26 มีนาคม 2546 21:28 น.
คะน้า
มันเป็นแค่ความหลงใหล
ที่สัมผัสได้ถึงไออุ่น
เย้ายวนกับถ้อยคำที่อ่อนละมุน
เหมือนไฟรักที่คุกรุ่นหลอมละลาย
คุณคือน้ำมันส่วนฉันก็คือไฟ
ใกล้กันเมื่อไหร่อะไรมิอะไรอาจสลาย
เปลวเพลิงกระพือพัดจะหลอมสะบัดจนวอดวาย
เผาผลาญเจียนตายแล้วสุดท้ายจะเหลืออะไร
กลับมาคิดใคร่ครวญ
จึงหยุดอารมณ์ที่ผันผวนจนหวั่นไหว
อย่าปล่อยให้บรรยากาศมันเป็นใจ
อย่าพยายามให้น้ำมันกับไฟมาใกล้กัน
24 มีนาคม 2546 20:31 น.
คะน้า
คิดคิดคิดความคิดมันวนเวียน
เขียนเพียรเขียนจึงไม่เปลี่ยนจากจุดเก่า
วนวิ่งวนวุ่นวนกับความเหงา
เทียบทบเงาที่ยังเหงาเหมือนเก่าก่อน
วันคืนวันผ่านมานั้นคืออดีต
ข้ามเส้นขีดจากอดีตที่หลอกหลอน
ไหลเรื่อยผ่านสร้างตำนานของบทกลอน
เปลี่ยนบทย้อนภาพสะท้อนของเรื่องจริง
ผันและผ่านคือวันวานของเรื่องเก่า
เล่าเคยเล่าแทรกความเศร้าไม่ละทิ้ง
ซ้ำและซากฉุดกระชากซากความจริง
เลือนทุกสิ่งเพิ่อดำดิ่งกับมายา
เสพอักษรบนบทกลอนที่หลากหลาย
หวังช่วยคลายปมร้ายอันปริศนา
เลือนและลดภาพปรากฎที่ลวงตา
ไขมายาของปริศนาในบทกลอน...
23 มีนาคม 2546 22:30 น.
คะน้า
ปลดปล่อยหัวใจให้ฉันที
ปลดปล่อยจากนาทีที่ฝันร้าย
คืนค่ำที่มืดมนทุรนทุราย
คืนที่คล้ายจะมีคุณให้อุ่นใจ
แต่แล้วกลับไม่มีไม่เคยเห็น
จนใจแสนเยือกเย็นและหวั่นไหว
เคยมีคุณแต่วันนี้ไม่มีใคร
จะเอนซบพิงไหล่ของใครกัน
โปรดปลดโซ่ตรวนแห่งความรัก
และคลายหลักความภักดีที่คงมั่น
ปล่อยหัวใจให้อิสระไปจากกัน
ไม่หลงเหลือความฝันไว้กับคุณ
เผื่อว่าวันพรุ่งนี้อาจดีกว่า
ฉันจะลืมไปเลยว่าโลกกำลังหมุน
ลืมหมดสิ้นความห่วงใยเคยเจือจุน
ลืมว่าเคยรักคุณอย่างหมดใจ....
9 มีนาคม 2546 10:56 น.
คะน้า
เพราะฉันมันคนใจอ่อน
ทนฟังคำอ้อนวอนไม่เคยได้
อย่าเลยอย่าให้ฉันต้องกลับไป
รับฟังเรื่องของหัวใจใครอีกเลย
กลัวใจหวั่นไหวให้ต้องเจ็บ
จะขอเก็บหัวใจไว้เฉย-เฉย
หากความรักผ่านมาก็ให้มันผ่านเลย
ไม่อยากกลับไปคุ้นเคยให้เจ็บจม....
9 มีนาคม 2546 10:52 น.
คะน้า
ยอมรับกับใครๆ
ไม่ว่านานเท่าไหร่ก็ไม่เคยลืมเธอ
จดจำแต่วันที่เคยมีเราเสมอ
วันแรกที่ได้ใกล้เธอช่างสำคัญ
กลิ่นน้ำหอมยังอุ่นอ่อน
แววตาเอื้ออาทรยังจำมั่น
ทุกถ้อยคำที่เคยพูดคุยกัน
และคำ รัก ที่เธอบอกสั้นๆด้วยหัวใจ
ยังปริ่มอยู่ในความรู้สึก
เปี่ยมอยู่ในสำนึกที่รอนไหว
แม้วันนี้เธอไม่มีฉันแล้วในหัวใจ
ก็ยังคงคิดถึงเธอเรื่อยไป...คนดี
หน้าส่วนตัว
3262
