3 กรกฎาคม 2545 21:45 น.
คะน้า
กอดตัวเองเอาไว้อย่างไม่เข้าใจ
ว่าทำไมถึงไม่ลืมใครเสียทีหนอ
ยังวนเวียนอยู่ที่เก่าเพื่อเฝ้ารอ
ขังตัวเองอยู่ในความทุกข์ท้อเพื่ออะไร
มันอาจเป็นเรื่องที่ไร้เหตุผล
ว่าทำไมถึงต้องทนอยู่กับความหวั่นไหว
ความรักไม่น่ามีคำถามว่าทำอะไรเพื่ออะไร
เพราะถ้าเธอเคยรักใครอย่างหมดหัวใจจะรู้ดี...
25 มิถุนายน 2545 10:47 น.
คะน้า
อ้อมอกใดใหนจะอุ่นเท่าอกแม่
ถึงเป็นแค่เดรัจฉานที่พานพบ
เปี่ยมความรักกว้างไกลไร้จุดจบ
ปริ่มทำนบรักแท้ที่แม่มี
สองแขนนี้จะตระกองและกอดเจ้า
อยู่เป็นเงาข้างกายไม่หน่ายหนี
จะปกปักษ์รักเจ้าเท่าชีวี
จนกว่าเถ้าธุลีจะกลบตน....
25 มิถุนายน 2545 10:25 น.
คะน้า
คราบตะไคร่เทาหม่นบนขอบตึก
ทักสำนึกทวงถามความเก่าเก่า
ฝังอดีตขีดให้เห็นเพียงเลา-เลา
เป็นภาพเงาซ้อนจางทางรุ่งเรือง
เคยฟุ้งเฟื่องเรืองรองของยุคหนึ่ง
เคยติดตรึงความสง่ามาต่อเนื่อง
ผ่านเหตุการณ์ผ่านเวลามานับเนือง
ความรุ่งเรืองที่มองเห็นเป็นตำนาน
จากยุคเก่าสู่ยุคใหม่ให้กำหนด
ร่องรอยที่ปรากฏได้แผ่ซ่าน
เคลือบอณูแฝงเร้นเป็นวิญญาณ
บนทางผ่านของม่านกาลเวลา....
22 มิถุนายน 2545 20:18 น.
คะน้า
มันจบลงแล้วจริงๆใช่ไหม
มันหมายถึงต่อไปไม่มีเธออยู่ใกล้ได้เห็นหน้า
ที่เงียบหายไปให้แทนความเข้าใจว่าเธอลา
และการไม่โทรมาก็ให้เข้าใจได้ว่าเธอทิ้งกัน
ไม่มีเธออีกแล้วใช่ไหมในชีวิต
ไม่มีแล้วไม่มีสิทธิ์ให้คิดฝัน
ต่อไปเราคือคนแปลกหน้าลาจากกัน
ที่ผ่านมาก็คือฝันที่ตามหลอกหลอนฉันทุกค่ำคืน
เพียงอยากจะขอร้องเธอเป็นครั้งสุดท้าย
ก่อนจะหมดความหมายกลายเป็นคนอื่น
โปรดกลับมาบอกลากันอยากฟังจากปากเธอนั้นว่าไม่มีวันจะย้อนคืน
ความรักที่ยากจะรื้อฟื้นและหัวใจที่กลายเป็นอื่นจะคืนให้เธอ
15 มิถุนายน 2545 14:55 น.
คะน้า
ขอบคุณสำหรับทุกสิ่งทุกอย่าง
แม้มิอาจร่วมทางอย่างที่ใจคิดฝัน
เธอยังเป็นความสวยงามในคืนและวัน
ยังอยู่ในใจฉันอย่างไม่มีวันจะลืมเลือน
ได้แต่เก็บเธอไว้กับความรู้สึกที่ดี
ในความทรงจำที่ไม่มีสิ่งใดมาแปดเปื้อน
คิดว่าสักวันความรักนั้นจะกลับมาเยือน
อาจเปลี่ยนมารูปของเพื่อนก็ไม่เป็นไร
ถึงแม้ฉันจะเสียคนที่ฉันรัก
แต่ก็น่ายินดีนักที่จะได้เพื่อนเพิ่มขึ้นใหม่
ฉันจะอยู่ข้าง-ข้างเธอตลอดไป
เหมือนทางรถไฟที่เคียงขนานกันไป
โดยมิได้บรรจบกัน......
หน้าส่วนตัว
1631
