหัวใจของคนที่ยังไม่หลับไหล จะว่าไปยามค่ำคืน คงเป็นช่วงที่มีคนร้องไห้มากที่สุด อาจเพราะอาวอนต่อแสงอาทิตย์ที่ลับไป หรือเป็นเพราะความเหว่ว้ายามค่ำคืน เพราะเมื่อตะวันคล้อยต่ำลง ทุกๆคนต่างก็เดินทาง กลับที่พักอาศัย ดั่งนกกลับเข้ารัง ชีวิตไม่ได้พบปะผู้คนดั่งเช่นยามพระอาทิตย์สว่างไสว ต่างอยู่ในโลกของตนเองได้คุยกับตัวเองมากขึ้น ทบทวนสิ่งต่างๆ ที่เกิดขึ้นของแต่ละวัน การได้นึกได้คิดทบทวนอาจเป็นชนวนให้เกิดความหดหู่ เศร้า ท้อแท้ สิ้นหวัง ซึ่งจะนำไปสู่ความเหงาได้ง่ายๆ การที่มองใครไม่เห็นข้างกายอยู่เพียงลำพัง หรือบางคน แม้มีผู้คนมากมายก็ยังเหงาได้ ทุกๆเหงาเกิดจากมนุษย์สร้างมันขึ้นเองทั้งสิ้น โดยเฉพาะนักเขียน มักจะเป็นพวกขี้เหงา เพราะพวกนี้จะอยู่ในพะวงความคิดของตัวเองตลอดเวลา ทำให้เกิดงานเขียนต่างๆ มากมาย แต่งานเขียนที่งดงามก็มาจากความเหงานี้มิใช่หรือ ความเหงาจึงใช่ว่าจะไม่ดี ถ้าเรารู้จักที่จะอยู่กับมันอย่างสันติวิธี แปลงความเหงาเป็นผลงานเป็นแรงผลักดันให้เกิดสิ่งดีๆ กับตัวเอง แต่ถ้าใช้ความเหงาไม่ถูกวิธี ปล่อยให้มันอยู่เหนือการควบคุมมันก็อาจนำไปสู่ความหายนะได้เช่นกัน ดังเห็นได้ตามหน้าหนังสือพิมพ์ เพราะฉะนั้นมาเปลี่ยนความเหงาเป็นพลังกันเถอะ........................
8 มีนาคม 2548 16:06 น.
คิดถึงผมมากๆนะ
ความรักมักจะเกิดขึ้นได้ง่ายๆ แต่จบลงยาก นั่นเพราะคนเราไม่ยอมปล่อยวาง ยังคงยื้อยังคงรั้งให้อยู่กับเราตราบนานเท่านาน เคยมีคนบอกว่า ถ้าจะลืมรักเก่าก็ต้องมีรักใหม่ นั้นคงเป็นเพราะ เมื่อเขาเจอรักใหม่ เขาก็หยุดที่จะรักคนเก่า หยุดยื้อ หยุดรั้งรักเก่า เพราะมีเป้าหมายในรักใหม่ แต่ถ้าหากไม่มีรักใหม่ละ ถ้ายังไม่มีใคร ทุกๆวันยังมีเค้าอยู่ หันไปทางไหน ก็ยังคงมีเค้า เคยไปไหนมาไหนด้วยกัน เห็นเค้าทุกที่ไป นั่นคงเป็นเพราะเราเอาใจไปจดจ่ออยู่กับเค้าซะมากเกินไป ลองมองสิ่งใหม่ ไปที่ใหม่ๆ จัดห้องใหม่ ทิ้งของๆเค้าไปซะ เปลี่ยน กิจวัตรประจำ จากที่เคยไปดูหนังกับเค้าทุกเสาร์-อาทิตย์ เปลี่ยนเป็นออกกำลังกาย หรือทำความสะอาดห้องให้สะอาด ซักผ้า รีดผ้า หรือหาความรู้เพิ่มเติม เรียนเสริมเพิ่มความสามารถให้ตัวเอง เปลี่ยนวิกฤติให้เป็นโอกาส อยู่กับกลุ่มเพื่อนให้มากๆ การที่เราทำกิจกรรมเยอะแยะมากมาย