10 สิงหาคม 2555 09:49 น.

๘๐ พระวัสสามหาราชินี

คอนพูทน

๏ มหาฤกษ์งามพ่างเรื้อง     นครัง  อมรรา
สังคีตฟังเพลินฟัง               สนั่นฟ้า
ทิพย์สรวงเป่าแตรสังข์        ประโคมส่ง
พิศพิลาสบรรโลมหล้า         กระจ่างแล้ววันเฉลิมฯ

๏ เฉลิมชนม์พวงแก้วช่อ     ฉลองชัย
ตลอดทิศมงคลไทย            อร่ามแท้
มไหศวรรย์ส่องประกายไสว  สิริสวัสดิ์
พิศุทธิ์เลิศมาตุเรศแล้         หยดสล้างรายสลอนฯ

๏ เรียงบวรบรรเจิดเวิ้ง       วิศาลวัน
ยลเพริศแดนสยามพลัน      จรัสแพร้ว
ภัสสร สิริกิติ์ สันต์            เจริญสุข
แปดสิบพรรษาแผ้ว            มิ่งพร้อยสราญเพลินฯ

๏ ศักดิ์สิทธิ์เชิญหน่อเชื้อ    สวรรค์ชาว
เทพครบบังคมคราว          ร่วมคล้อง
เมืองหอมสุดกลางหาว       เสวยแห่ง  สุวรรณแฮ
ปวงพสกภิญโญซ้อง           แม่ไซร้สฤษฏ์สมฯ

๏ กรพนมไตรรัตน์นี้           กรานนบ
อุดมสรรพนิรามัยสบ          ปลั่งสร้อย
พิพิธพราวทั่วจักรภพ         ประทานผ่อง
ทวยราษฎร์ถักพวงร้อย       เวี่ยรุ้งถวายรินฯ

๏ ประทินพรขจายชื่นพริ้ม  ปฐพี
บรมนาถมหาราชินี            กราบน้อม
อัครศิลป์กษัตรีย์ศรี            เถกิงศักดิ์
ทรงพระเจริญเทิดพร้อม    สว่างพื้นไผทผอง๚ะ๛
           ............................................
ด้วยเกล้าด้วยกระหม่อม ขอเดชะ
ข้าพระพุทธเจ้า    คอนพูทน				
6 สิงหาคม 2555 16:20 น.

หมาเน่าลอยน้ำ

คอนพูทน

๏ ค่อยค่อยลอยน้ำล่องริมคลองใหญ่
ขึ้นอืดมองพองใหญ่อนาถยิ่ง
คงนั่น..แค่หมาเน่าที่เขาทิ้ง
น้ำพัดเซาะเลาะตลิ่งเหมือนหยุดแล้ว

๏ ติดขอนไม้กิ่งไม้หักรายรก
เบื้องบนผกบินพลิ้วเป็นทิวแถว
ถึงไกลสุดสุดกู่ยังรู้แกว
แผ่วลมกลิ่นรินพัดละมุนเพียง

๏ จึงรวมพลร่อนพลางจากกลางป่า
ลัดฟ้า..หอมสุดฟากโอ!.ยากเลี่ยง
ดูสิดูหมู่แร้งยิ้มโฉบเรียง
ว่าแล้วเคียงลงข้างของว่างนั้น

๏ พญาฝูงเหลียวขวาหันมาซ้าย
เพ่งมอง..ทุกเป้าหมายปลอดภัยมั่น
น้ำลายยืดแรงอยากพิศซากครั้น
จิกลงพลันเรียกเพื่อนอย่าเชือนแช

๏ แร้งลง..ทั้งฝูงลงคงไม่อิ่ม
ทึ้งเนื้อนิ่มมากน้อยตามรอยแผล
แย่งลากไส้ปากสั่นกันจอแจ
แค่เพียงจูบลูบเคลิ้มเกลี้ยงแล้วครา

๏ แม้แต่เศษกระดูกสิ้น..ยังแซะ
แทะจากหมานอนเหม็นจนหมดหมา
ตะกรุมตะกรามเสร็จกิจอนิจจา
เห็นแล้วพานึกพลางบนทางเดิน

๏ เหมือนเศรษฐีมีทรัพย์นับแสนล้าน
ทาสบริวารทุกวันเวียนสรรเสริญ
เลียซอกขาทุกเขตแลกเศษเงิน
แล้วจึงเพลินเกลี้ยงพลันครั้นสุดท้าย

๏ เขาก็โฉบบินเฉื่อยเรื่อยไกลร่อน
ไม่ย้อน..ลืมทุกหยดหมดความหมาย
พวกรุมทึ้งแร้งแทะและเจ้านาย
คล้ายกันนักกับหมาเน่า..ลอยน้ำ ๚ะ๛
                                 คอนพูทน				
17 กรกฎาคม 2555 10:27 น.

