ขุดซากมาเสพ

คอนพูทน

พิพากษาล้างสั่ง                มลายสูญ
เหมือนศักดิ์ศรีอวสาน         หมดสิ้น
ยังกอบกิจเกื้อกูล               ของเก่า
คงเล่ห์คมคุ้นลิ้น                ลื่นไหลฯ

ครางัดซากเน่าง้าง             ทำงาน
ถึงกระเทือนทุกไทย           ทั่วท้อง
ยังสนุกและสนาน              เสียงสนั่น
มากพวกมาแม้นพ้อง          ลากพาฯ

คงคราป่วนปั่นครั้ง             อีกคราว
หนออนาถวาสนา              ชาตินั้น
ดำขลับกลับทำขาว            เทียมค่า
ชูชั่วเชิดช้าชั้น                  โฉดชินฯ

พรมพราวเพลงพล่าพร้อม    เพียงผลาญ
รวมก่อกันเรียงกิน             ร่วมเกื้อ
โหดห้ำหั่นหักหาญ             หวนหาก
ชวนช่วยชงช้ำเชื้อ              ช่อฉลฯ

อันใดในจากด้วย                แดงคดี
ยอมนั่นหลังจำนน              ตบหน้า
ปวงชนประชาชี                 เออช่าง
ปล่อยปละละแล้วล้า            หมดลมฯ

อย่างเดียวจึงกร่างดั้น          โลภดัง
อยากเสพยังสุขสม              อยู่ไซร้
ขอเวียนวาดตามหวัง          วนว่าย
เมืองเร่าคงร้ายไร้               อร่ามเรืองฯ

ยอมเปรอะปีนป่ายป้อง        ดังปอง
ตัวเปล่ายังทนเปลือง           ยิ่งเปื้อน
พิษกระหน่ำสาดสนอง         หายสนุก
ยามย่างยากอ้างเอื้อน         ไม่เอาฯ

จึงเริงกันเข้ารุก                 ราญรอน
เหยียบเข่นทุกเหล่าเขา       แยกข้าง
ย่ำเกียรติประชากร            เกินกล่าว
คนเลือกมาอ้าอ้าง             ใส่เองฯ

บ้านเรือนลุกผ่าวร้อน         พลอยรวน
หนอเหล่าพวกนักเลง         อีกแล้ว
พลายโหงห่าคืนหวน          ควงหอก
วันคร่ามาเคล้าแคล้ว          ครึกโครมฯ

โอ้ดวงเจ้าดอกด้าน            จงดล
ลดเถิดแรงถาโถม             มากทั้ง
จงคิดหยุดคนขน              มาฆ่า
เพียงเพลี่ยงพาพล้ำพลั้ง     พิษแผลฯ
.................................
โคลงดั้นบาทกุญชร