26 กันยายน 2545 23:13 น.
คะน้า
ขอเลือกเป็นสายลมที่แกว่งไกว
รู้สึกได้แต่ไม่อาจจะมองเห็น
ไม่อยากให้ภาพของฉันมันชัดเจน
จึงหลบเร้นแฝงกายเป็นเช่นสายลม
คอยอยู่ใกล้กอดเธอไว้ในอ้อมแขน
มอบความสุขไว้ทดแทนความขื่นขม
ให้รักฉันชื่นฉ่ำเย็นเช่นสายลม
ขับไล่ความทุกข์ระทมในใจเธอ...
I WISH I COULD BE THE BLOWING WIND AROUND YOU........SO YOU CAN TOUCH BUT IM INVISIBLE..............WHEN YOU SEEK ME,YOU LL FIND JUST EMPTY SPACE....THATS MY CAMOUFLAGE I INTEND TO BE BY YOU.........EVERYDAY&EVERYNIGHT ILL BE HOLDING YOU CLOSE..................WHENEVER YOU TASTE BITTER,I WILL BLOW BLISSFULNESS TO YOU............TO EXPEL MISERY AWAY FROM YOUR MIND...........IM JUST LIKE THE WIND.
21 กันยายน 2545 12:20 น.
คะน้า
มัวม่านฟ้าหม่นม่านฝน
น้ำตาพร่าหล่นหลั่งไหล
คิดถึงความหลังครั้งเสียใจ
คิดถีงวันสุดท้ายก่อนอำลา
ลาแล้วในวันนั้น
ไม่มีกันและกันให้ห่วงหา
ไม่มีเธอไม่มีฉันวันข้างหน้า
มีเพียงหยาดน้ำตาที่พร่าริน....
20 กันยายน 2545 19:07 น.
คะน้า
ในภาพฝันอันมืดมัว
ยังมองเห็นเงาสลัวของเธออยู่
เธอคงไม่เคยจะรับรู้
ว่ามีใครเฝ้าดูความเป็นไป
เฝ้ามองเธออย่างเงียบเงียบ
ข่มความเจ็บที่เกินเปรียบอย่างสั่นไหว
สำหรับคนที่เธอเคยทิ้งไป
คงไม่สามารถทำสิ่งใดนอกจากเฝ้ารอ...
20 กันยายน 2545 19:02 น.
คะน้า
อย่าเรียกมันว่าความรักอีกเลย
ในเมื่อเธอไม่เคยเข้าใจมันอย่างลึกซึ้ง
และไม่เคยเห็นความสำคัญของใครอีกคนหนึ่ง
คนที่คอยคิดถึงเธอตลอดเวลา
อย่าเรียกมันว่าความรักอีกเลย
เพราะสิ่งที่เธอเอ่ยมันแค่ความปรารถนา
ทำทุกอย่างเพียงเพื่อให้ได้มา
จากนั้นก็ลดคุณค่าเมื่อครอบครอง
อย่าเรียกมันว่าความรักอีกเลย
เพราะสิ่งที่เปิดเผยมันก็แค่คนมีเจ้าของ
เยื่อใยที่ถูกทิ้งขว้างเหินห่างจากการเหลียวมอง
สุดท้ายก็มีแค่ตราจองที่เธอไม่เคยมองและใส่ใจ...
หน้าส่วนตัว
1002
