28 กุมภาพันธ์ 2550 11:14 น.
คอนพูทน
ใกล้เวลาสายัณห์ตะวันใกล้
หอมดอกไม้ชายป่าพฤกษาหอม
ยอมลำบากตรากตรำก็จำยอม
ทนอดออมพร้อมอยู่จะสู้ทน
เฝ้าหักร้างถางพงก็คงเฝ้า
สนแต่เจ้าจอมใจอื่นไม่สน
ยลนาไร่ให้รื่นชื่นน่ายล
ทั้งดอกผลพวงพราวสกาวทั้ง
เก็บเกี่ยวเสร็จขายส่งคงได้เก็บ
หวังว่าเหน็บหนาวนี้ที่พี่หวัง
ฟังคำนวลนานนมยังคมฟัง
รอเงินยังย่ำแย่แน่คงรอ
แล้วเดินทางกลางไพรออกไปแล้ว
จ่อจิตแน่วถึงนางพลางจดจ่อ
ท้อพอทราบทรวงสั่นใจมันท้อ
เธออ้อร้อทิ้งรักประจักษ์เธอ
หนีเข้ากรุงแล้วกลายชายพาหนี
เก้อครานี้คราวหน้าอย่าได้เก้อ
เจออีกหนคนยากยังอยากเจอ
พกความเซ่อซมซานอยู่นานพก
เจ็บจนจุกจอมใจทำให้เจ็บ
อกเอ๋ยเหน็บหนาวนี้ที่ในอก
ฟกฟูมฟายชายช่างชอกช้ำฟก
นวลผันผกโผผินยุพิณนวล
ปล่อยคนช้ำคร่ำครวญรัญจวนปล่อย
หวนคืนคอยกลอยกวินถวิลหวน
รวนระส่ำพร่ำเพ้อละเมอรวน
เลยไม่ชวนชมชิดคิดง้อเลย
จากไปแล้วแก้วงามเมื่อยามจาก
เอ่ยคำฝากมากนิดมิคิดเอ่ย
เคยพะนอคลอเคียงก็เพียงเคย
พ้นคู่เชยชมชิดลิขิตพ้น
อยู่แห่งไหนใจถามนงรามอยู่
ก่นและกู่ฟ้าก้องร้องเรียกก่น
ล้นทะลักรักนุชพิสุทธิ์ล้น
ดวงกมลไกลเหมือนเดือนรอดวง
ต่อแต่นี้นี่ไหนยังไงต่อ
หวงแต่พองามเพียงรักเรียงหวง
ทรวงระบมตรมเหน็บยิ่งเจ็บทรวง
คำคนลวงบาดลึก ถึกทุกคำ
..........................
26 กุมภาพันธ์ 2550 10:40 น.
คอนพูทน
คิดถึงคุณคนไกลฤทัยห่วง
โอ้พุ่มพวงพาณีวจีหอม
หน้าที่จึง..ถึงจากพรากพะยอม
รักสุกงอมจอมใจไปต่างแคว้น
คำคนคอยลอยลึกระทึกแว่ว
เคยเจื้อยแจ้วเจรจาว่าหวงแหน
มองดาวเดือนเดียวกันสัมพันธ์แทน
ยืนใจลอยคอยแฟนรักแน่นทรวง
ป่านนี้คุณคนดีของพี่หลับ
หรือตื่นนับ..สดับดาวสกาวห้วง
ระยะทางห่างจึงคะนึงรวง
รักล้นดวงฤดีนี้..พี่มอบเธอ
อยากพบพิศพักตร์พริ้มเนื้อนิ่มน้อง
เคียงประคองคลอคู่อยู่เสมอ
จิตระส่ำรัมพามาชวนเพ้อ
โอ้อกเอออวบอิ่มยามยิ้มยวน
ฝากบทกลอนวอนรอขอหอมแก้ม
โฉมแฉล้มแช่มชื่นจะคืนหวน
หลับให้อุ่นไออบกระทบนวล
จูบรัญจวนชวนฝันก่อนวันเจอ..ฯ
..................................
24 กุมภาพันธ์ 2550 10:15 น.
