28 ธันวาคม 2555 09:34 น.

ส.ค.ส.๒๕๕๖

อินทรวงศ์ฉันท์๑๒
๏ เรียงบานอร่ามเบิก         ศุภฤกษ์กระจ่างอุไร
ชื่นทั่วชโลมไทย                ปิยทัศน์อมรสถานฯ

๏ ครบวันดิถีเวียน         ปิติเที้ยรวิจิตรประทาน
ปีใหม่สราญมาน               นิรมิตแอร่มกระมลฯ

๏ เลอพรเฉลิมพร              นวพรเผดียงนิพนธ์
ขอเพียงประสาทผล          ชุติพร้อมสนองวิภาฯ

๏ เทวาสวรรค์เวียง               จิระเรียงสดับอุรา
เปรมครบสนานครา     ยศคราววิบูลย์ประคองฯ

๏ โชคพลอยจรัสแพรว    ระวิแก้วพิศาลตระกอง
งามพราวประสบผอง      จิตเพริศสุภัคสุพรรณฯ

๏ ไตรรัตน์พิศุทธิ์รักษ์       อภิรักษ์ตลอดนิรันดร์
เทพสรวงพิเศษสรร             ฐิติเสกถวัลย์ผสมฯ

๏ เงินเทตระการทอง           นิธิรองเสมอภิรมย์
เรืองโชติวิชาฉม                  ภคช่วยสนั่นวิชัยฯ

๏ ศักดิ์สิทธิ์ผจงสาน        ปฏิภาณเจริญประไพร
ทุกสิ่งสว่างใส                 รตะศรีพิลาสประสงค์ฯ

๏ สมหวังสฤษฏ์วาด         มนหยาดขจรประยงค์
บรรเจิดประเสริฐจง          วรแจ่มประภาพพจีฯ

๏ ปีใหม่มะเส็งมนต์                   สิริดลสวัสดิ์ฤดี
ดั่งปองเกษมปรีดิ์  สุขปานพิมานเถอะเทอญ๚ะ๛
                                               ஐคอนพูทนஐ

3500

love

comment

12 ธันวาคม 2555 10:13 น.

ที่นี่..ไม่มีครู

คอนพูทน

ติดตาหนออยู่นั้น ตลอดนาน เห็นเนอ
คือภาพเดนอันธพาล พล่าล้าง
เพลินคำ..ท่านสอนขาน เพียงครู่
กระสุนสั่งสถานการณ์สร้าง พิฆาตสิ้นครูสอน

เลยขาดตอน..ล้วนต่าง ขาดตอน
เพลงเข่นพาแคลนคลอน วิบัติเคล้า
พวกเขาเด็กโขดขอน หมดค่า
เกินเจ็บกระทำกระเทือนเจ้า ประจักษ์แท้รอยสถาน

การเรียนหนอเมื่อร้าง ครูเรา รวนเลย
มืดบอดปัญญาเบา ดั่งบ้า
สุดเขตป่าแดนเขา รอลิขิต ครูนอ
คอยเล่าคอยคอยล้า ผ่านแล้งมาหลาย นานแล

ปองหมายดังที่แม้น หมายปอง
คงไป่มีใครมอง ย่างแม้
ความสยดเรื่องราวสยอง ยากนั่น หยุดนา
เสมือนสลดอนาคตแล้ เหล่านี้ทำไฉน ฉงนเนอ

เชิญใครเถิด..เถิดครั้น มาครู
สนิทชิดเคียงเรียงชู เพื่อเชื้อ
สงสารนักพวกหนู อยากนี่ เรียนนอ
โปรดอุ่นโชยโปรยเอื้อ อ่อนนั้นวิชาสนอง บารนี

มองครู..แดดเริ่มคล้อย มองครา
ยังไม่มีครูมา หม่นไซร้
คงหวาดระส่ำฤทัยผวา จึงประหวั่น ระแวงแล
รอ..เหนื่อยรานนานไร้ จ่อมร้าวจิตเรียง อนาถฤๅ
คอนพูทน

ส.ค.ส.๒๕๕๖

ที่นี่..ไม่มีครู

เฉลิมชนม์พระภูมีสดุดีมหาราชัน