คนดีอย่าท้อ

คอนพูทน

๏ ศรีศรีบรรจงสาน           เรียงสานจัดแต่งสร้อย
หยิบพจน์วางคำพร้อย       เถิดเพี้ยงเถิดผองฯ

๏ แสงทองสีนวลถัก          งามลักษณ์ยลพ่างล้วน
พิศทั่วเพลินเจริญถ้วน       ชื่นแท้หอมสถานฯ

๏ เพรงกานท์แลเฉพาะกิจ จรดลิขิตรินกล่าวครั้น
เลบงนุ่มเติมขวัญนั้น         เพื่อนี้ผจงหนอฯ

๏ ขอจันทร์สวยบรรเจิด      เพ็ญเลิศดวงแจ่มล้น
ปลุกค่าชวนคนข้น             อีกครั้งสนานคอนฯ

๏ ไกลจรมาบรรจบ           ลองทบแลอย่าท้อ
ชวนเล่นเขียนเพลงล้อ     กล่อมหล้าสราญหลายฯ

๏ อรุณฉายเย็นลมโชย      โรยชิดยามแดดเช้า
รอคู่บินเริงเคล้า               จูบเคลิ้มเสมอครวญฯ

๏ คืนหวนหยิบเวหา          พฤกษาโอบกอดไซร้
ฝากเวี่ยดวงจันทร์ไว้         แนบเวิ้งริมสวรรค์ฯ

๏ ผูกพันมธุรสผาด           บาดคมคราร่วมคล้อง
ฟังเพราะยินเสนาะพร้อง   ช่อพลิ้วเกษมพราวฯ

๏ คราวฝันอุปสรรคขวาง    บนทางปลงแน่แท้
ทุรลักษณ์เพียงเคียงแล้      ปล่อยแล้วไกลไหลฯ

๏ แรงใจรจนาจินต์            ศิลป์นบคำจรัสน้อม
เชิญพิพิธคนดีพร้อม         ฉลุแพร้วฉลักผล๚ 
                                        คอนพูทน
โคลงสามสุภาพ