24 ธันวาคม 2544 19:40 น.
คะน้า
จะบอกเธออย่างไรดี
กับความรู้สึกที่มีในทั้งหมด
มันมากมายจนไม่มีคำใดมาแทนทด
เพื่อบอกเรื่องราวทั้งหมดในหัวใจ
รู้แต่เพียงมีความรู้สึกดีดี
ให้กับเธอคนนี้มากกว่าคนใหนๆ
ยิ่งใกล้ชิดยิ่งอยากจะผูกพันกว่าใครๆ
แต่ไม่รู้จะเริ่มต้นบอกสิ่งใดออกมา
ในเมื่อปากพูดไม่ออก
ฉันก็จะบอกด้วยใจดีกว่า
สักครั้งที่เธอหันมาสบตา
เธอก็คงรู้ว่าฉันรู้สึกมากกว่าความเป็นเพื่อน....
22 ธันวาคม 2544 22:04 น.
คะน้า
ความคิดถึงของฉันกำลังเดินทาง
อยู่ระหว่างความฝันในวันเหงา
โดยสารมาบนรถเมล์ของความเศร้า
ผ่านมาในแสงเงาของค่ำคืน
เนิ่นนานที่ความคิดถึงออกเดินทาง
ทุกค่ำคืนที่อ้างว้างและดึกดื่น
รู้แต่เพียงต้องเดินทางทุกวันคืน
ทั้งยามหลับยามตื่น คิดถึงเธอ
22 ธันวาคม 2544 21:50 น.
คะน้า
ขอเป็นคนที่เธอมีไว้ค่อยๆรัก
ทำความรู้จักกับหัวใจที่ละน้อย
จะคอยซึมซับความเป็นเธอที่ละหน่อย
แล้วค่อยๆเรียนรู้ซึ่งกันและกัน
จะเติมความรักทีละนิดให้ชีวิต
เติมความคิดความห่วงใยใส่ความฝัน
เอาความสุขความเศร้าเคล้าด้วยกัน
ร่วมแบ่งปันทุกคืนวันที่ยาวนาน
ขอเป็นคนที่อยู่ใกล้เธอเสมอ
ขอเพียงเธอเชื่อใจแม้วันผ่าน
หากวันหน้ามีอุปสรรคเป็นปราการ
จะจูงมือเธอเดินก้าวผ่านอย่างมั่นคง...
19 ธันวาคม 2544 22:19 น.
คะน้า
ฉันไม่ได้เข้มแข็งอะไรเลย
เพียงแต่กลัวการเปิดเผยก็เท่านั้น
ฉันกลัวเหลือเกินกลัวว่าสักวัน
ความอ่อนแอจะทำร้ายฉันอย่างเลือดเย็น
จึงทำเป็นแข็งกล้าจนแข็งกร้าว
ที่จริงก็เพียงปิดรอยร้าวไม่ให้เห็น
ท่าทางเฉยชาและเลือดเย็น
แต่ก็ไม่อาจปิดรอยเหงาที่ชัดเจนในแววตา
ดูเหมือนเข้มแข็งและชาเฉย
จริงๆแล้วก็ไม่ได้คุ้นเคยอะไรนักหนา
ยังคงเป็นเพียงผู้หญิงธรรมดา
เมื่อเจ็บก็มีน้ำตาทุกข์โศกรอน
เพียงไม่ต้องการแสดงให้ใครรู้
รอยร้าวที่มีอยู่จึงเก็บซ่อน
ฉันอาจเป็นแค่ตัวแสดงหนึ่งในโลกแห่งละคร
ที่ไม่อยากโดนทำร้ายทุกบททุกตอน...เพราะความไหวอ่อนของตัวเอง
19 ธันวาคม 2544 20:38 น.
คะน้า
มันคงเป็นเรื่องยากใช่ไหม
ที่จะส่งผ่านความรู้สึกใดๆข้ามไปหา
วันนี้ที่เธอห่างไกลจนลืมกลับมา
ทุกความห่วงใยมันคงไร้ค่าไม่อาจถึงกัน
หัวใจเธอคงฝากไว้กับใครอื่น
รักจากฉันทุกวันคืนจึงถูกปิดกั้น
ยิ่งคิดถึงยิ่งห่วงใยเหมือนยิ่งไกลห่างกัน
ไม่เคยทำให้เธอไหวหวั่นลืมใครบางคนที่นั่น
เพื่อคิดถึงฉันสักนาที.......
หน้าส่วนตัว
815