ทึ่ง

คอนพูทน

๏ พบอนงค์เธอผ่องเนื้อ       ผิวเนียน  พวงเนอ
มือดั่งเทียนลำเทียน           ทุกนิ้ว
ตลอดสุด..จรดปลายเศียร    สวยสง่า
งามครบจมูกปากคิ้ว           เพ่งเคลิ้มพรรณขาวฯ

๏ ผมยาวนวลย่างย้าย          เพลินยล
ชอบมิ่งหมดดวงกมล          มอบแล้ว
บอกสาวว่าเราสน                รักสั่ง
สกาวสะเก็จหยาดเพชรแก้ว  กรุ่นนี้โปรยสนองฯ

๏ ขอจองเถิดนิ่มเจ้า            ดวงใจ
ยามเมื่อ..ยลสวรรค์ละไม      ชื่นแม้
ยวงหวานหยาดละมุนไสว      เรียงสว่าง
งาม ยิ่งลักษณ์หยดแล้       ช่อล้วนชวนหลงฯ

๏ เอวองค์คอดสะโพกโอ้       อวบอัด
คราว เกี่ยวรวงกอดรัด       อย่าร้อง
กายเบียดอยากปรนนิบัติ      ทุกบท
เพียงจิตนึกลึกจ้อง               ก่อนจ้อเจรจาฯ

๏ ถามกานดาว่าด้วย            ในฤดี
เธอนั่นมีใครมี                     อยู่แม้น?
เสียงตอบกลับสดับวจี           พลางกระจ่าง
ฟังกระหึ่มคอสะอึกแค้น        ค่ะ ทุ้มขานเธอฯ

๏ เจอกระเทียมนางแน่แท้   นายกะเทย
แรงลดหมดแรงเลย             เริ่มล้า
เพียงฉลวยกล่าวคำเฉลย     เหมือนฉลัก คลายแล
ชวนพิศจริงหญิงหน้า           ทึ่งน้องงามหนอ บารนีฯ
                                          คอนพูทน				
3 กรกฎาคม 2555 10:03 น.

ถึงเพื่อน

คอนพูทน


๏ ร้อยจิตเรียงจินต์ปิ่นแก้ว
แว่วกานท์เพลงกลอนอ่อนไหว
ถึงเพื่อน..เรือนคำทุกใคร
อยู่ไหนฝากนี้ศรีเพียง

๏ โลกฝัน..จุ่งฝันบรรเจิด
กว่าเลิศเพลินลานหวานเสียง
หลายคมหลากคิดชิดเรียง
สำเนียงผ่องนวลชวนพลิ้ว

๏ ไกลแสนแม้นห่างยังหอม
กล่อมเห็นเย็นลมโชยลิ่ว
รู้สึกนึกปลื้มนุ่มปลิว
สัมผัสแนบผิวเนียนพรรณ

๏ สุดเบื่อเมื่อเหนื่อยมากหนัก
พักหน่อยค่อยฝันต่อฝัน
คล้อยเลื่อนเดือนวามงามครัน
เธอฉันนอนชม..ห่มดาว

๏ เศร้าเหงาเราเคียงร่วมข้าง
ชวนพร่างคลายผ่อนร้อนหนาว
เบื้องหน้าฟ้าพริ้มแจ่มพราว
หนอก้าวพร้อมกัน..วันนี้

๏ ไกลไหน? เถิดหนาอย่าถาม
ร่อนยามโฉบย้ายหลายที่
บินผกนกรักเสรี
บอกชี้แล้วชัด...ศรัทธา ๚ะ๛   
                     คอนพูทน				
14 มิถุนายน 2555 10:50 น.

เหนื่อยหน่อยนะประเทศไทย

คอนพูทน


๏ คนผิดไม่รับผิด          แถมลากพวกล้วนอันธพาล
ลำพองลงมือผลาญ        เที่ยววางเพลิงจุดไฟเผา

๏ จึ่งบ้านดั่งเจออุบาทว์  บริหารวิบัติปัญญาเบา
แท้ขลาดหรือจริงเขลา   ที่แน่คร้านเห็นหลายครา

๏ ทุกผิดจักล้างผิด        ดิ้นกันพล่านก่นศาลพา
ยังเนียนคงอย่างหนา     ไม่รู้นั่นแม้นร้อนหนาว

๏ ผู้ดีต้องเดินตรอก       พวกขี้ครอกเดินถนนคราว
เถิดชนคนดีชาว            มัวนิ่งเฉยอาจสูญชัย

๏ เมืองเอยพานอ่อนแอ  เกิดแผลเน่าขึ้นภายใน
น้ำเหลืองกับหนองไหล   ค่อยค่อยทะลักเริ่มพังทลาย

๏ พอมารยึดครองเมือง  ก็กินเมืองแล้วมากมาย
ชาติเขตเฉือนแบ่งขาย   หนอช่างคิดหยาบช้าครัน

๏ กาลีบ้านเมืองแล        แย่เรียงเวียนเป็นพัลวัน
หลายฝ่ายต่างเสียขวัญ   จำระบุฝากจุ่งระบายความ

๏ ผู้นำต้องสำนึก           อย่าเป็นนั่นแค่เพียงนาม
มัวง่วนแต่เรื่องงาม        ถามเรื่องงานทำเป็นงอน

๏ เถิดหยุดทำเพื่อญาติ  ทำเพื่อชาติบ้างอรชร
หนีสภาไม่สถาพร          อาจประสบพิษอันประสาทผล

๏ เหนื่อยจิตน่าเห็นใจ   คนรวยจ้างต้มคนจน
หลอกไทยต้องสู้ทน       เพื่อชาติไทยดูมันแถ
หลอกไทยต้องอดทน     ออกมาเถิดช่วยตายแทน ๚ะ๛
                                       คอนพูทน				
Calendar
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟคอนพูทน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟคอนพูทน
ไม่มีข้อความส่งถึงคอนพูทน