คอนพูทน
เย็นลมโชย..โปรยพลิ้วละลิ่วพร้อย
นั่งเหม่อลอยคอยใครอยู่ใต้สน
เป็นทิวแถวแนวยาวเมื่อยามยล
ไกลลิบล้นพ้นตาฟ้าสีคราม
หินใหญ่น้อย..เรียงกันระเกะระกะ
คลื่นปะทะโถมถาน่าเกรงขาม
ทะเลสวยน้ำใส..หาดทรายงาม
ยิ่งพอยามย่ำเย็นแดดเล่นลม
หาดทรายขาวพราวพร่างกลางเกลียวคลื่น
ช่างแช่มชื่นชวนชิด..สนิทสนม
ทิวทัศน์เรียง..เคียงอร่ามคงความคม
เพลินพลิ้วพรมเพ่งพิศ..วิจิตรมอง
เมื่อคลื่นซัดเสียงซ่าเข้าหาฝั่ง
ไหลคืนหลังฟองลู่..ลอยละล่อง
ปูลมแล่นลิ่วล้ำล้วนช่ำชอง
ไอละอองต้องลมพรมพลิ้วกาย
อัสดงคงครวญรัญจวนแว่ว
จากไกลแล้วจะคืนกลับ..มิลับหาย
งามพริ้งเพริดเฉิดฉันท์พรรณราย
ลาเสียงทรายคลื่นสาด หาดแฆแฆ
..
22 กุมภาพันธ์ 2550 11:14 น.
คอนพูทน
เรื่องราวชาวเรา ขานเล่าขับลอง
นมนานเนืองนอง สรวลสันต์หรรษา
สืบติดสานตาม ลือนามมาหนา
เป็นลานกีฬา ประกอบวงการ
นักสู้หนอทราบ เลือดอาบแน่นอก
ไม่ยอมหมดยก แม้แตกแหลกลาญ
ชีวิตปลิดปลง แผลผงพาพาน
เกิดนั้นตำนาน สู้ตายยิบตา
พลางเมื่องามมอง ทุกท้องทั่วทิศ
มากหมู่มวลมิตร ชื่นวันหรรษา
แหล่งพักนักเลง ครื้นเครงทุกครา
ปวดเมื่อยงานมา ขอพักสักวัน
นักสู้คู่สม ผู้ชมพาชอบ
ชวนพิศชิดขอบ ต่างโถมโรมรัน
หางดำหัวแดง ทิ่มแทงเทียมทัน
ช่างเด็ดเผ็ดมัน เชียร์อื้อดังอึง
ไอ้เหลืองหางขาว ขายาวยามยล
พาชอบพอชน ต่างติดตราตรึง
ตีซ้อนต้อนซุก ล้มลุกรุกถึง
ต่างเจ็บต่างจึง ทิ่มแข้งแทงคม
เงินวางรางวัล เดิมพันมากพอ
ยินนั่นเชียร์หนอ เลือดสีสาดสม
โดนตีตาแตก พิษแทรกพาซม
เย็บกลับตากลม สู้ใหม่ในลาน
กาลามีรู แทนดูเวลา
ลอยพอเลยพา ดิ่งลงตรงฐาน
นั้นหนึ่งอันนับ น้อมรับก่อนราญ
ให้น้ำไม่นาน ยังเกมยาวไกล
เลื่องชื่อลือชา ราคาหลักแสน
เด่นดังทั่วแดน ยากหวั่นพรั่นไหน
เชิงชั้นนั้นพราว ทุกคราวสู้ใคร
ติดตามเต้าไต่ สู่สิงห์สังเวียน
ไก่ชนคนเชียร์ คลอเคลียพันผูก
รักหลงดั่งลูก ฝึกฝากพากเพียร
น้ำต้มพรมตัว อาบทั่วนวลเนียน
ปล่อยตรงลานเตียน ฝึกซ้อมพร้อมตี
เกิดเช่นไก่ชน ทนล้นเป็นเลิศ
ก่อนำกำเนิด สู้สุดศักดิ์ศรี
ล้อมลงวงกลม ผู้ชมมากมี
รอบทั่วเวที ริมลานเพียงลอง..
....................................
20 กุมภาพันธ์ 2550 10:57 น.
คอนพูทน
อ่านนิดฉลาดน้อย
ทบทวนบ่อยทบทวนบ้าง
จดจำก่อนจะจาง
กระจ่างแจ้งกระจ่างใจ
อ่านน้อยฉลาดนิด
หมดพสิษฐ์มิผ่องใส
ชวนเชิญสู่ทางชัย
รักการอ่านรักการเขียน
อ่านมากฉลาดมั่น
เถอะอ่านกันขยันร่ำเรียน
ฝึกฝนกมลเพียร
จะมากค่าจึงหมั่นควร
เชิญเชื้อช่องชี้ชัด
อักษรทัศน์จำรัสถ้วน
ห่างหายสิให้หวน
พรพินิตวิจิตรจำ
ดีนักรักการอ่าน
ปัญญาชาญเชี่ยวเชิงชำ
ถ่องถ้วนกระบวนนำ
ดุจศัสตราพาก้าวไกล...ฯ
.................................
หน้าส่วนตัว
1386
Calendar
Lovers
28 คน เลิฟคอนพูทน