นั้นเพราะว่าจะช่วยให้สมองได้ใช้งานในเรื่องต่างๆ จนไม่มีเวลาจะคิดเรื่องของเค้า และอีกช่วงเวลาที่ทรมานก็คือ ช่วงก่อนนอน เพราะยามค่ำคืนจะเป็นช่วงเวลาที่เงียบสงบ สมองจะคิดนั่นนี่มากมาย และอดที่จะคิดถึงเค้าไม่ได้ ดังนั้นก่อนนอนเราควรที่จะออกกำลังกาย เพื่อให้ร่างกายอ่อนล้า จะได้หลับได้ง่ายขึ้น อย่าเปิดเพลงฟังเชียว เพราะเนื้อเพลงมันซึ้งสะกิดใจ นอกจากจะหลับไม่ลงแล้วยังมีน้ำตาอีกต่างหาก ดังนั้นควรหลีกเลี่ยงการเปิดเพลงก่อนนอนโดยเด็ดขาด แต่เปิดได้ในช่วงตอนเช้าก่อนออกจากบ้าน จะช่วยกระตุ้นให้กระตือรือร้นไม่หงอยเหงาเศร้าซึม เพิ่มพลังให้การทำงานทั้งวัน แต่อย่าลืม อย่าปล่อยให้สมองว่าง แต่ก็ไม่ควรหมกมุ่นกับงานจนเครียดซะล่ะ คิดในเรื่องไร้สาระบ้าง คิดในเรื่องลามกๆบ้าง มองโลกในแง่ดีบ้าง รู้จักเป็นผู้ให้ซะบ้าง จากที่ไม่เคยทำอะไรเพื่อใครเลย การที่เราได้ทำอะไรๆให้ใคร แม้เพียงเรื่องเล็กน้อย แค่คิดว่า เนี่ยะถ้าเราไม่ช่วยเค้า เค้าอาจจะแย่ก็ได้น้า แค่เรื่องเล็กน้อยมันจะเป็นพลังต่อให้เราก้าวเดินไปในสังคมได้อย่างเข้มแข็ง และยังได้เพื่อนเพิ่มขึ้นอีกมากมายจนทำให้เราลืมไปเลยว่า เอะเค้าคนนั้นหน้าตาเป็นยังไงน้า ชื่อจริงอะไรนะ เพราะสมองเรามีเรื่องต้องจดจำตั้งมากมายจนไม่มีที่ว่างพอจะ memory ข้อมูลของเค้าแล้วล่ะ
8 มีนาคม 2548 14:45 น.
คิดถึงผมมากๆนะ
คุณคิดว่าจะเลือกคนไหน คนที่ใช่เค้ากับคนที่ชอบ คนที่ชอบก็ไม่เหมือนอย่างที่ใช่
คนที่ใช่จะเป็นอะไรที่ตรงใจเราทุกอย่าง ทั้งสุขุม เป็นผู้ใหญ่ สมาร์ท สปอร์ต และอะไรอีกสาระพัด ตรงใจเราเป๊ะ ไม่ว่าจะหันขวาหันซ้ายก็ อืมมมมม ใช่เลย ตรงใจฉันเลย เขาดีไปหมด แต่เสียอย่างเดียวคือ เขาไม่รักเรา
แต่กับคนที่ชอบ เค้าดันไม่เป็นอย่างที่หวัง ทั้งสูบบุหรี่ กินหล้า ตัวเหม็น เท้าเหม็น เล็บขบ ขนจมูกยาว โอ้ยสารพัดสุดจะบรรยาย มีดีอย่างเดียวคือ เค้ารักเรา ไม่ว่าเราจะเลอ ตดเหม็น ขี้บ่น จู้จี้ เรื่องมาก เค้าก็ยังอยู่
นั่นสินะ แล้วจะเลือกใคร คนที่ใช่กับคนที่ชอบ บางคนคาดหวัง อยากพบเจอคนที่ใช่ ที่เป็นอย่างนั้นอย่างนี้ ดีอย่างโง้นอย่างงี้ แต่ลืมมองคนที่อยู่ข้างๆ คนที่เห่ยสุดๆ แต่คอยเป็นกำลังให้เสมอ แล้วจะมองหาที่ใช่อยู่ทำไมล่ะ แค่เค้ารักเราแค่นั้นก็ใช่แล้ว แม้เค้าไม่ใช่แต่เราก็ชอบ
25 กุมภาพันธ์ 2548 11:33 น.
