อุปัฎฐิตาฉันท์ ๑๑ ๏ งามเหมือนนิรมิต     เฉพาะกิจฉลองกาล ดวงแสงนภสาน         พุทศาสน์อมรใส ๏ เพ็ญเดือนระดะดาว  รุจิพราวสว่างไพร เย็นนุ่มศิระนัย            ฤดิน้อมมนัสนำ ๏ นวลผ่องอุรพา        วิสะขาพิศุทธิ์คำ ฟังเทศน์อภิธรรม        อติทั่วไผททอง ๏ เรืองในธรณี           ปุรมีอร่ามมอง ชื่นพลอยปิติผอง        จิตเพริศชโลมพา ๏ คืนเพ็ญระวิพราว     วรคราวประสูติครา หอมเมืองสุรมา          ปรมัตถ์อุบัติพลัน ๏ ตรัสรู้สิริเรียง          ทุกข์เคียงนิโรธครัน มรรคศรีพิรสันต์          สมุทัยพิไลสม ๏ นิพพานประลุเพลิน  ฤดิเชิญวิบูลย์ชม ฉ่ำพรฐิติพรม            ปฏิพัทธ์ประโลมเพียง ๏ ลานบุญรตะบุญ       นพคุณสนานเคียง ธรรมสอนสุจิเสียง       พิธิศาสน์ประจงศรี ๏ มวลชนสหชาติ       มติชาติประชาชี สวดมนต์จิระมี           สุวิมลกระชุ่มมาน ๏ งามเหมือนนิรมิต     เฉพาะกิจเฉลิมการ ศรัทธรรมชุติทาน       นิธิทัศน์สวัสดิ์เทอญ ๚ะ๛

                                คอนพูทน

๏ จรุงไกลหอมดั่งแก้ม         เอยกานท์ พราวสกาวเรือนวรรณกรรม     เสนาะก้อง ยินครวญบรรเลงขาน            สดับขับ รักษ์คัดจึงเรียงคล้อง            สนั่นขรมฯ ๏ ชมแพรวลำนำเพริศ          เชลงพา คำพร่ำบาดคมพลอย           อร่ามพิศ ฉลุศิลป์ปิ่นภาษา                นิพนธ์ศาสตร์ พลัน!!นั่น “เกินคาด” นิด       เหตุไฉนฯ ๏ กลอนใคร? หกตกพื้น       ลานประพันธ์ มองพร่างรอยบทเพลง         หยาดแพร้ว บางความหลากมากฝัน         แรงใฝ่ เก็บเหล่า “กลอนหก” แล้ว    จัดสลวยฯ ๏ จรดสวยบรรจงซ่อม          ประดอยสาย เติมศักดิ์หักแตกแซม           แต่งสร้อย หวานชงเปิดออกฉาย           ประดับฉัตร พราวแอร่มกลัดพวงร้อย        เสนอเรียงฯ ๏ เคียงนำบรรเจิดนุ่ม           สำนวน สานเนียนเป็นสำเนียง          กระชุ่มนัก ขาดหายจักคืนหวน             มาห่อ เชิญแลชมคมลักษณ์           ชื่นหลายฯ ๏ กลายครวญจากกลอนครั้น  ละมุนคลอ ตวัดขีดมาเป็นโคลง             เลบงครบ หยดสนุกบันเทิงหนอ           เหยาะเสนาะ สนานเพลินอักษราพบ          ฉะฉ่ำผล ๚ะ๛            .................................. โคลงวิชชุมาลี                   คอนพูทน