26 มกราคม 2545 18:00 น.
คะน้า
กับสายฝนที่หลงฤดู
วันที่กำลังหดหู่และอ่อนไหว
มองไปนอกหน้าต่างไม่เห็นใคร
มีแต่สายฝนโปรยปรายสาดกระเซ็น
ท่วงทำนองบทเพลงที่แสนเศร้า
แว่วมาอย่างแผ่วเบาแบบซ่อนเร้น
หัวใจยิ่งเดียวดายและเยียบเย็น
ในวันที่มองไม่เห็นใครข้างเคียง
ภูมิอากาศแบบเดียวกับวันนี้
แต่วันที่มีเธอใจกลับไม่มีเสียง
มันอบอุ่นกับบทเพลงที่ร้อยเรียง
แม้แต่เสียงเพลงเศร้าไม่เหงาตาม
คงเพราะความผูกพันที่อ่อนไหว
ความใกล้ไกลทำให้หัวใจช่างไหวหวาม
ความคิดถึงมันรัดรึงจิตใจทุกโมงยาม
โหยหาแต่ความต้องการจะพบคุณ
สัมผัสอุ่นๆเสียงคุ้นๆยังจำได้
เคยมีคุณคอยอยู่ใกล้ให้ไออุ่น
เมื่อหลับตายังฝันว่าได้พบคุณ
กระซิบถ้อยคำที่แสนคุ้นว่า รักกัน....
25 มกราคม 2545 21:36 น.
คะน้า
ไม่เคยปฏิบัติต่อคนพิเศษอย่างไม่พิเศษ
เพราะฉันกั้นเขตความรักต่อเธอไว้อย่างคงมั่น
เธอจึงได้รับแต่สิ่งที่ดีที่สุดจากใจฉัน
โดยไม่เคยแบ่งปันเขตของความรักนั้นให้กับใคร
เธอจึงเป็นคนพิเศษของความรัก
ทำให้ฉันได้รู้จักความหมายของการให้
เธอจะไม่เคว้งคว้างหรืออ้างว้างอีกต่อไป
ฉันจะเป็นคนของใจที่คอยห่วงใยอยู่ใกล้เธอ
จึงไม่อยากเห็นแม้แค่แววตาต้องวูบไหว
ฉันอยากเห็นเพียงเธอยิ้มแจ่มใสได้เสมอ
แม้มิอาจกางกั้นทุกข์ร้ายให้ไกลจากเธอ
ก็ไม่ขอเป็นคนที่ทำร้ายเธอได้สักครั้งเดียว
ฉันจึงรักเธอด้วยทั้งหมดของหัวใจที่ฉันมี
โดยไม่คิดที่จะเก็บกักไว้สักส่วนเสี้ยว
หากโลกของฉันคือเธอเสมอเธอคนเดียว
ฉันก็รักทุกวินาทีที่ชีวิตได้ข้องเกี่ยวอยู่กับเธอ....
16 มกราคม 2545 22:33 น.
คะน้า
โลกสอนให้ฉันกล้าแกร่งไม่ใช่แข็งกร้าว
รอยเจ็บจากการปวดร้าวสอนให้ฉันเลิกอ่อนไหว
รอยแผลที่โดนซ้ำๆในหัวใจ
สอนให้ฉันไม่ยอมเจ็บจากใครฟรีๆ
ฉันจึงเป็นเหมือนคนใจร้าย
เพราะหัวใจเคยโดนทำลายมาก่อนหน้านี้
ถึงแม้เธอจะดูเหมือนคนที่ดีแสนดี
ก็ยังไม่เพียงพอที่ฉันจะฝากใจดวงนี้ไว้กับใคร
อย่าทวงถามถึงความมั่นคง
รอให้เห็นความซื่อตรงของเธอก่อนจะดีไหม
เวลาเท่านั้นถึงจะพิสูจน์อะไรๆ
และอย่าลืมว่าหัวใจฉันจะไม่ยอมเจ็บจากใครฟรีๆ
16 มกราคม 2545 19:26 น.
คะน้า
อย่าโทษใครเลยดีกว่า
รักแล้วเสียน้ำตาก็แค่นั้น
จะต้องทำให้เสียความรู้สึกทำไมกัน
ด้วยการโทษว่าความผิดนั้นเป็นของใคร
เพราะความรักเกิดจากเราสองคน
เมื่อต่างก็มีเหตุผลของการผลักไส
อย่างน้อยหากจากกันควรจากด้วยความเข้าใจ
หยุดทำร้ายกันดีไหมเผื่อจะได้เหลือไว้ซึ่งความรู้สึกดีดี
เราคงผิดด้วยกันทั้งคู่
ความรักที่มีอยู่จึงเป็นไปได้แค่นี้
ที่ผ่านมาเราคงหลงระเริงไปกับลมปากที่แสนดี
ที่เพิ่งเข้าใจวันนี้....ว่ามันไม่มีจริง.....
16 มกราคม 2545 19:26 น.
คะน้า
ยังรักเขาอยู่ใช่ไหม
เธอถึงยังพูดอยู่ร่ำไปในเรื่องราวเก่าๆ
รอยอดีตยังตามติดเป็นเงา
รู้รึเปล่ามันปวดร้าวทุกคราวที่ฟัง
หากยังเหลือซึ่งเยื่อใย
ก็จงกลับไปฉันไม่ฉุดรั้ง
เหนื่อยแล้วหัวใจไม่อยากรับฟัง
อดีตความหลังที่ฝังใจใคร
อย่าบอกว่ายังรักฉัน
ถ้าในปัจจุบันมันไม่ใช่
ฉันไม่อยากเป็นตัวสำรองของใคร
หากลืมเขาไม่ได้ก็จงกลับไป
ทำตามความต้องการของใจเธอก็แล้วกัน...
หน้าส่วนตัว
752