คิดถึงผมมากๆนะ
หนุ่มนิติที่เพิ่งจบมาใหม่ เค้ามีภาระหน้าที่ ที่ต้องทำ แม่ที่ป่วยเป็นแรงพลักดันให้เค้าต้องขนขวาย หาเงินมาเพื่อรักษาแม่ แม่เค้าป่วยด้วยโรคมะเร็ง ต้องทำการผ่าตัดหลายครั้ง
สาวคาวบอย ที่เพิ่งจบจากคณะสัตวบาลมา เธอค้นหาความเป็นอิสระ งานที่ทำด้วยตัวเอง สร้างทุกอย่างจากสองมือ แต่จะมีที่ใดรับหญิงสาวเข้าทำงาน สาวร่างเล็กบอบบาง เธอจึงต้องผันตัวเองจากงานที่ฝัน มาเป็นงานที่ต้องทำเพื่อเงิน
และทั้งคู่ก็ได้พบกัน และรักกัน แต่
เธอมีชีวิตอยู่กับความฝัน แต่เค้ามีชีวิตอยู่เพื่อความจริง เค้ารู้ตัวดีว่าไม่สามารถให้ความสุขแก่เธอได้ ถ้าเธออยู่กับเค้าเธอคงต้องลำบาก เค้าเคยถามว่า มาอยู่กับผมไหม เธอตอบโดยไม่คิดว่า ไม่ เค้ารู้ดีว่าเธอมีความฝัน เธออยากทำประโยชน์เพื่อสังคม อยากอยู่บนดอยสอนหนังสือเด็ก แต่ถ้าเธออยู่กับเค้าเธอก็ต้องทิ้งฝัน เค้ารู้ดีว่าเธอทิ้งฝันไม่ได้ และเค้าเองก็คงจะดูแลเธอได้ไม่ดี เพราะเค้าต้องหาเงินมารักษาแม่ เค้าคงไม่มีเงินมากพอที่จะให้ความสุขแก่เธอ เค้าจึงต้องทิ้งเธอไป ปล่อยให้เธอได้พบกับคนที่ดี และทำให้เธอมีความสุข
แล้วเค้าก็ปล่อยเธอไป โดยไม่มีคำลาใดๆ เธอคิดว่าเค้าไม่รักเธอแล้วจึงได้จากไปอย่างนั้น เธอจึงไม่ยื้อเค้าไว้
ซีกหนึ่งของเมืองไทย เสียงสวดดังกังวาน ทั่วทั้งศาลา ดังพร้อมๆกับเสียงสะอื้นของคนเบื้องหลังที่หลั่งให้แก่คนที่จากไปอย่างไม่มีวันหวนกลับ เธอประสบอุบัติเหตุจากรถทัวร์ เธอตั้งใจจะเดินทางไปหาเค้า เธอตัดใจจากเค้าไม่ได้ และเธอก็รู้ดีว่าเค้าเองก็คงไม่ต่างกัน แต่ตอนนี้เธอคงไม่มีทางได้พบเค้าอีกแล้ว และเค้าก็ไม่มีทางรู้เลยว่าเธอจากไปแล้ว
ซีกหนึ่งของเมืองไทยชายหนุ่ม มีชีวิตอย่าไร้หัวใจ เค้ายังคงคิดถึงเธออยู่แต่เค้าไม่กล้าที่จะโทรหาเธอ เพราะเค้าได้ตัดสินใจแล้วว่าจะไม่พบเธออีก จะไม่ฉุดรั้งให้เธอมาจมปลักกับเค้าหรอก เค้าหวังเพียงให้เธอมีความสุขเท่านั้นพอ แม้เค้าต้องเจ็บปวดอย่างนี้ตลอดไปก็ตาม
จะมีประโยชน์อันใดเล่ากับสิ่งที่เค้าทำ เธอจะเป็นอย่างที่เค้าคิดหรือ ถ้ารักทำไมไม่ดูแลเธอด้วยตัวเองเล่า ใยปล่อยให้เวลามาตัดสิน ปล่อยให้เวลาผ่านเลย เวลาที่ไม่มีวันหวนคืนมา จะมาเสียใจทีหลังกับสิ่งที่ผ่านพ้นคงไม่มีประโยชน์ หากคุณไม่ลงมือทำเสียตั้งแต่วันนี้คุณอาจต้องเสียใจไปตลอดก็ได้
ฉันต้องทำ ทำอะไรสักอย่างแล้วให้เธอนี้ไม่แคล้วไม่คาดกัน
24 กุมภาพันธ์ 2548 16:18 น.
คิดถึงผมมากๆนะ
การได้รักใครสักคน และได้ทำอะไรเพื่อใครมันเป็นความสุขอย่างนึง แม้ว่าคนๆนั้นจะไม่รู้ไม่สนใจกับการกระทำของเรา แต่เราก็ดีใจที่แม้เรื่องเล็กๆที่เราทำให้เขานั้นได้ช่วยอะไรเขาบ้าง นี้แหละนะความรักกว่าจะรู้ว่ารักที่แท้จริงเป็นเช่นไรก็ต่อเมื่อเราเข้าใจที่จะ ให้ และ รู้จักให้ ในสิ่งที่ควรให้ และพอใจกับสิ่งที่เขาเป็น แม้ว่าเขาจะมีใคร เขาไม่เคยมองมา เขาไม่ได้ใส่ใจ แต่การได้ให้ มันก็ทำให้ผู้ที่ให้มีความสุขแล้วไม่ใช่หรือ การได้มองดูคนที่เรารักยิ้มอย่างมีความสุข แค่นั้นมันก็เพียงพอแล้ว เพราะเมื่อยามที่เขามองไม่เห็นใครอย่างน้อยก็ยังมีเรายืนอยู่ข้างๆเสมอ
หน้าส่วนตัว
866
